Ostatnie dni Dodała Laura Sobota, 10 Stycznia;, 2009, 18:17
W końcu dodaję nową notkę. Wybaczcie, że musieliście tyle czekać! :* Mam nadzieję, że moje wypociny się wam spodobają. Pozdrawiam wszystkich czytelników! :*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dzisiaj wstałam z wielkim uśmiechem na twarzy i ogromnym poczuciem humoru. Nie wiem czy to przez to, że jutro wracam do domu, czy może dlatego, że ich nowy koleżka, Cris jedzie do domu już dziś. Wstałam z wygodnego łóżka i pobiegłam do łazienki. Weszłam pod prysznic i zamiast wody poleciały na mnie ''gryzki ogniowe''. Zaczęły mnie gryźć po skórze i wplątywać się w moje włosy. Nie musiałam się długo zastanawiać kto zrobił mi ten kawał. Zaczęłam strzepywać małe stworzonka z ostrymi ząbkami i szybko się ubrałam. Jak burza wpadłam do salonu, gdzie rozbawiona piątka siedziała sobie i grała w szachy czarodziejów. Na mój widok zaczęli się śmiać, tak że aż łzy zaczęły im spływać po policzkach. Mój widok rzeczywiście był zabawny. Byłam ubrana w piżamkę w różowe chmurki i krowy , kapcie z głową hipogryfa, we włosach miałam gryzki ogniowe i do tego miałam kwaśną minę. Jeden z gryzków zsunął się mi po twarzy i przyczepił się do mojego biednego nosa.
- Ała!
Szybko go odczepiłam i zbliżyłam się z ręką uniesioną ku górze, do chłopców. Uderzyłam każdego po łbie i poszłam do siebie.
- Nie gniewaj się kochana! Też się z nami pośmiej.
- Hahahahahaha. Zadowolony?
- Może być.
Rick uśmiechnął się od ucha do ucha i wysłał mi całusa.
- Ehhh...
Zdjęłam idiotyczną piżamkę i ubrałam się w normalne ciuchy. Godzina mi zajęła ściąganie tych przeklętych stworzeń z włosów! Usiadłam wygodnie na łóżku, żeby pomyśleć jak się na nich odegrać, ale do pokoju wpadła cała ich banda.
- Czego chcecie?
- Przyszliśmy cię przeprosić. Obiecujemy, że od teraz żadnych kawałów nie będzie.
- A gdzie jest wasz nowy koleżka?
- Już pojechał.
Spojrzałam na każdego z nich i znowu muszę przyznać, że są zabójczo przystojni. Nie wiedziałam czy to kolejny żart, czy tym razem powinnam im uwierzyć.
- Czemu chcecie być ze mną w zgodzie?
- Dzisiaj ostatni raz tu spisz, więc chcemy nie psuć ci więcej humoru. Wiemy, że i tak smucisz się na powrót do domu.
Ale głąby, ja się cieszę na powrót do domu! No, ale nic. W końcu liczą się dobre chęci, więc zastanowiłam się chwilę i oznajmiłam im, że też chce być z nimi w zgodzie. Po tych słowach, chłopcy zaprosili mnie na plażę, żebyśmy spędzili razem miło czas. Zgodziłam się i wywaliłam ich z pokoju.
**********
PLAŻA
**********
Rozłożyliśmy na piasku dwa duże koce i pobiegliśmy do wody. Chłopcy zaczęli skakać z pomostu do wody, na główkę. Zaczęłam klaskać im z podziwu. Ja w życiu tego nie zrobię. Weszłam na pomost, żeby się poopalać. Darin podniósł mnie z drewnianego podłoża, złapał w pasie i razem skoczyliśmy do wody. Oczywiście skoczyłam tylko dlatego, ponieważ on mnie wepchnął! No tak głupota i zabawy im nigdy nie przejdą, ale to nawet dobrze. Nieźle się uśmiałam przy skokach. Gdy wychodziliśmy z wody brunet zebrał się na odwagę i powiedział mi co o mnie myśli. Na początku byłam nie źle skołowana i nie wiedziałam co mu powiedzieć. Powiedział mi, że zakochał się we mnie i że mnie kocha.
- Widzisz, to fajnie, ale jak już ci mówiłam mam chłopaka.
- Wiem, pamiętam. Chciałem tylko żebyś się dowiedziała co do ciebie czuję. Uwierz mi, że to uczucie jest ogromne.
- Gdybym nie miała chłopaka, to może coś by z tego wyszło, no ale wiesz jaka jest rzeczywistość.
- A wiesz, jutro robimy dla ciebie imprezę pożegnalną.
Reszta chłopaków przybiegła do nas i wróciliśmy do domu.
************************
IMPREZA POŻEGNALNA
************************
Została godzina do imprezy, a ja nawet nie zaczęłam się szykować. W końcu to nic specjalnego, ale muszę się jeszcze spakować. Zaczęłam wybierać sukienkę, gdy nagle do mojego okna zaczęła stukać malutka, szara sówka. Na końcu skrzydeł miała czarne i srebrne pióra, dzióbek żółty i oczy w kolorze karmelu. Wpuściłam ją do środka i uwolniłam od listu, który był przywiązany do jej lewej nóżki. Rozwinęłam kartkę i zaczęłam powoli czytać.
*************************************
Droga Lauro!
Jeszcze się nie znamy, ale myślę, że to
nie sprawi Ci kłopotu spotkania się ze mną
w przyszły czwartek. Spotkamy się jeśli
pójdziesz od głównego wyjścia z Hogwartu
za złotym pyłem. On cie do mnie zaprowadzi.
Nikomu nie mów o naszym
spotkaniu. Niech to pozostanie naszym
małym sekretem.
.............
*************************************
Serce zaczęło mi mocniej bić. Osoba, która napisała do mnie ten list się nie podpisała i skąd ja mam teraz niby wiedzieć, czy mnie ktoś nie wrabia lub szykuje na mnie jakąś pułapkę. Nieznajomy(a), złoty pył, sekret? To mi trochę śmierdzi nieprzyjemną sprawą. W przyszły poniedziałek wracam do szkoły i może ten ktoś wcześniej mi się pokaże. Chociaż wątpię. Ciekawa jestem, skąd ten ktoś wiedział, pod jaki adres wysłać sowę. Nie jest w domu, a nikt poza rodzinką nie wie, że tu jestem. No i przyjaciół. Jak na razie to postanowiłam się tym nie przejmować i dopiero w środę postanowię czy pójdę.
Ubrałam sukienkę z białej koronki i zawiesiłam na szyi trzy łańcuszki. Spięłam długą grzywkę do tyłu wsuwkami i założyłam buty. Pomalowałam się ładnie (jak to dziewczyny). Dopiero po tym wszystkim uznałam, że jestem gotowa i ruszyłam na przyjęcie. Ustałam przy poręczy schodów, a Darin zrobił mi zdjęcie. Obiecał mi je dać po imprezie. Weszliśmy razem do salonu, który wyglądał bajecznie. Z sufitu sypał się złoty, różowy i srebrny brokat, który sprawiał , że wszystko dookoła zaczęło błyszczeć. Wielki żyrandol ze szkła wisiał nad naszymi głowami i oświetlał magicznie pomieszczenie. Zamiast obrazów pojawiły się balony w kolorach szarego i srebrnego. Ściany miały kolor metaliczny, a podłoga była ze szkła. Pod szkłem pływały małe rybki we wszystkich kolorach. Kanap ani żadnego stołu nie było. W kącie sali znajdował się fotel, który wyglądał jakby był zrobiony z lodu. Leżała na nim wielki karton ze złotą kokardą.
- Jak ja kocham magię!
- Prawda, że wspaniale to wygląda, kochanie?
- Tak wujku. Niesamowicie!
Mężczyzna wyjął z kieszeni płaszcza starą różdżkę. Machnął ją i w pokoju zaczęła lecieć muzyka.
Wszyscy wyszliśmy na parkiet i zaczęliśmy tańczyć. Wuj zaczął wołać kogoś o imieniu Scatty. Z daleka dało sie usłyszeć tupot stóp. Do pomieszczenia wpadł dwugłowy pies.
- Jesteś! Już myślałem, że przegapisz imprezę!
Spojrzałam na wujka jak na wariata i zbliżyłam się do tego dziwacznego psa.
- Nie wiedziałam, ze dwugłowe psy istnieją.
- Co? Aaa! Trzecia głowa mu nie wyrosła. To trochę dziwne, ale może jeszcze mu urośnie.
To ten pies miał mieć trzy głowy? Na brodę Merlina! To nie pies tylko jakiś mutant i to dwa razy większy ode mnie.
- Bardzo dziwne, że pies nie ma trzech głów.
Wujek zrozumiał moją ironię i spojrzał na mnie z dziwną miną, której nawet nie umiem opisać. Wyglądał trochę na obrażonego. Wzruszyłam ramionami i zaczęłam dalej tańczyć.
- Laska! Tańczysz?
Rick przybiegł do mnie i zaczął mną szarpać.
- Hej! Uspokój się bo mi ręce urwiesz.
- Sorka.
Uśmiechnął się do mnie głupawo i trochę się opanował.
Spojrzałam za siebie i zobaczyłam smutnego Toma, który stał pod ścianą i czytał jakąś książkę. Zrobiło mi się go żal. Powinien sie dobrze bawić, a nie czytać książkę. Może to jakiś kujon? Nigdy wcześniej nie wydawał mi się nudziarzem. Gdy skończyła się piosenka, podeszłam do niego.
- Co ci?
- Uczę się nowych zaklęć z transmutacji. W poniedziałek będzie mały egzamin. Każdy będzie musiał zamienić jakiś przedmiot w zwierze. To dosyć trudne.
- Wierze ci, w końcu jesteś w siódmej klasie. Nie martw się, na pewno zdasz.
Jeszcze trochę z nim pogadałam i wujek do mnie podszedł.
- Pora już ruszać w drogę.
Kiwnęłam głową i pobiegłam przebrać się w ciuchy odpowiednie do lotu na miotle. Nie polecę przecież w sukience! Chłopcy wzięli moje bagaże i laptopa. Powiedzieli, że mi go dają.
Wsiadłam na miotłę zaraz po Ricku. Pomachałam wszystkim na pożegnanie. Darin podbiegł szybko do mnie i pocałował mnie w usta. Zdziwiona nawet nie zauważyłam kiedy wystartowaliśmy i mało brakowało a bym spadła z kija, bo straciłam równowagę. Łzy znowu zaczęły mi spływać po policzkach i zrobiło mi się strasznie zimno. Mogłam ubrać sie cieplej. Teraz wyląduję u siebie, gdzie jest zima, a ja ubrałam krótkie spodenki i letnią bluzkę. Czasami to ja na serio nie myślę. Znajdowaliśmy się juz nad moim domem i powoli wylądowaliśmy. Przed domem stała cała rodzinka i oczywiście byli ubrani ciepło, a ja!? Jak zsiadłam z miotły zaczęłam trząść się jak galareta. Rock odleciał, ja przywitałam się z rodzicami i bratem, i poszłam do swojego pokoju. Otworzyłam bagaże, a w jednym z nich znajdował się ten karton ze złotą kokardą. Otworzyłam go, a w środku była piękna biała sukienka z brokatem. Wyglądała przepięknie i tak niezwykle. Po wyczerpującym dniu poszłam spać.
Zwariować można! Dodała Laura Sobota, 06 Grudnia, 2008, 18:07
Wybaczcie, że notek tak długo nie było. Na swoje usprawiedliwienie mam tylko to, że nie miałam weny. Wybaczcie mi :* Miłego czytania!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
W futrynie drzwi stał Tom. Czekałam aż coś powie i wytłumaczy mi czemu zakłóca mój spokój, ale on stał i gapił się na mnie z głupawym uśmieszkiem. Chrząknęłam żeby wrócił na ziemie. Od razu zmienił minę na poważną i podszedł bliżej mnie.
- Ja... to znaczy chłopcy zapraszają cię na dzisiejszą imprezę powitalną. Mamy nadzieję, że się zjawisz.
O tak... żebyście mogli oblać mnie sokiem! Wolę już przesiedzieć ferie w tym pokoju!
- Ok. O której ma się zacząć i gdzie?
- O dziewiętnastej w salonie.
- A kto tam będzie?
- Ja, Rick, Darin, Cris, Cris i tata.
- Już mówiłeś raz, że Cris, nie musisz powtarzać!
- Jest drugi, nowy Cris. To nasz nowy kumpel.
Czyżby to był... nie, niemożliwe. Skąd oni by się znali?
Chłopak wyszedł z mojego pokoju, a ja przebrałam się w inne ciuchy, bo te całkiem przepociłam. Zeszłam po cicho na dół, żeby żaden debil mnie nie usłyszał. Wyszłam z ogromnego domu i pobiegłam szybko na plaże. Po drodze chyba z tysiąc razy się obejrzałam, żeby sprawdzić czy ktoś mnie nie śledzi. Widok był jak zwykle wspaniały. Żółty i ciepły piasek mile otulał moje stopy gdy szłam do wody. Rozebrałam się do kąpielówek i wskoczyłam do morza. Woda była idealna... nie była zimna ani gorąca. Pływałam sobie spokojnie i na chwile zamknęłam oczy żeby wypełnić się w moich wspaniałych i skromnych marzeniach. Nagle usłyszałam jakiś plusk, potem kolejne. Otworzyłam oczy i zobaczyłam chłopców w wodzie! Nie wiem skąd oni się tam wzięli, ale płynęli w moją stronę!
- Co wy tu robicie!? Czy ja chociaż przez pięć minut nie mogę być sama!?
- Myśleliśmy, że nie żyjesz. Wyglądałaś jak trup na wodzie.
Wszyscy zaczęli się śmiać, oczywiście oprócz Darina, który wpatrywał się na mnie jak w obrazek. Ja tu nie wytrzymam! Cała bezmyślna czwórka zaczęła mnie chlapać i przez to zakrztusiłam się.
- Przestań mnie chlapać Rick!
Wyszłam z wody, a oni za mną. Co to za głąby!? Usiadłam na piasku i westchnęłam z ulgą.
- W końcu dostałaś kobiece kształty! Teraz jesteś niczego sobie!
Zrobiłam się lekko czerwona i zakryłam twarz dłoniami. Założyłam szybko na siebie sukienkę.
- Ja wracam do domu, a wy zostawcie mnie w spokoju! Rozumiecie!?
- Co tak ostro? Może skoczymy gdzieś razem?
- Nie, dzięki za propozycję, ale wolałabym żeby mnie mantykora zeżarła!
- To chyba byłoby nieprzyjemne...
- Uhhhh!
Nie odzywałam się już do nich i tak nic nie łapią. To jakieś bezmózgie pacany! Wróciłam spacerem do willi. Wchodząc do środka poczułam zapach domowego chleba i innych wypieków. Od razu polepszył mi się humor i uśmiechnęłam się nie wiem czemu. Z salonu dobiegała wolna i romantyczna muzyka. Poszłam tam i zastałam wujka siedzącego na fotelu i palącego fajkę.
- Usiądź słońce i czuj się jak u siebie. U mnie nie musisz się niczego wstydzić. Możesz robić co tylko zechcesz.
Chce wrócić do domu! Nie powiedziałam mu tego, ale chciałam.
- Dzięki wujku.
Usiadłam blisko starego mężczyzny, który złapał mnie za rękę.
- Chłopcy naprawdę cieszą się z twojego pobytu u nas. To dobre chłopaki. Chcą dla ciebie jak najlepiej i ja także. Uwierz mi... To oni wpadli na pomysł żeby urządzić imprezę.
Więc mogę spodziewać się jakieś niespodzianki – tragedii!
- Kazali mi tego tobie nie mówić, ale podobasz im się. Mówią, że jesteś o wiele ładniejsza niż kiedyś.
Uśmiechnęłam się sztucznie.
- Ile mam u was zostać?
- Możesz całe dwa tygodnie.
- Będę zbyt tęsknić za rodziną.
- Więc wrócisz trochę wcześniej.
Nie trochę, ale dużo wcześniej! W tym momencie, gdy mi to powiedział, do domu wpadli palanty.
- Ale było extra!
- Czad!
- Ty gonisz!
Wszędzie było słychać ich tupot nóg i krzyki. Debile zaczęli się gonić po całym domu. Nagle Rick zaczął biec w moją stronę z plackiem wiśniowym w ręku. Wrzasnęłam i udałam się do ucieczki.
- Przestań mnie gonić! Spróbuj mnie tylko ubrudzić tym ciastem to dostaniesz w łeb!
On mnie nie słuchał, tylko dalej biegł za mną z wielką radochą. Wbiegłam na górę po schodach i potknęłam się o ostatni stopień. Chłopak usiadł na mnie i zaczął się śmiać. Leżałam na plecach, a on siedział sobie na mnie jak na kanapie!
- Złaź ze mnie! Nie! Nie rób tego!
Teraz placek był na mojej twarzy. Byłam tak zła i upaprana, że aż przestałam nad sobą panować i zaczęłam wydzierać się na niego jak jakaś idiotka.
- Co ty sobie wyobrażasz!? Ty... ty... ty... kretynie! Zostaw mnie wreszcie w spokoju!
- Ale o co ty się tak wkurzasz?
Myślałam, że za chwilę para poleci mi z uszu! On udaje takiego głupiego czy taki na serio jest!? To na serio przekracza wszelkie granice bezmyślności! Ale dla niego chyba nie ma żadnych granic! Zwaliłam go z siebie i dałam porządnie z liścia.
*************
18.30
*************
Dopiero teraz zaczęłam się szykować na tą zasraną imprezę, bo czekałam aż włosy mi się same wysuszą. Niby tacy bogaci, ale suszarki do włosów nie mają! Szkoda, ze nie mogę rzucać zaklęć poza szkołą. Umalowałam się dosyć mocno, założyłam białą bluzkę ze srebrnymi cekinami i cyrkoniami, spódniczkę w kratkę i buty na krótkiej szpilce (oczywiście czarne). Całokształt był super. Pewna siebie zeszłam długimi schodami i weszłam do wielkiego salonu. Leciała tam muzyka klasyczna. Cała szóstka spojrzała się na mnie z uśmiechem twarzy. Dostrzegłam między nimi tego nowego. Przystojniak z niego. Miał blond włosy, wysoki, zabójczy uśmiech, duże i szare oczy. Tutaj są sami blondyni, no z wyjątkiem Darina. Na ścianach wisiały napisy : WITAJ ZNOWU i moje zdjęcia. Na stole były wielkie miski ze słodyczami, pełno cukierków (nawet na podłodze), z sufitu spadał brokat i konfetti. Wszystko wyglądało tak jak na każdej innej imprezce, ale na tej była smętna muzyka.
Chłopcy podbiegli do mnie i przedstawili mnie Crisowi. Teraz znam trzech Crisów. Ten wydał się nawet fajny, może jako jedyny będzie normalny? A tak przy okazji to cofam, że te palanty są spoko! Za szybko ich oceniłam, ale teraz wiem, że to tylko przystojne i bezmózgie chłopczyska! Cris (ten nowy) zaprosił mnie do tańca. Chciałam odmówić, ale zanim odpowiedziałam już tańczyliśmy.
Złapał mnie w pasie, ale go odepchnęłam.
- Nie tak szybko i nie tak nisko!
On wyszczerzył tylko zęby i dalej tańczyliśmy nie dotykając się. Nie pozwolę sobie, żeby jakiś Cris Crazy (to nazwisko do niego pasuje i do reszty pawianów też) mnie obmacywał podczas pierwszego tańca. Następną piosenkę tańczyłam z Rickiem, który przynajmniej sześć razy nadepnął mi na stopę. -Ała!
To już siódmy raz.
- Sorka, ale to nie moja wina, że podstawiasz mi nogi.
- Wiesz, idę zatańczyć z Rickiem.
W końcu oderwałam się od tego beztalencia. Z Rickiem było romantycznie. Jako jedyny się wczół i tańczył odpowiednio.
- Pamiętasz jak nie umieliśmy sie całować i ty mnie poprosiłaś żebyśmy spróbowali się nauczyć?
- Może, a co?
- Fajne były tamte czasy.
- Nawet, ale nie wracajmy do tego.
- Czemu? Chcę cię pocałować.
- Mam chłopaka Rick, sorry.
Wzruszył ramionami i pocałował mnie w policzek.
Znowu się zaczyna! Oni myślą tylko o paru rzeczach:
1. Jak uprzykrzyć mi życie
2. O całowaniu ze mną
3. Jak najlepiej udawać głupa w mojej obecności
Co za pajace!
Niespodzianka i podróż do domu wariatów! Dodała Laura Niedziela, 16 Listopada, 2008, 15:31
Co mogę wam jeszcze powiedzieć? Miłego czytania! Mam nadzieje, że moje wypociny się wam spodobają! Pozdrawiam wszystkich czytelników!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
- Jaką?
Spojrzałam na nią błagalnym wzrokiem, żeby mi wszystko wyjaśniła. Mama uśmiechnęła się i usiadła obok mnie.
- Ferie tutaj są takie zimne i ponure. Pomyślałam, że będziesz się nudzić z nami... Wiesz, doroślejesz i nie chcesz spędzać z nami czasu i nie będziesz miała co robić.
- Do czego zmierzasz?
Kobieta złapała mnie za rękę i uśmiechnęła się jeszcze bardziej, chociaż nie wiem jak to możliwe.
- Pojedziesz jutro do wujka Juliusza do jego willi.
Zamarłam i przez chwilę nie wiedziałam co powiedzieć. Pierwszy raz za nimi tęskniłam, a oni wysyłają mnie do domu wariatów, gdzie są sami chłopcy! Z jednej strony to plus, a z drugiej koszmar! Zwariowany wujek ma dwóch synów :Ricka(15 lat) i Toma(17 lat), którzy zawsze zapraszają kumpli do siebie na noc i zawsze mnie straszą i robią kawały. Nie chce tam wracać. Ostatnim razem, gdy brałam prysznic, jeden z nich zabrał mi ręcznik i ciuchy. Przez pół godziny zdzierałam gardło, żeby mi oddali, ale do nich nic nie docierało. Kumpel Ricka wrzucił do łazienki swoja bluzkę, żebym miała co założyć. Doceniłam to i pocałowałam go w policzek, a resztę pocięłam piłą. Nie, nie pocięłam ich, ale dałam każdemu porządnie z liścia. Darin zawsze był po mojej stronie i mi pomagał, ale bracia i Cris (kolejny koleżka) starali się jak najbardziej, żeby uprzykrzyć mi życie! Nie wrócę tam!
- Już jutro? Ale...
- Wujek bardzo cieszy się z wizyty, a twoi kuzyni mają nowego kolega.
Super! Kolejny diabeł do kolekcji! Za jakie grzechy? Jak ja mam wogóle powiedzieć mamie, że ich nie cierpię? Juliusz był jej bratem i uraziłabym ją, gdybym powiedziała prawdę.
- Wolałabym zostać w domu, tak się za wami stęskniłam i chętnie pomogłabym ci w kuchni i innych obowiązkach... serio.
- Kochanie, ty się dobrze czujesz? Nie mogę odwołać twojej wizyty. Przykro mi, ale wujek tak się już na to nastawił. Wiem, że spędzisz tam cudownie czas. Jest tam ciepło, dużo miejsc do zwiedzenia, plaża, morze.
Rzeczywiście... woda i piasek... coś wspaniałego. Kocham się opalać, ale nie z szatanami! Kobieta przytuliła mnie i wzięła moje włosy w swoje ręce. Lubiła się nimi bawić, a fryzury robiła przepiękne.
- Pojedziesz tam na półtora tygodnia. Potem przez trzy dni pobędziesz w domu z nami i wrócisz do Hogwartu. Będzie dobrze. To tez pomoże zapomnieć ci o Vanessie. Idź się spakuj.
Pokiwałam zniechęcona głową i wróciłam do pokoju. Walizka leżała juz na łóżku. Pakowanie zajęło mi parę minut. Wzięłam dwa kostiumy kąpielowe, letnie ciuchy, wygodne buty typu japonki, sandałki i balerinki. Zrobiłam sobie nawet listę rzeczy jakie biorę ze sobą... uhhh... chcę żeby wszystko wróciło z powrotem.
Do pokoju wszedł Cedric i położył się obok walizki na łóżku.
- Już spakowana? Pewnie nie możesz się doczekać, aż stąd odlecisz...
- Nie, właściwie to wolałabym być tutaj przy tobie i rodzicach.
Brat uśmiechnął się do mnie i przytulił mnie mocno.
- Będę tęsknić.
- Ja też. Będę pisała, chyba że te potwory ukradną mi całe opakowanie z zapachowym papierem.
- Oni nie są aż tacy źli.
- Nie spodziewałam się takiej niespodzianki.
- To dopiero jej pierwsza część.
- Jak to? Jest jeszcze coś?
- Zobaczysz przy kolacji. Lece już!
Zamyśliłam się. Co mogłoby być dokładką do tej masakry? Będę musiała się nad tym porządnie zastanowić, bo na razie nic nie przychodzi mi do głowy. Może to po prostu jakiś upominek?
******
6.37
******
- Pobudka! Nie chcesz chyba, żeby wujek i kuzyni czekali!
Leniwie wyszłam z łóżka. Nie dość, że poszłam spać bardzo późno, to jeszcze wstałam bardzo wcześnie! Przypomniałam słowa Ceda. To dziwne, bo wczoraj nic nie dostałam podczas kolacji. Wzruszyłam ramionami i zaczęłam się ubierać. Najlepszy na podróż będzie dres. Nawet nie wiem jak tam dotrę! Przez komin? Wolałabym co innego, ale w każdym razie wszystko będzie do przeżycia.
Zeszłam na dół, do kuchni. Mama smażyła już naleśniki i parzyła herbatkę. Podeszła do mnie z kubkiem i małą paczuszką.
- To dla ciebie.
Rozwinęłam opakowanie i ujrzałam piękny łańcuszek z niebieskim sercem. Wyglądał tak magicznie, ale to przecież tylko wisiorek.
- Jest piękny.
- Tu masz dodatkowe serce, w razie gdyby to ci znikło.
- Jak to... ?
Nagle usłyszałam huk na podwórku. Szybko pobiegłam tam z tatą i Cedriciem. Na trawie leżał chłopak o blond włosach, które były lekko falowane. Oczy brązowe i pełne romantyzmu. Nawet przystojny i na dodatek o rok starszy ode mnie. Wszystko wspaniale, tyle że to mój kuzyn! Dopiero w tej chwili zauważyłam obok niego miotłę.
- Rick, co ty tu robisz? O ile mi wiadomo to ja mam się do was wybrać, a nie ty do mnie.
Chłopak zaśmiał się, wstał i otrzepał z piasku i trawy.
- Przyleciałem po ciebie, tylko że lądowanie nie wyszło. Muszę jeszcze trochę poćwiczyć.
- I ja mam z tobą polecieć!? To kabaret, czy co?
- Ta miotła jest na cztery osoby, pomieścimy się.
- Ja nie o tym mówię. Chodzi mi o to, że się boję!
Co za palant! Kretyn! Troll! Głupia pokraka! Nie wsiądę na te miotłę, a już szczególnie z nim! Nikt mnie do tego nie zmusi!
- Chodźcie zjeść! Potem polecicie!
Pobiegłam do kuchni i starałam się jak najwolniej jeść. Został mi jeszcze tylko jeden naleśnik. Wstałam z krzesła i podeszłam do lodówki po dżem, a odwracając się placka juz nie było!
- Gdzie mój naleśnik?
- Myślałem, ze już nie będziesz jadła.
To już przesada! Co to za bezmyślna kreatura, która wkradła sie do mojego pięknego i młodego życia? Po pięciu minutach, tata musiał mnie siłą wpychać na krzywą miotłę. Wziął mnie na ręce, po czym posadził za Rickiem, a walizkę przymocował do końca miotły.
- Ja nie chce...
Po tych słowach wyruszyliśmy jak z procy. Miotła tak szybko leciała, że łzy zaczęły mi spływać po policzkach. Próbowałam mu powiedzieć, żeby zwolnił, ale nie mogłam otworzyć buzi. Objęłam go rękoma i położyłam głowę na jego plecach. To spory kawałek, więc musi mi być wygodnie i nie obchodzi mnie to, że ten palant pomyśli sobie, że zarywam do niego. Tak wcale nie jest! Nawet nie miałabym zamiaru! Miasto pod nami wyglądało bajecznie. Pełno samochodów na ulicach, które wyglądały jak mrówki. Dopiero teraz zauważyłam, że na niektórych wieżowcach są baseny. Fajna sprawa i to na takiej wysokości! Spojrzałam za siebie i ujrzałam wielką, żółtą kulę. Raziła ona me oczy do bólu. Pierwszy promienie słońca wychodziły z chmur, które zaczęły znikać. Stawał się coraz ładniejszy dzień. Jakoś ta podróż mnie znużyła i zasnęłam. Nawet nie wiem ile spałam, ale obudziłam się krótko przed lądowaniem. Zaczęliśmy się zniżać i strach mnie obleciał. A co jeśli znowu nie wyjdzie mu lądowanie i zabije mnie?
Perę metrów nad ziemią, wyrównał trzon miotły, tak, że teraz był równoległy do podłoża. Lekko zeskoczyliśmy z miotły, która stanęła. Myślałam, że serce zaraz mi wyskoczy.
- Nie było tak źle.
- Wiem. Chodź, chłopcy stęsknili się juz za tobą.
A ja za wami nie... Nie powiedziałam mu tego. Moje myśli szalały i odpowiadały nieprzyjemnie na każde jego słowo. Weszliśmy przez wielką i czarną bramę. Szliśmy prosta drogą prowadzącą do ogromnego domu, który wyglądał jak mały pałac. Byli obrzydliwie bogaci i mieli wielki ogród, w którym pełno było drzew, wolnego terenu i kwiatów. Przed domem stał srebrny, latający samochód. Pamiętam jak pewnego razu dałam się namówić diabłom i pojechałam, a raczej poleciałam z nimi tym samochodem na plaże. Genialny kuzynek wylądował w wodzie, a potem mieliśmy przesrane u wujka! Przygody z nimi miałam wszelkiego rodzaju. Wiele mamy ze sobą wspólnego, ale nigdy za specjalnie za nimi nie przepadałam.
Dom był cudowny, a był on w kolorze kremowym. Okna miał duże z białymi obramowaniami. Dach w kolorze łososiowym. Całokształt był, jak już wcześniej napisałam... cudowny. Było w nim wiele pokoi gościnnych, wielgaśna kuchnia w czarnym i białym odcieniu, chyba z cztery łazienki, dwa salony i bardzo dużo holi. Na każdej ścianie wisi jakiś obraz. Wchodząc do środka czuję się, jakbym była w rezydencji jakiejś gwiazdy.
Przed domem czekali już wszyscy. Byłam speszona tą sytuacją, ale uśmiechnęłam się i podeszłam z udawaną radością. Wujek wstał z krzesła ogrodowego i przytulił mnie na powitanie.
- Witaj znowu dziecko! Miło cię widzieć! Chłopcy gadają o tobie cały dzień.
Spojrzałam na każdego z nich po kolei. Darin był cholernie przystojny. Brązowe włosy, brązowe oczy, wspaniały uśmiech. Nigdy jeszcze o nich nie myślałam w ten sposób, ale każdy wyglądał smakowicie... cała czwórka. Ze wszystkimi się przytuliłam i poszłam sie rozpakować. Pokój był śliczny... niczym pokój księżniczki. Wielkie łóżko okryte śliską pościelą z wieloma poduszkami, przy których stała maskotka pingwina. Nad łóżkiem było lustro. Na środku pokoju było okno z białymi zasłonami. Ściany były brązowe. W pokoju było jeszcze biurko, na którym stał laptop, przy szafie na ubrania stała gitara... pamiętam jak grałam razem z Crisem nasze ulubione kawałki. Może są to przystojne palanty, ale są spoko. Położyłam się na łóżko i zaczęłam jeszcze raz przypominać sobie przygodę z samochodem, gdy nagle ktoś wpadł do pokoju i wróciłam do rzeczywistości.
Łańcuszek i dodatkowe serce:
ja leżąca na łóżku u wuja:
Powrót i żegnaj! Dodała Laura Niedziela, 09 Listopada, 2008, 14:02
Wybaczcie, że nie dodałam w tamtym tygodniu nowej notki. Szczerze mówiąc to jej wcześniej nie napisałam. Powód: brak czasu przez święto i odwiedziny rodziny. Wybaczcie! Miłego czytania!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Jutro już zaczynają się ferie! Bardzo dobrze, trudno mi to przyznać, ale naprawdę stęskniłam się za rodzicami, psem, wspólnymi posiłkami, narzekaniami mamy. Jadę już dzisiaj, tak jak moi przyjaciele. Pociąg mam o 23.30 .
- Kiedy zaczniesz się pakować?
Van była już prawie spakowana, a ja nawet nie przyłożyłam do tego ręki.
- Ummm... zaraz.
Leniwie wstałam z łóżka i wyciągnęłam średni kufer. Dobrze, że jest magiczny i zmieści wszystko! Inaczej bym nie dała rady! Zaczęłam po kolei wkładać rzeczy i ciuchy do kufra. Zajęło mi to dziesięć minut.
- Nie było tak źle.
- Będę za tobą tęsknić Lauruś.
- Przecież mieszkamy blisko siebie, możesz do mnie w każdej chwili wpaść.
- Niestety już nie...
- Jak to? Nie rozumiem.
Spojrzałam na nią przestraszona i czekałam aż coś powie.
- Przeprowadzam się.
- Co!? Gdzie!?
- Na koniec miasta, to jakaś godzina od twojego domu.
Łza spłynęła mi po policzku. Zawsze miałam ją tak blisko siebie i mogłyśmy się w każdej chwili spotkać, a teraz to nie będzie takie łatwe.
- I tak cię będę odwiedzać! Choćby dzisiaj!
- Nocuj u mnie!
- A twoi rodzice Lauruś nie będą mieć nic przeciwko?
- Oni cię bardzo lubią. Nie martw się.
- Ok, to idę napisać do rodziców, że dopiero przyjadę w środę.
- Dobra.
Upadłam na łóżko i zakryłam głowę w poduszce.
- Czemu akurat ona? Jakby nie mógł się przeprowadzić taki Bloom. Ehhh...
********
23.20
********
Wszyscy już czekaliśmy na pociąg siedząc na ławkach przed torami. Było mało miejsca, więc ja usiadłam na kolana Zaca. Było strasznie ciemno, ale za nami była zapalona latarnia i coś jeszcze dało się zobaczyć. Sporo dzieciaków trzęsło się z zimna. Zauważyłam między nimi Ceda z Cho. Obściskiwali się. Oni chyba naprawdę się kochają.
- Dalej niech juz przyjeżdża!
Po słowach Justin nadjechał pociąg. Wszyscy zaczęliśmy się śmiać. Biegiem wpadliśmy do środka i zaczęliśmy szukać wolnego przedziału. Pech chciał, że znaleźliśmy, ale nasz przedział był obok ślizgonów. Mam nadzieję, że jakoś wytrzymamy do końca jazdy. Ruszyliśmy i za oknem można było dostrzec jezioro, w którym odbijał się przepiękny księżyc. Gwiazd na niebie było sporo. Czysta magia.
- Wiecie, że Nessa się przeprowadza?
- Co?
- Gdzie?
Zaczęłyśmy wszystko im wyjaśniać. Kiedy skończyłyśmy, kupiłam sobie (jak zwykle) pełno słodyczy.
- Uważaj żeby nie przytyć, bo potem się nie zmieścisz w ubrania.
Wytknęłam język na Gabrielle i zaczęłam ze smakiem zajadać.
Dojechaliśmy na miejsce po jakiejś godzinie. A może po dwóch? Sama nie wiem.
Na peronie czekali już moi rodzice, przy których stał już Cedric.
- Trzymajcie się!
- Zaczekaj! Chciałaś odejść bez pocałunku?
- Zac... rodzice patrzą.
- To co.
Zbliżył się do mnie i zaczął całować. Policzki zrobiły mi się czerwone. Czułam, że jego starzy i moi się gapią. Zamknęłam powoli oczy i próbowałam o tym zapomnieć. Gdy przestaliśmy, przytuliłam się do niego i jeszcze raz pożegnałam.
Wzięłam V pod rękę i podeszłyśmy do rodziców.
- Co to było Laura?
- Co?
- Od kiedy chodzisz z Zaciem? Myślałam, że to tylko przyjaciel.
- To źle myślałaś mamo.
Przytuliłam się do niej, a potem do taty.
- Czy... Vanessa może u nas nocować?
- Ależ oczywiście! Chodź kochanie.
Dojechaliśmy do domu, na którym widniał napis: Wesołych świąt Bożego Narodzenia!
- Gwiazdka już się skończyła.
- Wiem, ale tacie nie chce się zdejmować tego wszystkiego, a czarów nie użyje, bo mugole co chwile siedzą w oknach i obserwują lub łażą po podwórkach.
Zaśmiałam się pod nosem i ruszyłam z V do mojego pokoju. Rozejrzałam się po nim. Na łóżku spała Amy. Obudziła się i zorientowała się, że wróciłam. Zaczęła machać ogonkiem i szczekać radośnie.
- Cześć maleńka!
- Ale ona śliczna.
- No... Chcesz gorącej czekolady do picia?
- Jasne. Przebiorę się w piżamę, a ty przynieś.
- Ok.
Do pokoju wróciłam z wielką tacą, dwoma kubkami, miską z ciasteczkami i cukierkami wybuchowymi. Usiadłyśmy na łóżku i zaczęły się plotki, muzyka, śmianie i jedzenie.
- Dochodzi trzecia w nocy. Idziemy spać?
- Nie. Nie chce żeby ten dzień się kończył. Jutro wyjeżdżasz i zostane tu sama.
- Masz Zaca. A co do niego...
- Tak?
- Tęsknie trochę.
- Van... ja...
- Skończmy to. Przecież nie będę stała na drodze do prawdziwej miłości. Sorry, że o tym zaczęłam.
- Ja się nie gniewam.
Resztę nocy cały czas gadałyśmy. Przed piątą zasnęłyśmy.
Obudziłam się rano, a jej juz przy mnie nie było.
Wybiegłam z pokoju i pobiegłam do kuchni. Nessa siedziała tam i żegnała się z moimi rodzicami.
- Musze już iść do domu.
- Poczekaj! Ubiorę się szybko i pójdę z tobą!
Szykowanie zajęło mi niecałe pięć minut. Znowu zbiegłam na dół. Poszłyśmy drogą do jej domu.
- Dzwoń do mnie lub pisz.
- Ty do mnie też Lauruś!
- Kocham cię siostro!
- Ja ciebie też!
Doszłyśmy na miejsce. Weszłyśmy do środka tylko na chwilę po ostatnia walizkę. Odprowadziłam Van do samochodu.
- Żegnaj słońce! Odwiedź kiedyś nas i Vanesse.
- Na pewno tak zrobię! Obiecuję! Żegnaj V!
Przesłała mi całuska i odjechali. Spojrzałam na jej dawny dom, na którym wisiała tabliczka: na sprzedaż! Usiadłam na schodkach i łza spłynęła mi po policzku. Ciekawa jestem kiedy ją znowu zobaczę... mam nadzieję, że szybko. Jednak chce już do Hogwartu. Wróciłam do domu i usiadłam w salonie.
- Kochanie, mamy dla ciebie niespodziankę !
- Jaką? I tak mi nic nie poprawi humoru.
- Zmienisz zdanie jak się dowiesz jaką!
Dzień zakochanych! Dodała Laura Niedziela, 26 Października, 2008, 13:02
Dzisiaj notka już regularnie się pojawiła . Mam nadzieję, że się wam spodoba! Pozdro dla wszystkich czytelników! :*Miłego czytania!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tak! Dzisiaj jest 14 luty! Po raz pierwszy w dniu zakochanych mam chłopaka i partnera na imprezę miłości. Dobry nastrój mam już od początku dnia, innym dziewczynom tez towarzyszy. Nawet Nessie, chociaż nie wiem czemu jest uśmiechnięta od ucha do ucha. Powiedziałam jej dwa tygodnie temu, ze chodzę z jej byłym. Na początku bardzo mi się dziwiła i robiła mi spore wyrzutów, ale nie gniewała się na mnie. Tak jak dawniej, wszyscy chodzimy razem i tworzymy zwartą grupę. Życie na serio jest piękne! Nie kłócę się już z bratem, nadal mam wielu przyjaciół, chodzę z chłopakiem moich marzeń i w dodatku on mnie... kocha.
- Dzisiaj jest wypad do Hogsmeade.
- Wiem, pójdziemy razem po prezenty?
- Jasne, tylko nie wiem co mogę kupić Ju... Ups...
- Co!? Chodzisz z Justinem? Vi! Czemu nic nie mówiłaś!?
- Bo się wstydziłam. Chodzimy dopiero od tygodnia i nie chciałam, żeby zaraz wszyscy o tym wiedzieli.
- Inni nie muszą wiedzieć, ale ja tak! Mogłaś od razu powiedzieć.
A więc to o niej gadał mi PW, to Nessa była tą ,w której się zakochał. Nie mógł nic zrobić, bo chodziła z Zaciem, ale teraz... DZIĘKI MNIE... tak.
Opadłam na łóżko i uśmiechnęłam się szeroko. Ktoś nagle mi przerwał pukaniem do drzwi.
Szybko wstałam i je otworzyłam, ale nikogo nie było. Spojrzałam na podłogę, na której leżała złożona kartka. Wzięłam ją i szybko przeczytałam.
Kochanie!
Wszystkiego najlepszego!
Przyjdź do ''naszej knajpki''
o 15.30 !
Nie mogę się doczekać!
Kocham cię!
Zac
Podskoczyłam z radości i zaczęłam wybierać strój na wyjście z V, a potem jeszcze na randkę z Zaciem. Dokładnie o 12 poszłyśmy z dziewczynami do magicznej wioski. Weszłyśmy do ''Amorka'' po upominki. Na wszystkich różowych i czerwonych półkach leżały przeróżne rzeczy. Mój wzrok przykuło serduszko z napisem I love You i do tego kartonik z ciasteczkami w kształcie gwiazdek, serc i kół, które były oblane czerwonym lukrem i posypane różowymi cukierkami. Kupiłam je i weszłam do kolejnego sklepu pod nazwą ''Druga skóra'' , w którym były najpiękniejsze sukienki, jakie można było dostać w tej okolicy. Przymierzyłam ich chyba z tysiąc. Wybrałam białą z siatką i góry i żółtym paskiem. V tez kupiła białą, ale zupełnie inną. To w sumie dobrze . Nie lubię mieć tych samych rzeczy co inni, bo przez to nie jestem oryginalna. Dochodziła 14. Nie wierzę, że te dwa sklepy zajęły mi tyle czasu, oczywiście nie licząc długaśnych kolejek do kasy. Każdy chce wyglądać dzisiaj przepięknie, no ale nie każdy musi iść do tego sklepu co ja! Został mi jeszcze jeden sklep, a mianowicie ''Miodowe Królestwo'' . Stojąc przed ladą ze słodyczami opadła mi szczęka! Były tam przeróżnego koloru i kształtu cukierki, batony, fasolki i wiele, wiele innych! Kupiłam sobie (jak zawsze mnóstwo) : małe opakowanie fasolek, cukrowe pióro do pisania, toffi w kształcie serduszek, musy-świstusy, trzy kociołkowe pieguski. Usiadłam z V przy stoliku i zaczęłyśmy zajadać wszystko.
- Potem się dziwię, że mam wielką pupę.
- Ty!? Chyba żarty sobie robisz, to ja jestem gruba Lauruś!
Obie śmiałyśmy się z siebie aż zrobiło mi się niedobrze.
- Już nic nie przełknę, a ty?
- A ja idę po watę cukrową w kształcie serca i po gumiastego węża- jeża.
- A co to?
- Wąż z kolcami, to chyba proste!
Wyszłam z przepełnionego dzieciakami sklepu i wzięłam głęboki wdech. Naprzeciwko znajdowała się knajpa ''Pod trzema miotłami".
- Co mi szkodzi? Idę się czegoś napić.
Wchodząc poczułam zapach piwa. Spojrzałam na stoliki przy których siedzieli sami ponurzy i przygnębieni ludzie.
- Jedno piwo kremowe!
Dostałam wielki puchar, z którego aż się wylewała pianka piwna. Wzięłam duży łyk i mdłości odeszły. Spojrzałam na zegarek. Była 15.15 . Szybko dopiłam i pobiegłam na umówione miejsce, czyli do Herbaciarni u pani Puddifoot.
Przed wejściem stał blondyn, który od razu mnie zauważył.
- Cześć skarbie.
Pocałował mnie w policzek.
- Cześć misiu.
Wytknęłam na niego język i zajęliśmy miejsca.
- Kupiłam ci coś.
Dałam mu podarunek, a on posmutniał.
- Ja ci nic nie kupiłem.
- A. To nic.
Uśmiechnęłam się sztucznie. W głębi duszy to mnie zabolało. Mógł mi dać chociaż różę. No, ale przecież przez takie coś nie będę się na niego gniewać.
Zamówiliśmy koktajl z dwiema słomkami. Było bardzo romantycznie, jak go piliśmy. Nasze twarze znajdowały się od siebie o milimetr, może i mniej. Po mile spędzonym czasie wróciliśmy do szkoły. Poszłam się przebrać w zakupiona sukienkę. Za pół godziny miała być dyskoteka. Znowu ktoś zapukał do drzwi i tym razem także nikogo nie było, ale tym razem leżała wielka paczka. Otworzyłam ja , a w środku znajdował się bukiet czerwonych róż i pierścionek z napisem KC! Do róż przywiązana była karteczka.
To był żart!
Jak mógłbym ci
nic nie kupić?
KC!
Dokończyłam szykowanie się i założyłam pierścionek od Zaca.
W PW czekali na mnie przyjaciele i ukochany. Przytuliłam się do niego i ruszyliśmy do WS. Wystrój był niesamowity! Konfetti, brokat, serduszka i cekiny spadały z sufitu, którego tworzyły różowe obłoki. Ściany były różowe, podłoga złota, a krzesła czerwone. Stoły ze słodyczami przyciągały mój wzrok, ale nie chciałam bardziej przytyć. Szczególnie po dzisiejszej uczcie. Po pięciu minutach byłam cała w brokacie, ale nie przeszkadzało mi to. Tańczyłam z Zaciem wszystkie tańce. W końcu nie musimy niczego udawać, tylko być po prostu sobą. Moje drugie marzenie już spełnione. Ced tańczył z Cho, Justin z Vanessą, Bloom z Gabriellą. Ten dzień jest mega romantyczny i miłosny.
W ostatnim tańcu chłopak złapał mnie w pasie, a ja oplotła ręce na jego szyi. Przybliżyliśmy się do siebie i położyłam głowę na jego ramieniu.
- Kocham cię Zac. Bardzo mocno.
- Ja ciebie tez księżniczko.
Pocałował mnie. Przez trzydzieści sekund całowaliśmy się delikatnie, a potem wsunął mi język do buzi. Z różnych opowiadań koleżanek myślałam, że to obrzydliwe, ale teraz... jest to cudowne. Wstydziłam się zrobić to co on. Nie! Mam postanowienie! Musze to zrobić. Raz się żyje!Teraz mój język znajdował się w jego buzi. Udało mi się! Przez resztę tańca całowaliśmy się nie przejmując się innymi. Po długi zastanowieniu... całowanie nie jest takie straszne .
Wybaczcie, że w tamtym tygodniu nowej notki nie było, ale musiałam czytać durną lekturą :P Za tydzień notka na bank się pojawi! Mam nadzieję, że spodobają się wam moje wypociny. Miłego czytania! Czekam na sporo komentarzy
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Otworzyłam leniwie oczy i rozejrzałam się po pustym i ciemnym pokoju. Odczułam dziwne ukucie w serce... jestem świnią. Za plecami mojej najlepszej przyjaciółki flirtuję z jej byłym. Nic złego nie ma w tym, że z nim gadam, w końcu był to kiedyś mój przyjaciel. Nie powinnam z nim flirtować, nawet jeśli jest teraz samotny.
Usiadłam na brzegu łóżka, założyłam kapcie i podreptałam do okna, odsłoniłam niebieskie zasłony z żółtymi frędzlami i pokój wypełniły promyki światła. Popatrzyłam przez chwilę na zakazany las i dopiero po kilku minutach uświadomiłam sobie, że jutro ostatni dzień wolnego! Na samą myśl o uczeniu, pracach domowych i nauczycielach żyć mi się odechciewa. Jest jeden, duży plus... dzisiaj wracają wszyscy uczniowie! Zobaczę się z Nessą! Nareszcie! Brakowało mi jej przez te dni. Nikt nie mógł mi doradzić w co mam się ubrać i w ogóle. Spojrzałam na zegarek. Dochodziła dziesiąta. Ubrałam się w moje ulubione spodnie, zieloną bluzkę i bluzę z futerkiem w środku i na kapocie. Do tego założyłam czarne kozaki na koturnie i ruszyłam schodami do PW, który był pusty. Zaczęłam się zastanawiać, czy znajduję się na jakimś bezludziu, ale wychodząc na korytarz uświadomiłam sobie, że poza mną jest wiele dzieciaków. Przechodziło tyle osób, że aż trudno mi było przejść do kolejnych schodów. Co tu nagle taki tłok? Wyciągnęłam kieszonkowy zegarek. Była już 11.43 co oznaczało, że Nessa jest już w szkole, a ja nie wiem gdzie! Szybko schodziłam schodami, dobiegając do ostatnich, schody wraz ze mną poleciały na trzecie piętro – zakazane! Czemu akurat teraz musiały mi zrobić psikusa?
- Wejść? Czy lepiej nie?
Po długim zastanowieniu doszłam do wniosku, żeby lepiej zawrócić, ale schody już odjechały, o ile mogę to tak nazwać... raczej pofrunęły. Byłam wściekła i nie wiedziałam co robić. Utknęłam tu na dobre, a do środka boję się sama wchodzić.
- Ale ja głupia! Przecież mam różdżkę! Ostatnio nie myślę.
Przywołałam swoją miotłę i zleciałam na niej na parter. Mam nadzieję, że żaden nauczyciel mnie nie widział, bo na pewno odjął by mi punkty za ''nielegalne latanie po szkole w sobotni dzień''. Odesłałam miotłę i szybko pobiegłam do wielkiej sali. Zaczęłam się rozglądać po stole krukonów i ujrzałam ją... brunetka siedziała naprzeciwko przystojnego blondyna i o dziwo z nim gadała! Może lepiej teraz im nie przeszkadzać? Trochę zawiedziona ruszyłam do dormitorium. Nie wiem czemu, ale straciłam w zupełności humor. Zac uśmiechał się do niej, a ona śmiała się i... i... wyglądała ślicznie. Zazdrość zagościła w moim sercu i nie chciała go opuścić. Co ja mam robić? Czy jestem aż tak zgubiona? Nie mam żadnego celu w życiu? Ciągle jestem niezadowolona i czegoś mi brak. Idąc do swojego domu wpadłam na Cedrica.
- Laura!
- Cedric!
Rzuciłam mu się na szyję i łza spłynęła mi po policzku.
- Jak dobrze cię widzieć siostrzyczko!
- Tęskniłam! Jak było z rodzicami?
- Super, ale szkoda, że ciebie nie było. Tata zabrał mnie na mecz Quidditcha. Było wspaniale! Zobaczyliśmy smoki, zwiedziliśmy piramidy, odwiedziliśmy kuzyna Romualda. Pamiętasz go?
Pokiwałam głową i uśmiechnęłam się. Pamiętam jak na pierwszych wakacjach zabrał mnie i Ceda na biwak do koloni smoczkarskiej. Super było latać na miniaturowych smokach. Pamiętam cały tydzień spędzony tam jakby to było wczoraj. Takich rzeczy sie nie zapomina. Miałam wtedy dziewięć lat.
- Za dużo by ci tu teraz opowiadać. Zdradze tylko, że rodzice mają dla ciebie niespodziankę.
- Jaką?
- Było im przykro, że nie starczyło pieniędzy na twój wyjazd z nami i postanowili ci coś kupić.
- Mów wreszcie co!
- Nie mogę. Obiecałem im, że nie pisnę ani słowa!
Pocałował mnie w policzek i pobiegł do kumpli.
Założyłam ręce na biodra i stałam w miejscu w zamyśleniu. Jednak powinnam podejść do V i przywitać się z nią. Szybkim krokiem wróciłam do WS. Nessy juz tam nie było, ale siedział zadowolony Zac. Podeszłam do niego i trochę się zmieszał.
- Co słychać?
- Pogodziłem się z V.
- Fajnie... bardzo się ciesze. Będziesz z nią chodził?
- Ja... ja... nie.
- A gdzie ona teraz poszła?
- Do pokoju, żeby sie z tobą zobaczyć.
Po tych słowach szybko pobiegłam do pokoju. Jestem pewna, że przez to całe dzisiejsze bieganie po szkole schudłam jakieś kilo. Wpadłam do pokoju zgrzana i spocona, ale warto było ujrzeć przyjaciółkę i móc się z nią przytulić. Usiadłyśmy na łóżku i zaczęło sie opowiadanie.
- Było tak sobie. Cała rodzina się zjechała! Dom był zapełniony, a śmierdząca ciotka Madonna zajęła moje łóżko! Może być coś gorszego?
- To gdzie ty spałaś?
- Z rodzicami. Mówię ci, takich wakacji nikt by nie chciał mieć. Mam greckich kuzynów i oczywiście bez tańców by się święta nie odbyły! Mój wujek wziął mnie na ręce i zaczął ze mną wirować. Myślałam, że puszczę pawia. W dodatku zbili mojej mamie talerze. To była katastrofa. Po ich wyjeździe dom wyglądał jakby przed sekundką przeszło przez niego tornado! Całe szczęście dzięki zaklęciu kuzynki Matyldy wszystko wróciło do ładu.
- To rzeczywiście sporo sie działo. Ja za to wygrałam ten konkurs, a moim partnerem zwycięskim został Malfoy!
- Nieciekawie. Zac opowiedział mi co zaszło w lesie. Co ty tam widziałaś?
- Sama nie wiem.
Musiałam skłamać. Wstyd mi przyznać, że widziałam jakąś zjawę. Jeszcze tego brakowało, żeby wzięli mnie za szkolnego świra!
- Musiało ci sie coś przywidzieć. Całe szczęście, ze on tam był. Co za zbieg okoliczności, że akurat tamtędy przechodził.
- Co!?
- No tak. Powiedział, że idąc do chatki Hagrida zauważył ciebie biegnącą w stronę lasu.
Poczułam sie jak jakaś idiotka. Co za bezczelny typek! Najpierw sam mnie zaprasza, a potem jeszcze przyznać sie nie chce!
- Wiesz, muszę coś załatwić. Niedługo wrócę.
Wybiegłam z pokoju i dopadłam Zaca w PW.
- Ty świnio!
- O co ci chodzi?
- O co mi chodzi!? Wiesz o co! Zbieg okoliczności, hmmm!?
- Musiałem to powiedzieć. Nie chciałem, żeby obraziła się na ciebie.
- Oooo, jaki ty troskliwy! Lepiej idź sobie do niej, a mnie zostaw w spokoju!
- Lauruś! To nie tak! Ja... cie kocham. Nie chce cię stracić.
Zanim zdążyłam zareagować, chłopak zbliżył się do mnie, objął w pasie i zaczął całować. Nie wiedziałam co zrobić. Odepchnąć go czy wtulić się i całować się? Trudna decyzja, bo każdej mogę żałować. Zamknęłam delikatnie oczy i zaczęłam tonąć w jego ustach. Po minucie przerwał i przytulił mnie mocno do siebie.
Poszliśmy razem do sowiarni. Usiadłam na parapecie okna, a on stał obok mnie i wpatrywał się we mnie.
- Nie wiem o co ci czasami chodzi. Czemu obawiałeś się, że V się na mnie obrazi?
- Bo poszłaś ze mną wieczorem na błonia. Nie wiedziałem co by mogło jej przyjść do głowy. Dlatego.
- Więcej razy lepiej nie kłam. Wolę już żebyś mówił prawdę. Po za tym to co jej powiedziałeś było mało wiarygodne.
- A właśnie, że nie bo dodałem, że miałem szlaban u gajowego.
- Niech już ci będzie.
Uśmiechnęłam się i spojrzałam na przestrzeń za oknem. Nagle wielki dzwon zaczął wydobywać z siebie potężne dźwięki. Spojrzałam na Zaca.
- Kochasz mnie?
Zrobiłam się czerwona, czułam to. Kocham go, ale gdy mam mu to powiedzieć to jestem w wielkim zakłopotaniu. Nie umiem tego powiedzieć. Sama nie wiem czemu.
- Tak.
- Powiedz to.
- Ja... yyyy... kocham cię.
Głaz zszedł mi z serca, ale nie było mi wcale łatwiej.
Blondyn znowu zaczął mnie całować. Dzisiejszy dzień jest zwariowany, a za razem taki piękny. Na razie nie chce myśleć o konsekwencjach. Chce żyć każdą chwilą, a moje nowe postanowienie to: ''Pokonaj Księżyc''! Będę spełniać swoje marzenia i pokonam swój strach. Miejmy nadzieję, że mi się uda. Podsumowując: przyjaciele wrócili, dowiedziałam się o niespodziance, wyznałam miłość i zdobyłam chłopaka. Może jednak życie jest piękne? Ale tylko czasami .
Pocałunek:
Jak mogłam mu się oprzeć?
Pokonaj księżyc!
Ile rzeczy może wydarzyć się w jednym dniu? Dodała Laura Niedziela, 05 Października, 2008, 18:04
Nie wiem czy za tydzień na pewno będzie nowa notka, bo niestety mam lekturę do przeczytania, ale postaram się jakoś żeby jakoś napisać i dodać ją . Pozdrawiam i zapraszam do czytania! .
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nie mam ochoty wstawać dzisiaj z łóżka. Jestem pewna, że w Proroku będą napisane na mój temat kłamstwa. Leniwie wstałam z łóżka i ruszyłam do łazienki. Czesząc włosy myślałam o Cedricu i rodzicach. Teraz na bank świetnie się bawią, a ja muszę tkwić w tej budzie. Teraz gdy konkurs sie zakończył nie wiem co robić. Co innego gdyby tu była Nessa. Szybko ubrałam się i poszłam do WS. Wchodząc do niej można było usłyszeć szum skrzydeł i głośne rozmowy. Sowy latały nad wszystkimi głowami i oczywiście prawie wszyscy trzymali w rękach gazety. Usiadłam na końcu stolika i nalałam sobie soku dyniowego. Po paru minutach w mojej szklance wylądował skrawek pergaminu i ... gazeta. Przeczytałam małą karteczkę.
***********************
Dostaniesz za swoje szlamo!
Zniszczyłaś mi reputacje!
***********************
Nie musiałam się długo zastanawiać kto to napisał. Spojrzałam na stół ślizgonów i zauważyłam Malfoya patrzącego sie na mnie z miną ''zaraz cie zabiję'' . Pokazałam mu środkowy palec i rozwinęłam Proroka. Od razu na pierwszej stronie widniał napis: ''wstydliwa i skromna Laura Diggory'' . W artykule oczywiście i tak napisała, że chodzę z Malfoyem. Nie wiem jak można być tak podłym i zakłamanym. Zaraz mnie szlak trafi! Nie dość, że wstyd z nim chodzić, to jeszcze Snape może być zazdrosny .
Do sali wparował Zac.
- Mogę się dosiąść?
Kiwnęłam głową, a blondyn usiadł obok mnie.
- Wszyscy juz o tym mówią.
- Ta cała Ritta Sritta jest okropna! Przekręciła wszystkie moje słowa!
- Masz jakieś plany na dzisiaj?
- Nie, jeszcze nie. Obawiam sie, ze zaraz je będę mieć.
Wytknęłam na niego język, a on zaczerwienił się lekko.
- Poszłabyś ze mną o dziewiętnastej na błonia?
- Spoko.
Podszedł do nas Draco i oblał mnie sokiem.
- Aaaaa! Co ty robisz!?
- Gówno!
- Nie odzywaj sie tak do niej!
Zaczęła się walka. Wszyscy poderwali sie z miejsc żeby obejrzeć widowisko. Chłopcy tłukli się na wszystkie sposoby. W pewnej chwili ślizgon zmiękł i uciekł.
- Rozejść się! Natychmiast!
Nape zareagował natychmiastowo. Zrobiło mi się dziwnie. Poczułam sie jak jakaś totalna ofiara.
- Dzięki.
- Nie ma za co. Zawsze służę pomocą.
- Wiesz, ja już idę. Narazie.
Szybkim krokiem popędziłam do sowiarni i padłam na podłogę. Wyjrzałam przez okno bez szyby. Było dość wysoko i mogłam zobaczyć wszystko. Cudowny krajobraz. Wszystko było pokryte śniegiem, a mróz sprawił, że zaczęłam zamarzać. Nie wiem jak te sówki tu wytrzymują. Wyciągnęłam notes z torby i zaczęłam rysować bijącą wierzbę. Po godzinnej pracy wróciłam do pokoju, w którym latała biała sowa. Uwolniłam ja od listu, a sowa usiadła na komodzie i zamknęła oczka.
*****************************
Hej Lauruś!
Mam ci tyle do opowiedzenia!
Bez ciebie trochę się nudzę, ale
za trzy dni już wracam!
Chyba wytrzymasz jeszcze te parę
dni! Przemyślałam wszystko o mnie
i o Zacu, ale co postanowiłam to
powiem ci jak wrócę!
PA!
Twoja Vanessa.
PS masz pozdrowienia od moich
rodziców!
*****************************
Odpisałam jej i wypuściłam sowę. Przez minutkę patrzyłam jak się oddala, a potem zaczęłam sie ciepło ubierać na wypad z Zaciem.
Zeszłam do PW.
- Hej. Gotowa?
- Jasne.
Wyszliśmy z niebiesko – żółtego pokoju i ruszyliśmy schodami na błonia.
Po drodze oglądałam wszystkie zdjęcia na korytarzach. Wyszłam na nich nawet ładnie. Miałam na sobie tez niebieską sukienkę, ale bardziej skromną. Pansy ubrała się na czerwono, do tego czerwona szminka. Wyglądała... upiornie.
Gdy wyszliśmy z zamku zrobiło mi się strasznie zimno. Śnieg padał bardzo obficie. Złapał Zaca za ramię i razem udaliśmy się nad jezioro, które było pokryte lodem. Po chwili zaczęliśmy się po nim ślizgać jak małe dzieci. Przewróciłam się i pojechałam na tyłku. Zauważyłam coś biegnącego między drzewami. Po dokładniejszym przyjrzeniu stwierdziłam, że to była dziewczyna w białej sukience.
- Zaczekaj! Gdzie biegniesz?
Zerwałam sie na równe nogi i pobiegłam za nią.
- Laura! Stój! Do kogo krzyczysz!?
Zgubiłam jej trop i zatrzymałam się. Po chwili dobiegł do mnie Zac.
- Co ci!?
- Widziałam biegnącą dziewczynę.
Nie mogłam mówić głośno, bo się zmęczyłam. Zabrakło mi powietrza w płucach i zemdlałam.
Obudziłam się w skrzydle szpitalnym. Była późna noc. Spojrzałam na zegarek. Była 3.23 .
- Co ja tu robię?
Starałam sobie coś przypomnieć, ale nic nie przychodziło mi do głowy. Rozejrzałam się po wszystkich łóżkach. Nikogo nie było oprócz mnie. Wysilałam mózg i w pewnej chwili mi się przypomniało! Widziałam tą dziewczynę! Tylko co ja tu robie? Nadal tego nie wiem.
Podeszłam do okna, które było było całe zamarznięte. Zobaczyłam jak coś się świeci na zewnątrz. Przetarłam oczy i jeszcze raz spojrzałam. Już tego nie było. Na brodę Merlina! Co się ze mną dzieje!? Przetarłam ręką szybę. Stałam na zimnych kafelkach na boso. Do tego miałam na sobie tylko spodenki i podkoszulek. Zaczęłam sie trząść z zimna więc szybko wróciłam pod kołdrę.
Rano wypuścili mnie i mogłam wrócić do siebie. Poszłam szybko do PW licząc, że zastanę tam Zaca. Tak tez było. Od razu do niego podbiegłam.
- Zac! Co się stało, że wylądowałam w skrzydle?
- Zemdlałaś. Musiałem cie jakoś zanieść na rękach do Hogwartu.
- Dobrze, że mnie nie zostawiłeś.
- A myślałem żeby to zrobić.
- Głupek.
Wytknął na mnie język i złapał mnie za nadgarstek.
- Ała.
Spojrzałam na swoją rękę, na której znajdował się spory siniak.
Pogadałam z nim jeszcze chwilę i poszłam spać do siebie.
Moje zdjęcie wywieszone na korytarzach:
Tu z Zaciem:
Ja przy szybie w skrzydle:
Wyjaśnienie, tańce i wywiad! Niech żyje zabawa z nietoperzem! Dodała Laura Niedziela, 28 Września, 2008, 13:54
Notka znów systematycznie dodana . Postaram się, żeby było już tak zawsze! Jeśli nadal chcecie wiedzieć trochę o mnie to proszę! Jestem Natalia i mam 14 lat. Co by wam jeszcze napisać? Nie wiem po co wam mój wygląd . Powiem tylko, że jestem zielonooką blondynką . Pozdro! Miłego czytania! Notkę dedykuję wszystkim osobom, które czytają mój pam!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
- Jest już dziesiąta! Musimy wychodzić!
- Już idziemy Lauruś!
Liyah i Van latały po pokoju sprawdzając czy czegoś nie zapomniały spakować. Obiecałam, że odprowadzę je kawałek. Pomogłam wziąć ich bagaże i poszłyśmy. Nie wiem po co tyle biorą, ale to ich sprawa. Aliyah nadal nic nie wie o tym co działo się wczoraj. Mam nadzieję, że tak zostanie.
Po dwudziestu minutach schodzenia schodami i wysypaniem się rzeczy z kufra V, doszłyśmy do błoni. Nareszcie!
- Zostało nam mało czasu. Musimy się pośpieszyć! Przecież powozy nie będą na was czekać!
- A ten tu czego!?
Obróciłam głowę w prawo i zobaczyłam nadchodzącego do nas Zaca. Li zaczęła do niego machać, a Nessa zrobiła się czerwona na policzkach. Przyśpieszyłyśmy, ale on nadal do nas szedł.
- Cześć.
Powiedział nieśmiało. Sama nie wiedziałam czy mu odpowiedzieć, czy lepiej siedzieć cicho. Prawdę mówiąc, to wstydziłam się nawet na niego spojrzeć. Było mi głupio, że przez tak długi czas z nim flirtowałam, obściskiwałam się i całowałam! Przecież to był chłopak mojej NAJLEPSZEJ przyjaciółki! Nie wiem czy nadal ze sobą są, bo ona mi nic o tym nie mówiła, a ja boję się o to zapytać. Jak ja mogłam jej tak robić? To niewybaczalne! Czemu ona mi tak szybko wybaczyła? Nic nie rozumiem. W końcu zebrałam sie na odwagę i wysłałam mu uśmiech. Chociaż to.
- Czego tu chcesz!?
- Przeszkadzam ci!?
- Tak!!!
- Ja nie idę z TOBĄ tylko z Laurą i Liyah!
V spojrzała na nas wściekle, a ja wzruszyłam ramionami na znak bezradności.
Chłopak wziął mnie za rękę i pociągnął na bok.
- Musimy pogadać. Będę czekał na ciebie w sowiarni. Przyjdź.
Po tych słowach odbiegł, a ja wróciłam do przyjaciółek.
Byłam tak rozkojarzona, że nie zauważyłam jak się rozstałyśmy. Usiadłam na zimnym śniegu i zaczęłam płakać. Czuję się fatalnie. Czy wszystko musi mi się walić na głowę!? Nie chcę się z nim spotkać, nie wiem o czym będziemy gadać, czy znowu zrobię coś nie tak. Ja przy nim sie zapominam! Rozejrzałam się z zamazanym wzrokiem. Wszędzie było biało i mroźnie. Jezioro na błoniach zamarzło, drzewa miały korony z białego puchu, a niebo było bardzo nijakie. Wstałam z wielkim krzykiem, bo dopiero teraz uświadomiłam sobie, że moczę sobie całą pupę. Szybko pobiegłam do Hogwartu i oparłam się o ścianę z pochodnią. Miłe i przyjemne ciepełko grzało moją zamarzniętą część ciała. Wzięłam głęboki wdech i udałam się do sowiarni...
Ze strachem w sercu otworzyłam delikatnie drzwi i weszłam do środka. Zapach staroci, sów i ich odchodów dawał niezbyt miłą atmosferę. Zac stał naprzeciwko mnie oparty o mur. Wyglądał... cudownie. Kolana zrobiły mi się jak z waty i zaczęły się lekko trząść. Staliśmy w ciszy przez dwie minuty, a to robiło się krępujące.
- Musimy sobie parę rzeczy wyjaśnić.
Zaczął poważnie. Złapałam się za nadgarstek i uważnie go obserwowałam.
- Wszystko jej wyjaśniłem.
- Jak to? Powiedziałeś jej wszystko o naszych...
- Nie! Wziąłem winę na siebie. Wiem, ze przeze mnie mogłyście sie nawzajem stracić. Nie chciałem tego, bo pamiętam jak Vanessa opowiadała mi dużo o tobie, że jesteś jej siostrą i może na ciebie liczyć.
Łza spłynęła mi po policzku. Zbliżyłam sie do niego i przytuliłam go. Miałam mu za złe, ale jednocześnie chciałam mu podziękować. Wokół siebie czułam teraz wspaniałe perfumy męskie, które tak zawsze uwielbiam. Wtuliłam swoja głowę w jego szyję. Puściliśmy się po paru minutach i poszliśmy do PW.
- Pogódź się z nią. Ona cie kocha.
- Wątpię, że mi wybaczy. Powiedziałem, że zatańczyłaś ze mną bo cię poprosiłem. Potem zacząłem cię całować. Van na sto procent mi nie wybaczy. Z resztą wątpię, żeby mi i jej się udało. A ty?
- Chyba tak.
- Kochasz mnie?
- Co ja? Ja... ja nie wiem. To dla mnie za trudne.
Znów zapadło milczenie.
- Zmieńmy temat. Biorę udział w tym konkursie.
- Wygrasz.
****************
KONKURS 16.30
****************
Do konkursu mój dom wybrał mnie i Crisa! Nie mogę w to uwierzyć! Nie wygrałabym, gdyby tyle osób nie pojechało do domu. Nie była zbyt duża konkurencja, no ale trzeba się cieszyć!
Gryfoni wybrali Toma i Ginny, ślizgoni Malfoya i Pansy, puchoni Raven i Carlosa. Wszyscy ustawiliśmy się obok siebie na środku WS. Reszta uczniów siedziała w łąwkach i obserwowała zdarzenie.
Do sali wszedł Snape z profesor McGonagall. Ustali blisko nas (wystarczająco blisko, żeby poczuć nietoperza) i zaczęli przemawiać.
- Jeśli chcecie żeby konkurs sie zaczął to zamknijcie buzie! Oto konkurenci! Jutro będziecie mogli na nich głosować. Kawałki pergaminu z wybraną osobą proszę wrzucać do pucharu domów, który znajduje się głównym holu szkoły. Po włożeniu pergaminów punkty same przeniosą się na tablicę przyznania punktów. Życzę powodzenia!
Minerwa zawsze umiała wszystko wyjaśnić dokładnie i zrozumiale. Na jej miejscu stanął kochany profesorek.
- Suknie mają nie pokazywać za dużo ciała! Osoba z takim strojem będzie anulowana! Tyczy się to do dziewczyn, chyba, że jakiś chłopak będzie miał zamiar zrobić z siebie kobietę.
Spojrzał chytrze na nas, tylko nie na swoich pupilków (czyt. ślizgonów) . On zawsze musi mieć problemu, ale za to go kocham . Chciałabym żeby dziewczyny były tu teraz ze mną.
- Wygrani będą udzielac wywiadu do proroka codziennego! Teraz proszę o wrócenie do siebie, ale to migiem!
Wszyscy posłuchali Nape'a. Wyszłam z WS i udałam sie do pokoju. Chciałabym zająć pierwsze miejsce. Kto by nie chciał? Cedric zobaczyłby mnie w gazie! Cała rodzina! Kuzynka Milla byłaby zazdrosna! Nie lubimy się odkąd tylko się poznałyśmy. Zawsze musi mi dogryzać i chwalić się, że chodzi do Beuxbatons i jest najpiękniejsza w rodzinie. Dzięki wywiadzie z Rittą zabłysnęłabym ja! Potrzebuję tego, no ale dość już o tym.
Postanowiłam napisać list do Van i Ceda. Brak mi ich towarzystwa. Jestem sama w pokoju i cholernie mi się nudzi!
*************
TAŃCE
*************
Szykowałam się przez cały dzień. Kate mi pomogła, ale w większości dałam sobie sama radę. Założyłam piękną niebieską suknię. Wybrałam ten kolor, żeby było wiadomo, że jestem z Ravenclawu. Włosy podkręciłam i upięłam w kitkę. Zapięłam ją piękną srebrną broszką, którą dostałam od babci na czwarte urodziny. Jest już dość stara, ale wspaniała! Niesforny kosmyk włosów wsadziłam za ucho i poszłam z Zaciem do WS.
- Wyglądasz cudownie.
- Dzięki.
- Wiesz z kim będziesz tańczyć?
- Jeszcze nie. Snape będzie dobierał. Koszmar nie?
Zaczęliśmy się śmiać.
Fajnie się z nim gadało, ale musiałam iść znowu na środek sali.
Zaczęło się dobieranie par tańczących. Na mnie wypadł Carlos... hmm... nawet fajnie. Współczuję Crisowi, bo on będzie tańczył z Pansy. Ginny z Malfoyem, a Raven z Tomem. Ja miałam tańczyć jako pierwsza. Wszyscy mnie i mojego partnera otoczyli. Oświetlały nas niebieskie i żółte światła, a z sufitu leciał złoty brokat. Wszystko wydawało się niebieskie i takie jak we śnie. To było wspaniałe. Czułam się tak delikatnie, a puchon z którym tańczyłam dotrzymywał mi kroku i to znakomicie! To jedna z najpiękniejszych nocy w moim życiu. Mam nadzieję, że do jej końca nic złego mi się nie przytrafi. Proszę... chociaż ten jeden raz. Po tańcu poszłam w tłum ludzi patrzących na pozostałych uczestników. Naprzeciwko mnie ukazała sie Kate. Uśmiechnęłam się do niej i zniknęłam gdzieś w tłumie ludzi. Po wszystkich tańcach uczestników można było zatańczyć z nauczycielami. Podbiegłam do nietoperza.
- Zatańczy pan?
- Nie mam ochoty.
- Proszę. Pan jest najprzystojniejszy
Nie wierze, że to powiedziałam! Niech mnie ktoś zabije!
Spojrzał na mnie i założył ręce na piersi. Jego policzki zrobiły się lekko różowe. Po chwili kiwnął głową, a ja złapałam go za ramię. Razem poszliśmy na parkiet. Przyjęliśmy postawę i zaczęliśmy się poruszać w rytm muzyki. Miał strasznie zimne ręce, ale to jakoś dało się wytrzymać.
- Dziękuję za komplement. Ty też jesteś ładna.
W tej chwili skończyła się piosenka, a profesorek odszedł. On powiedział, że jestem ładna! Ja tu dzisiaj zwariuję.
Na scenie pojawił się dyrektor.
- Mam nadzieję, że już wszyscy oddali głos na swojego faworyta, nie mniej jednak gratuluję także pozostałym. Wygrywa... panna Laura i pan Malfoy!
Wytrzeszczyły mi się oczy... on? Świetnie! Teraz z nim będę musiała zatańczyć i do tego razem będziemy udzielać wywiadu! Kto w ogóle na niego głosował? Ustaliśmy razem na scenie. On objął mnie w pasie jedną ręką, a ja musiałam sie sztucznie uśmiechać do publiczności. To było fatalne! Jednak ja nie mogę mieć chodź jednego idealnego dnia!
Spojrzałam na stół gryfonów, którzy byli w szoku. Ślizgoni zaczęli gwizdać i wiwatować. Zaczęła lecieć muzyka, a ja musiałam zatańczyć z tym... z tym... pawianem! Zaczęłam sie modlić, żeby było już po wszystkim! Pocieszałam się myślą, że wygrałam, ale co to za wygrana skoro jest się w parze ze świnią, która jest skrzyżowana z pawianem, a do tego ma wściekliznę!
**************************
WYWIAD Z RITTĄ SKEETER
**************************
- Zapraszam! Zapraszam!
Rozległ się wredny i sztuczny głos.
Usiadłam z Malfoyem na jednej kanapie (o ironio!) .
- Dobrze zaczynajmy. Notuj pióro!
Zielone pióro zaczęło notować wszystko co Ritta zaczęła mówić oraz nasze odpowiedzi. Czułam sie skrępowana. Wiedziałam, że z tej kobiety jest niezłe ziółko. Nie chciałam dać jakieś plamy!
- Powiedźcie mi gołąbeczki. Chodzicie ze sobą prawda?
- Nie my...
- I wiedzieliście, że wygracie.
- Ale my ze sobą nie chodzimy!
- Coś takiego! Siostra reprezentanta Hogwartu jest taka skromna? Cedric jest twoim przeciwieństwem, on odważny, a ty szara myszka. Na szczęście los ci ostatnio sprzyja i zdobyłaś wymarzonego chłopaka.
- To nie tak...
Mój głos brzmiał histerycznie. Byłam zrozpaczona! Ja z nim nie chodzę!
- Ona i ja? To zbieg okoliczności! Nigdy bym na nią nie spojrzał!
Zrobiłam się bardzo nerwowa! Co za cham!
- No proszę! Pióro! Zanotowałeś to? Jutro może będziecie na okładce. Juz widzę ten tytuł: Siostra Cedrica i Draco Malfoy – udawana miłość czy zacięta walka zakochanych?
- Nie!!!!!!!
Wydarłam sie na całą salę. Nie wytrzymałam.
- A może po prostu jesteś zazdrosna popularnością brata i chcesz zwrócić na siebie uwagę przez chodzenie z tym przystojniakiem?
- Ja z nim nie chodzę! To nie mój chłopak! To mój wróg! A pani niech lepiej przestanie wciskać takie kity i zacznie myśleć rozsądnie! Czy pani myśli, ze zechciałabym z takim czymś chodzić? Pfff... w życiu!
Wyszłam i trzasnęłam drzwiami.
Bal ! Dodała Laura Niedziela, 21 Września, 2008, 15:25
Witajcie! Notka znowu regularnie się pojawiła! Mam nadzieję, że notka się spodoba . Miłego czytania! Chcę widzieć dużo komentarzy!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nareszcie nadszedł ten ważny dzień! Bal Bożonarodzeniowy – pomyślałam, leżąc na łóżku. Poszłam do łazienki się umyć. Z ręcznikiem na głowie wyjrzałam zza drzwi na korytarz. Wszystkie dziewczyny latały w tę i z powrotem jak oszalałe! No tak, przygotowania trwają. Zaśmiałam się pod nosem i wróciłam na łóżko. Co by tu zrobić najpierw? Postanowiłam ubrać się w dres i zejść do PW. Wszyscy stali pod jedną ścianą wielka gromadą. Z trudem udało mi się przejść do wielkiej tablicy z ogłoszeniem.
KONKURS NA NAJPIĘKNIEJSZEGO
CHŁOPAKA I NAJPIĘKNIEJSZĄ
DZIEWCZYNĘ!
Konkurs odbędzie się dwa dni po balu
o godzinie 16.30.
Trzeciego dnia wygrani zatańczą w
WS o 19.30, a ich zdjęcia będą wywieszone
na każdym korytarzu w szkole oraz
trafią do Wielkiej księgi Bali Hogwartu!
Regulamin:
1.Z każdego domu może być jedna
para (1 chłopak, 1 dziewczyna)
2.W konkursie mogą wziąść udział
tylko te osoby co zostały na święta w szkole!
3. Na eliminacje konkurenci mają być
ubrani na galowo, a następnego dnia
w strojach wieczorowych!
4. Każdy dom wybiera swoich reprezentantów!
5. Kto zajmie pierwsze miejsce decydują
wszyscy uczniowie.
6. Głosowanie odbędzie się od razu po tańcach!
7. Do zdjęć trzeba będzie ubrać się jeszcze inaczej!
Konkurs prowadzą: prof. Snape i prof. McGonagall!
Prefekci życzą powodzenia!
Wytrzeszczyłam oczy na napis Snape. On będzie prowadzącym? Bo padnę śmiechem! Zapowiada się bardzo ciekawie. Ja nie mam zamiaru brać w tym udziału.
Bal rozpoczyna się o 18.00 . Spojrzałam spanikowana na zegarek, ale po chwili opanowałam się bo była dopiero 10.56 .
Usiadłam na kanapie. Zatonęłam w zamyśleniu. Przymknęłam oczy, ale po chwili je otworzyłam. Poczułam jak ktoś obok mnie siada. Był to nie kto inny tylko Johny!
- Hej, możemy pogadać?
- Zależy o czym.
Chciałam żeby zauważył mój lekceważący ton.
- Chciałbym cię za wszystko przeprosić. Przemyślałem to sobie i jestem pewien... w stu procentach, że ty mnie kochasz, tylko nie chcesz się do tego przyznać!
- Co!?
Zostawiłam mu pamiątkę na policzku i pobiegła do WS. Znajdowało się w niej bardzo mało osób. Nawet Hermiony nie było z książką na rozluźnienie umysłu. Znudzona wróciłam do siebie i zasnęłam w mięciutkiej kołderce.
********************
17.23
********************
To co działo się rano było niczym w porównaniu z tym co dzieje się teraz! Z tego wszystkiego dziewuchy wpadały do obcych pokoi myląc się i nie wiedząc, który jest ich! To było straszne bo do mojego wpadło aż 10! Aaliyah spokojnie siedziała na łóżku i upinała sobie włosy, a Nessa malowała oczy.
Chciałabym nie przejmować się niczym i bawić się znakomicie! Niestety nie da się! Zac ostatnio dużo ze mną flirtuje. Nie wiem czy to dobrze czy źle. Czy wogóle chcę go czy nie! Przez ten bal zupełnie straciłam głowę! Nie myślę, a mózg przydałby mi się, bo nie wiem co zrobić z fryzurą! Chyba trochę podkręcę włosy i wklepię odrobinę pianki, żeby włosy pięknie pachniały i lepiej się układały.
Nadeszła godzina 17.59. Spotkałam się z przyjaciółmi w PW i razem powędrowaliśmy na wielgaśne przyjęcie. Sporo osób stało przed wielkimi drzwiami prowadzącymi na salę, gdzie miał odbyć się bal. Schodząc po schodach zauważyłam stojącego Harrego z... Parvati Patil! Nie przypuszczałam, że ona mu się podoba. Cedric stał ze swoją partnerką i przedstawiał ją Fleur. Nic dziwnego, że akurat z nią się umówił. Ta dziewczyna nie dość że ma super gust, to jeszcze jest ładna. Ced zauważył mnie i podbiegł do mnie, wziął mnie za rękę i zaprowadził do innych uczestników Turnieju.
- Poczekajcie na mnie! Zaraz przyjdę!
Krzyknęłam do mojej paczki, żeby beze mnie nigdzie nie szli, bo potem mogłabym ich nie znaleźć w takim tłumie.
- To jest moja siostra Laura.
Przedstawił mnie im, a ja byłam dziwnie podekscytowana jakby to były jakieś gwiazdy. Byli bardzo mili, miło się gadało, ale musiałam spadać do środka sali, bo profesorka zaczęła nas poganiać. Szybko weszłam do środka. Widok był niesamowicie piękny! Wielka sala wyglądała znakomicie! Zniknęły wszystkie ławki i stoły z drewna. Zastąpił je połyskujący parkiet do tańczenia, który przypominał lodowisko. Lodowe siedzenia z srebrnymi oparciami znajdowały się na końcu sali. Trzy wielkie choinki ozdobione w srebrne i błękitne bombki, wstążeczki i inne ozdóbki. Na pojedynczych stołach ze szkła znajdowały się przekąski typu kociołkowe pieguski, fasolki itp. Na środku ustawione były cztery fontanny, z których leciały różne kolory rumu. Najsmaczniejszej wyglądał rum różowo – fioletowy. Gargulce zawieszone na ścianach trzymały wielkie misy z lodem. Wystarczyło pociągnąć posąg za ogon, a z jego... yhym... odwłoka wylatywał lód. Niezbyt smaczne, ale pomysłowe . Na ścianach zawieszone były wielkie firany z połyskującej nici. Z sufitu zwisały wielkie sople i padał sztuczny śnieg. Całe szczęście był magiczny i nie spadał nikomu na głowę! Wszystko wyglądało chłodnie i mroźnie, ale jak się czegoś dotknęło to wcale nie było to zimne!
- Jak ja kocham magię!
Po wykrzyknięciu tych słów, wielkie drzwi otworzyły się. Zaczęła grać muzyka, a do pomieszczenia weszli reprezentanci. Prowadziła Fleur ze swoim partnerem z mojego domu. Głupi Max robił zadufane miny. Za nimi Krum i Hermiona! Zdziwiłam się! Znowu! Muszę przyznać, że jej sukienka była bajecznie różowa! Potem Cedric i Cho. Tworzyli piękną parę. A na końcu szedł Potter.
Przeszli na środek sali i wszyscy ich otoczyli. Muzyka przestała grać, ale po chwili znowu leciała i zawodnicy zaczęli tańczyć. Harry zaczął się gubić, no tak, pewnie nie ćwiczył układu. Chłopcy... Reszcie szło całkiem dobrze. Jako pierwsi dołączyli do nich dyrektorek i profesorka od transmutacji! Było niezłe widowisko! Pomylony woźny tańczył z kotem. Ten to ma nasrane we łbie! Po paru sekundach cała sala tańczyła. No... może nie cała. Nie widziałam dokładnie. Justin świetnie się rusza! Zgrabnie podnosił mnie w górę. Nie wiadomo skąd na scenie pojawiły się Fatalne Jędze! Zaczęli śpiewać swój hicior – crazy elf! Wrzeszczałam z zachwytu! Nikt nie tańczył w parach tylko grupami. Świetnie się złożyło, bo stałam obok Zaca i zaczęłam przy nim wywijać tyłkiem. Vanessa stała do nas tyłem, więc mogłam sobie na to pozwolić. Poczułam jak ktoś klepnął mnie w pośladek. Popatrzyłam na Zaca, który puścił mi oczko. Wszystko jasne! Mam za swoje! Czemu ja jestem taka bezmyślna? Ale ze mnie troll! Chłopcy zaczęli podskakiwać i podnosić swoje laski do góry. Po tej piosence Zac wyrwał mnie z gromady ludzi i skierowaliśmy się do pobliskiej fontanny. Nalaliśmy sobie rumu i usiedliśmy na siedzeniach.
- Mam nadzieję, że nikt nas nie nakryje.
- Ja też.
Nie wiedziałam co dalej mówić. Zac wziął mnie za rękę i poprosił do tańca. Teraz leciała wolna piosenka z tytułem ''Dance with me'' . Złapał mnie za biodra, a ja go za szyję, Patrzyliśmy sobie w oczy. Było bardzo romantycznie i gorąco. Nie chciałam się od niego odkleić. Chłopak zbliżył swoje usta do moich i pocałował mnie namiętnie. Wiedziałam, że musze to przerwać, ale nie chciałam! Ktoś szarpnął mnie od tyłu i przewróciłam się. Była to Nessa. Serce zaczęło mi mocniej bić.
- Nie popychaj jej!
- A więc to tak!? Jak mogliście!?
Zac spuścił wzrok, a ja wstałam. V zbliżyła się do mnie i strzeliła mi z liścia. Stojący obok nas zaczęli się gapić jakby to było przedstawienie!
- Dobrze, że jutro wyjeżdżam!
Vanessa pobiegła, a jej chłopak za nią. Zostałam sama. Rozpłakałam się. Czemu mnie to zawsze spotyka!? Rozmazałam sobie cały makijaż. Usiadłam na krześle przy stoliku z fasolkami.
- Wszystko gra?
Schowałam głowę w dłoniach i nie wiedziałam kto to mówi. Nie słyszałam wcześniej tego głosu.
- Nie! Nic nie jest ok!
- Aha, rozumiem. Co się stało?
- A co cię to?
- Martwię się. Jestem Jesse, Lauro.
- Skąd znasz moje imię?
Podniosłam głowę, ale go już nie było. Zauważyłam samotnie siedzącego Pottera.
- Co mi szkodzi?
Pomyślałam, wytarłam łzy i poszłam w jego kierunku. Usiadłam nieśmiale obok niego,a on zrobił zdziwioną minę.
- Mogę tu z tobą posiedzieć?
Zapytałam załamanym głosem.
- Jasne.
- Gdzie twoja partnerka?
- Sam nawet nie wiem. Jakiś chłopak poprosił ją do tańca.
- Wiesz, na naszym spotkaniu przed meczem... przepraszam cię.
- Za co?
- Byłam nie miła dla ciebie i twoich przyjaciół. Nie chciałam tego.
- Ok, nie ma sprawy. Płakałaś?
- Aż tak to widać?
Gadaliśmy jeszcze parę minut, potem wróciłam do pokoju.
Na łóżku siedziała V cała zapłakana.
- Możemy pogadać? Słuchaj ja...
- Jak mogłaś!?
- Przepraszam cię, wybacz mi. Nie chciałam cię zranić.
- Chciałaś mi odbić chłopaka! Nie myślałam, że jesteś taką świnią! Ty podła... kałamarnico!
- Zasłużyła sobie.
Usiadłam obok niej i obie zaczęłyśmy płakać.
- Mam ochotę cię zabić!
- Pomogę ci to zrobić.
Zaczęłyśmy się śmiać, a po chwili przytuliłyśmy się.
- Wybaczam ci.
- Dziękuję ci! Kocham cię moja siostro! A co z Zaciem?
- Nie wiem. Narazie nie chcę go znać.
- Co ja tu bez ciebie będę robić?
- Masz pisać codziennie!
V zaczęła się pakować. Jutro o 11.00 ma pociąg do domu.
- Weź udział w tym konkursie!
- Oszalałaś!? Ja nie mam szans.
- Jasne, że masz debilko! Zrób to dla mnie!
- Ok.
Pomyśleć, że przez Zaca mogłam na zawsze stracić Vanesse. Nie przeżyłabym tego! Ja.. ja... ja... go... kocham. Musze to przyznać. Nie wiem już co robić. Teraz muszę się położyć spać. Za dużo wrażeń jak na jeden dzień! Do tego jest 2.43. Dobranoc pamiętniku!
Tak wyglądałam na balu:
Tu Harry i jego partnerka:
Mój brat i Cho:
Fleur i jej partner:
nauczyciele (spójrzcie na sexownego Snape'a):
Vanessa na balu:
Zapomniałabym dodac jeszcze Liyah:
Nie znalazłam zdjęcia Hermiony i Kruma. Wybaczcie!
Nadchodzący bal! Dodała Laura Niedziela, 14 Września, 2008, 13:33
W poprzedniej notce było bardzo mało komentarzy. Nie wiem czym to było spowodowane, ale mam nadzieję, że teraz komentarzy będzie więcej. Miłego czytania!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Razem z Aaliyah poszłyśmy na śniadanie. Po całej sali latały sowy. Jedna wylądowała na mojej kanapce. Zostawiła mi dużą paczkę. Spojrzałam na Liyah podekscytowana, a ona mrugnęła do mnie okiem.
- Otwórz ją!
- Nie, nie tutaj! Chodźmy do pokoju.
Obie wstałyśmy od ławek i pobiegłyśmy śmiejąc się po drodze. Sama nawet nie wiem z czego. Runęłyśmy na łóżko i otworzyłyśmy pakunek. W środku leżał jakiś świecący materiał. Dopiero po jego wyciągnięciu zorientowałam się, że to suknia wieczorowa. Byłą przepiękna! Cała w cekinach. Dzięki niej zabłysnę na balu. Na dole paczki leżała mała karteczka.
***********************
Mam nadzieję, że
suknia ci się podoba!
Pomogła mi wybrać
twoja mama.
Znajdź sobie przystojnego
partnera, a potem prześlij
mi jego zdjęcie.
Sto całusów!
Babcia
***********************
Co ja bym bez niej zrobiła? Na wiadomość, że moja mama ją wybrała ucieszyłam się bardzo.
- Ja już swoja dostałam.
- Co? Kiedy?
- Wczoraj.
- Czemu nic nie mówiłaś?
Rzuciłam ją poduszką i wybuchnęłyśmy śmiechem. Nessa leniwie podciągnęła się na łóżku i zrobiła na nas srogą minę.
- Co wyprawiacie wariatki!? Wiecie która godzina!?
- Kochanie, jest 10.12 .
V słysząc moje słowa od razu wyleciała z łóżka i pobiegła do łazienki.
- To przez wczorajszą randkę z Zaciem po 23.
Zrobiłam skwaszoną minkę i spuściłam wzrok na swoje kolana, na których leżała cudna suknia.
- Pokaż swoją!
Przyjaciółka wyciągnęła z szuflady biało-srebrną sukienkę. Była za pupę. Ja bym w takiej się nie pokazała, ale musze przyznać, że też jest super.
W pewniej chwili posmutniałam. A co będzie jak nikt mnie nie zaprosi? Zostanę sama. Vanessa pójdzie z Zaciem, Aaliyah ze swoim boysem, Gabriella z Bloomem, Justin z Kate (chyba), a ja? Świetnie! Johny będzie chciał mnie zaprosić, ale ja z nim z pewnością nie pójdę! Dzień po balu wszyscy jadą do swoich rodzinnych domów, a ja? Ja znowu zostanę sama! Bezsensu.
******************************
OPCM
******************************
Piątą lekcje miałam z takim jednym świrem- Alastorem Moodym.
Lekcja była okropna! Nie dość, że ten palant wrzeszczy co chwile na kogoś (na mnie z dwa razy) to jeszcze jest brutalny. Na pierwszej lekcji pokazywał nam zaklęcia niewybaczalne! Takie coś jest zabronione i nie powinien nam ich pokazywać. Na moich własnych oczach zabił myszkę. Słyszałam od Rona, że profesorek na ich lekcji zabił pająka. To nie tak źle, bo nie cierpię pająków, ale myszka to przesada. Miałam wtedy zły humor przez cały dzień! Nawet nie chciałam o tym wcześniej pisać, bo jaki z tego pożytek? Dzisiejsza lekcja była mniej okrutna. Uczył nas zaklęcia CONFUNDUS.
- Musicie uważać, bo wszędzie czai się zło! Żadne modlitwy wam nie pomogą! Po to macie różdżki żeby z nich korzystać! Dajmy na to przykład... hmmm... jakiś więzień uciekł z Azkabanu i ty na niego trafiasz. Oczywiście wiesz, że nie masz szans z takim osobnikiem. Rzuca na ciebie zaklęcie
CONFUNDUS i wierzysz mu we wszystkim co ci powie i może stać się tobie krzywda! Musicie uważać! Powtarzam! Uważać! Z tym nie ma ŻARTÓW!
Byłam przerażona. Czy on musi tak wrzeszczeć? Niedługo mi uszy odpadną.
- Musicie nauczyć się kontrolować swoje umysły. Bronić się! Nie wpadajcie w panikę! To was nie uratuje! Wielu przez swoją głupotę zginęło przez tych bydlaków! Zgadzasz się ze mną, panno Lauro!?
Nerwowo pokiwałam głową. Profesor spojrzał na mnie swoim okiem i podszedł do biurka.
Reszta lekcji mijała w hałasie. Ten człowiek musi się leczyć do Munga!
************************
Oh, jak dobrze, że dzisiaj znowu sobota! Umówiłam się z V i Zaciem do parku.
Nie poszliśmy nawet na obiad. Sami zrobiliśmy sobie kanapki, wzięliśmy koc, parę gazet i ubraliśmy się ciepło. Idąc przez błonia zauważyłam, że prawie wszystkie drzewa nie mają liści. Rozłożyliśmy koc i usiedliśmy na nim. Najpierw czytałam Proroka Codziennego, a potem zabrałam się za kanapki. Zac powiedział Nessie coś na ucho. Szkoda, ze nie usłyszałam co. Po chwili zaczęli się całować, a ja siedziałam i patrzyłam na Hogwart. Z dala było go widać wspaniale. Ten zamek ma coś w sobie, że zawsze chętnie się do niego wraca. Przepięknie jest w nocy na błoniach, gdy widzi sie oświetloną szkołę.
Wiedziałam, że tak będzie! Oni będą się obściskiwać, a oczywiście Laura będzie sie temu przyglądać! Zrobiło mi się dziwnie. Poczułam zakucie serca i nie mogłam wydobyć z siebie ani jednego uśmiechu. Przez resztę czasu musiałam udawać zadowolenie. Zac chyba wyczuł, że jestem na niego zła i nie miał odwagi spojrzeć mi w oczy. Udałam, że musze wrócić do dormitorium.
Powoli ruszyłam w stronę murów zamku.
Wróciłam do pokoju i przebrałam się w wygodne ciuchy. Założyłam czapkę na włosy i poszłam do PW. Położyłam się na kanapie i zamknęłam oczy. Obudził mnie miły dotyk na policzku. Siedział na podłodze i patrzył na mnie uważnie.
- Zac? Co ty tu robisz?
Po chwili zorientowałam się, że zasnęłam w PW. Chłopak usiadł obok mnie objął ramieniem.
- Naprawdę musiałaś wracać do szkoły, czy to było kłamstwo?
- To drugie, a wiesz czemu?
Zaprzeczył znacząco głową, ale ja wiem, że on wie.
- Bo nie miałam ochoty patrzeć na wasze czułości.
- Jesteś zazdrosna?
- Nie (skłamałam), ale nie musieliście tego robić przy mnie, bo zaprosiliście mnie do siebie, a zajmowaliście się tylko sobą!
- Masz racje, przepraszam. Wybacz mi piękna. Wybacz mi.
Zrobił psie oczy. Jak mogłam mu nie wybaczyć? Następnym razem będę trzymała swojego.
- Ok.
Pocałował mnie w policzek i wziął na kolana.
- Przestań, ludzie patrzą! Wiedzą przecież, że chodzisz z Vanessą, a nie ze mną.
- To co.
Uśmiechnął się bardzo promiennie. Nie mogłam wytrzymać i objęłam go rękoma. Do PW wparowała V. Szybko zeszłam z jej eksa, a ona podbiegła do nas. Chyba nas nie zauważyła wcześniej.
- List do ciebie! Chyba od rodziców. Chodź. Pa Zac!
Wysłała mu całusa i pociągnęła mnie za rękę.
Rozwinęłam kartkę.
- To list od Ceda!
Kochana siostro!
Nie widzieliśmy się od dawna.
Nawet mi nie pogratulowałaś.
Mniejsza o to.
Rozszyfrowałem zagadkę w jaju!
Drugie zadanie będzie w wodzie!
Trochę się denerwuję.
Mam nadzieję, że przed balem
się jeszcze spotkamy!
KC!
Zrobiło mi się trochę wstyd. Jak mogłam mu nie pogratulować? Świnia ze mnie .
Jutro już bal! Na brodę Merlina! Myliłam się, bo Justin zaprosił mnie! Haha! Tak po przyjacielsku . Też nie miał z kim iść, a mnie bardzo lubi. Kate pójdzie z jakimś gryfonem.
Wczoraj widziałam się z Cedriciem. Obgadaliśmy parę spraw. Powiedział mi z kim idzie, ale nie powiem ci jeszcze pamiętniku! Jutro się dowiesz!
- Na jaki kolor malujesz paznokcie?
- Na srebrny.
Zaczęło się. Każda dziewczyna maluje dziś paznokcie u rąk i stóp. Przygotowania trwają!
Na balu można zatańczyć z nauczycielem. Chyba poproszę o to Nape'a .
Związek Krytyków ...!
Miłego czytania! Mam nadzieje, że moje wypociny się wam spodobają! Pozdrawiam wszystkich czytelników! 
. Nie lubię mieć tych samych rzeczy co inni, bo przez to nie jestem oryginalna. Dochodziła 14. Nie wierzę, że te dwa sklepy zajęły mi tyle czasu, oczywiście nie licząc długaśnych kolejek do kasy. Każdy chce wyglądać dzisiaj przepięknie, no ale nie każdy musi iść do tego sklepu co ja! Został mi jeszcze jeden sklep, a mianowicie ''Miodowe Królestwo'' . Stojąc przed ladą ze słodyczami opadła mi szczęka! Były tam przeróżnego koloru i kształtu cukierki, batony, fasolki i wiele, wiele innych! Kupiłam sobie (jak zawsze mnóstwo) : małe opakowanie fasolek, cukrowe pióro do pisania, toffi w kształcie serduszek, musy-świstusy, trzy kociołkowe pieguski. Usiadłam z V przy stoliku i zaczęłyśmy zajadać wszystko. 
