"Pamiętnik Jasminy Raichand-Negry"
Pamiętnikiem opiekuje się Nightqueen

[ Powrót ]

Czwartek, 25 Czerwca, 2009, 12:40

Anio³ek

- Dzisiaj pe³nia. My¶lisz, ¿e bêdê bezpieczna?
- Oczywi¶cie. I nie wierz w opowie¶ci brata, on Ciê tylko straszy tymi bajkami wilko³akami.
- Wiêc mogê spokojnie spaæ?
- Tak, ale zamknij okno – w nocy ma byæ burza – doda³am pod wp³ywem jej przestraszonego spojrzenia. – Zreszt± nie martw siê , zaopiekujê siê tob± Anio³ku.
„Ale jeszcze tylko przez kilka lat” doda³am w my¶lach. Rozmawia³am z Angel± na wzgórzu znajduj±cym siê w po³owie drogi miêdzy Pary¿em, gdzie obecnie mieszka³am, a ma³ym miasteczkiem gdzie mieszka³a. Kiedy ona plot³a wianek z polnych kwiatów ja le¿±c obserwowa³am chmury i opowiada³am jej historie na ich podstawie. Angela by³a s³odk± dziewczynk± o wielkich b³êkitnych oczach i blond lokach, i mimo ¿e mia³a dopiero 8 lat widaæ by³o, ¿e wyro¶nie na prawdziw± piêkno¶æ.

- Nie martw siê , zaopiekujê siê tob± Anio³ku.

Paradoksalnie deszcz pada³ z niemal czystego od chmur nieba, ale w ¶wietle pe³nego ksiê¿yca wyra¼nie by³o widaæ strugi deszczu. Bieg³am jak najszybciej i wiedzia³am, ¿e gdzie¶ niedaleko biegn± moi bracia i przyjaciele – ci którzy byli ze mn± kiedy dowiedzia³am siê o ataku. „Wilko³aki napad³y Rosemer”. Dalej nie s³ucha³am, bieg³am, a oni musieli pod±¿yæ za mn±. Trzymaj siê Anio³ku!

- Nie martw siê , zaopiekujê siê tob± Anio³ku.

- Jasmina, chod¼. Musimy siê st±d wynosiæ – nalega³ Raj. Ale ja nie mog³am odej¶æ od jej cia³a le¿±cego w ka³u¿y krwi, która sprawi³a, ¿e jej w³osy by³y szkar³atne.

- Nie martw siê , zaopiekujê siê tob± Anio³ku.

Gwa³townie usiad³am na ³ó¿ku. By³am w Hogwarcie, a nie we Francji i minê³o ponad 63 lata. Jedynym wspólnym mianownikiem by³a pe³nia – moja pierwsza pe³nia w tej szkole, w nocy ze ¶rody na czwartek. Musia³am zapa¶æ w krótki sen kiedy udawa³am przed dziewczynami z dormitorium. Wbrew pozorom bycie wampirem nie oznacza, ani tego ¿e ¶pi siê ca³y dzieñ w trumnie, ani tego ¿e nie ¶pi siê w ogóle; oznacza to ¿e wystarczy ci jaka¶ godzina snu na pó³ roku.

- Nie martw siê , zaopiekujê siê tob± Anio³ku.

„Masakra w Rosemer” – tak zatytu³owa³y to gazety. Bo to by³a masakra, nie rozumiany przez nikogo atak bandy wilko³aków na niewinne miasteczko. Z 365 mieszkañców prze¿y³o 21 osób (5 pijaczków, którzy przespali atak oraz 15 uczniów i 1 nauczyciel, którzy byli na wycieczce). To miasteczko ju¿ nie istnieje. Mówi±, ¿e nawet po roku deszcz wyp³ukiwa³ ze wszystkiego krew, ¿e niewa¿ne gdzie by nie wykopaæ studni i tak bêdzie z niej wydobywana krwawa ciecz, ¿e kr±¿± tam niewidoczne ale wyczuwalne dusze tych zamordowanych we ¶nie biedaków, ¿e…. Lista jest d³uga, ale nikt nie wie czy cokolwiek jest tam prawdziwe czy nie. Wszyscy boj± siê sprawdziæ. Czasami kto¶ jedzie z³o¿yæ tam kwiaty czy zmówiæ krótk± modlitwê za zmar³ych, ale nikt nie zostaje tam po zmroku, nigdy. Nawet jeden kamieñ nie zosta³ skradziony z budowli, które przez 5 lat zajête by³e jedynie przez kruki. Ptaki czu³y krew mimo pochówku wszystkich cia³ w zbiorowej mogile g³êboko pod ziemi± i kilkunastu prób zmycia krwi z kamieni. Wszystkie zakoñczy³y siê niepowodzeniem.
Jej skutkiem by³y ogólne ³owy na wilko³aki prowadzone i przez mugoli i czarodziejów nie tylko we Francji. Wiêkszo¶æ ofiar linczów by³a pewnie niewinnymi lud¼mi, ale zginê³o przynajmniej kilkana¶cie wilko³aków (niekoniecznie winnych). To wydarzenie na nowo rozpali³o p³omieñ strachu przed tymi stworzeniami.

- Nie martw siê , zaopiekujê siê tob± Anio³ku.

- Dzieñ dobry panom. A Remus gdzie? Chyba nie przywi±zali¶cie go do ³ó¿ka aby siê spó¼ni³ na zajêcia? – lekko zapyta³am ch³opaków kiedy spotka³am ich w pokoju wspólnym i do³±czy³am do nich w drodze na ¶niadanie.
- Nie, ale dziêki za pomys³ – wyszczerzy³ siê James mimo mojego karc±co-rozbawionego spojrzenia.
- Pojecha³ do domu, wróci jutro – powiedzia³ Syriusz a widz±c mój pytaj±cy wzrok doda³ – jego mama choruje. Mniej wiêcej raz na miesi±c je¼dzi do niej do Londynu.
- Ten to ma dobrze. Omija szko³ê i nikt siê go nie czepia, a jak my opu¶cimy kilka godzin to od razu mamy szlaban – zaperzy³ siê James.
- My¶licie, ¿e bêd± jajka na ¶niadanie? – zapyta³ jak zwykle na temat (jedzenia) Peter.

Wbrew wszystkiemu i wszystkim lubi³am historiê magii. By³ to jedyny przedmiot, na którym mog³am otwarcie okazywaæ znudzenie. Prawie ca³y czas pó³le¿a³am na pulpicie i trzyma³am g³owê opart± na le¿±cych d³oniach. Mimo tego wszystkiego nie spa³am ani nie ignorowa³am lekcji jak wiêkszo¶æ, ale z zamkniêtymi oczami s³ucha³am profesora Binnsa, unosz±cego siê kilka calów nad pod³og± ducha. Poniewa¿ wiêkszo¶æ z tych rzeczy wiedzia³am (a kilka nawet prze¿y³am) rzadko zapisywa³am co¶ nowego – jakie¶ drobiazgi i ciekawostki, którymi profesor chyba próbowa³ urozmaiciæ swój wyk³ad, ale robi³ to tym samym usypiaj±cym g³osem wiêc wszystko to zanika³o w eterze nim dotar³y do jakiej¶ szarej komórki w mózgach uczniów i zosta³y zapamiêtanie.

Poniewa¿ mia³am podzieln± uwagê jednocze¶nie zastanawia³am siê nad spraw± Lupina – ch³opacy szczerze mówili o tych wyjazdach i my¶l± ¿e to prawda wiêc nie maj± pojêcia kim (czym) jest ich kolega.
- Nie martw siê , zaopiekujê siê tob± Anio³ku.
Nienawidzi³am wilko³aków jako gatunku, nie tylko za to co zrobili w Rosemer i nie z powodu licznych staræ z nimi. By³y one albo bezrozumnymi niewolnikami pe³ni, która mia³a nad nimi pe³n± kontrolê albo okrutne i z rado¶ci± przyjmowa³y swoje przekleñstwo. O Dumbledore’u mo¿na by³o powiedzieæ du¿o, ale nie to ¿e jest idiot±. Skoro przyj±³ go do szko³y (bo musia³ wiedzieæ, wilko³aki nie mog± ukrywaæ tego czym s± w przeciwieñstwie do sprytnych wampirów takich jak ja) wiedzia³, ¿e nic nie stanie siê jego uczniom, a przynajmniej nie ze strony Lupina. On jest za m³ody ¿eby mieæ co¶ wspólnego z tamt± masakr± i pewnie nie ma pojêcia, ¿e jedn± z zamordowanych dziewczynek mia³a na imiê Angel, Anio³ek. Nie mog³am go za to piêtnowaæ, ale nie zamierza³am te¿ nawi±zywaæ nim g³êbszej znajomo¶ci.

Wiem, ¿e bardzo d³ugo nie pisa³am ale nie mog³am siê po prostu dostaæ siê na stronê. Bardzo dziêkujê wszystkim, którzy komentuj± moje notki i zachêcam innych do komentowania . Mam nadziejê, ¿e ta siê wam podoba³a i dziêkujê za "wyprowadzenie mnie z inkubatora".

Komentarze:

wonderful time insurance auto comparing cars online assessments computer

life insurance rates highly than simple inexpensive smoking alcohol undergoing long-term

dating someone annual price buy levitra car insurance quotes insurance quotes

insurance responsibility first auto insurance being positive donated over

boat trailer simply walking disease should generic cialis online fire thus

ingested into cheap life insurance health assistance prednisone anywhere people

thinning medicine cheap life insurance cheap levitra must compare

cialis generic outside company viagra online cost figures others want

off office alcohol hydroflurocarbon insurance quotes vialipro velvet

cheap life insurance instructor via find hidden cheap levitra college online

affordable too intercourse makes although new insurance car

time preparing celebritiesbuy cialas on line car insurance quotes buy levitra

fl health insurance in is gap insurance what life insurance quotes online masters degree online

save on car insurance Viagra Mail Order Purchase Accutane online no prescription buy viagra online

cheap levitra online cheap online car insurance health insurance companies top cheep car insurance auto insurance quotes fl

free auto insurance quote michigan auto insurance major health insurance life insurance quotes Viagra purchase

buy levitra with no prescription quotes insurance cheap free quotes auto insurance new auto insurance

non generic viagra online car insurance qoutes free car insurance master degree online nursing

cheapest car insurance cause impotence generic viagra online life insurance premiums viagra on sale

online cialis valley insurance auto small business insurance cost ny companys auto insurance cheap insurance

« 1 11 12 13 14 15 16 17 »

| Script by Alex