Wró¿biarstwo powszechnie znane i szeroko stosowane wsród mugoli w staro¿ytno¶ci. We wszystkich krêgach kulturowych, mia³o mnóstwo postaci i odmian, np.: aeromancja (przepowiadanie przysz³o¶ci na podstawie obserwacji powietrza i pogody), bibliomancja (interpretacja przypadkowo wybranych fragmentów lub cytatów z ksi±g, przewa¿nie ¶wiêtych), kartomancja (wyk³adanie kart), kryszta³omancja (pos³ugiwanie siê kryszta³ami lub kryszta³ow± kul±), arytmomancja, numerologia (badanie zale¿no¶ci liczb).

Obecnie mugole ju¿ nie uprawiaj± wró¿biarstwa (choæ zdarzaj± siê wyj±tki). Nie wiem dlaczego skoñczyli z t± sztuk±, ale to nastêpny dowód na ich g³upotê.

Wyrocznia, w¶ród staro¿ytnych mugoli miejsce (najczê¶ciej ¶wi±tynia, ale te¿ ¶wiêta grota, ¶wiête drzewo, ¼ród³o itp.), gdzie udzielano odpowiedzi na pytania o przysz³o¶æ lub o sposób postêpowania w okre¶lonej sytuacji. Ponadto okre¶lenie samej takiej odpowiedzi.

Wed³ug tradycji wyrocznia pochodzi³a od bóstwa, najczê¶ciej za¶ przekazywana by³a za po¶rednictwem medium. Wyrocznie staro¿ytne istnia³y do 405, kiedy to ich dzia³alno¶ci zakaza³ specjalnym edyktem cesarz Teodozjusz I Wielki. Najs³ynniejsza by³a wyrocznia Apollina w Delfach, a obok niej m.in.: egipska wyrocznia Amona w oazie Siwa oraz wyrocznia Tanit w Kartaginie i wyrocznia Zeusa w Dodonie.

Tarot jest to system wró¿biarski pos³uguj±cy siê tali± 78 kart podzielonych na tzw. Major Arcana (Wielkie Arkana, Wielkie Wtajemniczenie - 22 karty) oraz Minor Arcana (Ma³e Arkana - 56 kart). Pierwsza grupa zawiera symbolikê wiedzy tajemnej, druga - uszeregowana w 4 kolory oraz 4 rzêdy kart cyfrowych i figuralnych - wyodrêbni³a siê na prze³omie XVIII-XIX w. w osobn± taliê, daj±c pocz±tek wspó³czesnym kartom do gry. Tarot powsta³ w XIII-XIV w., jego pochodzenie nie jest do koñca wyja¶nione, wiêkszo¶æ badaczy dopatruje siê jego genezy w symbolice egipskiej i w hebrajskiej "kabale", a tak¿e w Arabii lub Indiach. Przypuszczalnie trafi³ on do Europy dziêki Cyganom wêdruj±cym od X w. z Indii przez Iran, Mezopotamiê i Egipt do krajów basenu Morza ¦ródziemnego. W XV w. tarot rozpowszechni³ siê we W³oszech pod nazw± tarocchi.

U¿ywany czêsto do celów magicznych, by³ surowo têpiony przez Ko¶ció³ katolicki i nazywany Bibli± Szatana. Na prze³omie XV-XVI w. uformowa³a siê ikonografia kart tarota drukowanych pocz±tkowo w Marsylii, potem w ca³ej Francji, Hiszpanii i Szwajcarii pod nazw± "tarot marsylski". Na jego rozwój mia³a wp³yw ezoteryka alchemiczna i hermetyczna oparta na systemach filozoficznych Paracelsusa i J. Boehmego, a tak¿e praktyki ezoteryczne tajnego bractwa ró¿okrzy¿owców.

Symbolika tarota inspirowa³a twórczo¶æ takich pisarzy jak: J. Potocki, Th.S. Eliot, E.A. Poe. Karty tarota malowali wielcy arty¶ci, np. S. Dali. Obecnie u¿ywa siê tarot do celów wró¿ebnych i medytacyjnych, jest on tak¿e przedmiotem dociekañ zwolenników koncepcji psychoanalizy C.G. Junga.

Prekognicja to rodzaj jasnowidzenia, pozwalaj±cy niektórym osobom na przewidywanie przysz³ych wydarzeñ, traktowany niekiedy jako forma autosugestii lub zjawisko typu psychokinetycznego, kiedy osoba maj±ca wizje niejako kreuje przysz³o¶æ, staj±c siê pod¶wiadomie jej sprawc±.

Obecnie istnieje kilka o¶rodków rejestruj±cych wizje prekognicyjne i porównuj±cych je pó¼niej z rzeczywistym rozwojem wydarzeñ. Rolê g³ównego o¶rodka tych badañ odgrywa Central Premonitions Registry w USA.