Tuż po tym, jak dostałam tę paczkę, wróciliśmy z Huncwotami do Pokoju Wspólnego.
- Dziękuję Wam serdecznie za ten wspaniały dzień, gdyby nie wy leżałabym pewnie na łóżku i cały czas ryczała.
- Ależ na pewno byś nie ryczała. Nawet się nim nie przejmuj, facet po prostu na ciebie nie zasługuję, a ty niepotrzebnie tak to przeżywasz. Jeszcze tylu fajnych chłopaków znajdziesz, oo.. nawet Łapa jest wolny. – wyszczerzył się James. Tak on to zawsze ma głupie pomysły, nie.. nie chciałabym być z Łapą. Za bardzo by mi przypominał o mojej nieszczęśliwej miłości.
- Ja też jestem wolny – niemal wykrzyknął Peter – no co? Nie chciałabyś mieć takiego chłopaka jak ja? Jestem bardzo atrakcyjny, no.. może nie w objętości. Bo z moją masą jest coś nie w porządku.
- Ale właśnie, że jest w porządku. Jesteś chodzącym dowodem na to, że Skrzaty robią bardzo smaczne i syte jedzonko – odparł Syriusz z lekką ironią w głosie.
- No, to ja już lecę, muszę się jeszcze spotkać z Julią. Nie mogę jej nie powiedzieć o Regulusie, jest moją przyjaciółką. Ona mi o wszystkim mówi.
- A mówiła Ci, że zakochała się we mnie? – wyszczerzył się James.
- Taak? Przecież jesteś okropny, fuu.. nawet bym się z Tobą zadawać nie chciała.
- No wiesz? Phi – odpowiedział i jednym zamaszystym ruchem głowy strzelił focha.
- Ja już naprawdę muszę iść. Pa – powiedziałam i każdego pocałowałam w czoło – tak symbolicznie. Wróciłam do pokoju. Nie było jeszcze Julii, no cóż, nasza rozmowa chyba musi poczekać. Tyle jej miałam do opowiedzenia. Och! Jeszcze bym zapomniała o książce. Może coś spróbuję zapisać? Taki mały pamiętnik. Podeszłam do szafki, wyciągnęłam pióro i zaczęłam gryzmolić: „Mój własny pamiętnik”. Stało się coś bardzo dziwnego, bo to, co napisałam znikło. Napisałam jeszcze raz, a to dalej nie przestawało znikać. Co jest? Rzuciłam księgę na podłogę, nie martwiąc się nawet o to, gdzie wylądowała. Wkurzyłam się i nie przebierając się położyłam się na łóżko i zasnęłam.
- Joanne! Wstawaj już! Jest niedziela, wolny dzień, mamy dużo czasu na pogaduszki – wrzasnęła mi Julia do ucha…
- Nie mamo, ja chcę jeszcze pospać – warknęłam i odwróciłam głowę w drugą stronę.
- Nie jestem Twoją mamą, wstawaj! Aguamenti – wrzasnęła i z jej różdżki wyleciał strumień świeżej wody. Cholera!
- Co Ty robisz, pospać nie dasz! Przestań, to tylko woda.
- Tylko? To aż woda!
- Dobra, nie marudź już. Ubieraj się, a potem opowiadaj, co się stało. Ja też mam Ci dużo do opowiedzenia!
Zerwałam się z łóżka i zwinnie omijając rozrzucone rzeczy wbiegłam do łazienki. Umyłam się, a raczej odświeżyłam i jak nowo narodzona szybko pomknęłam ku Julii. Opowiedziałam jej wszystko, ze szczegółami. O mojej krótkiej rozmowie z Regulusem, o moich żalach do Jamesa i Syriusza, o tym, że już nie będę z Regulusem, i również o moim płaczu w dormitorium. Opisałam jej również cały dzień z Huncwotami i oznajmiłam jej, że nie ma się o co martwić, bo nie będą moimi przyjaciółmi. Tylko kumplami. Nie zapomniałam również, o tajemniczej paczce, z księgą. Pokazałam jej ją i, ku mojemu zdumieniu, w ogóle nie widziała zagadki, którą odczytałam. Powiedziała mi, że nie mogę jej tak tu trzymać, bo nasze współlokatorki mogą ją zobaczyć i zabrać, dlatego więc poszłyśmy do biblioteki i schowaliśmy ją za innymi książkami tak, żeby pani Pince nawet jej nie zabrała.
- Teraz ty mi opowiedz o swojej niedzieli spędzonej z tym uroczym chłopakiem.
- No dobra, och… jaki to był cudny dzień. Na początek spotkaliśmy się na błoniach, już na mnie czekał i powiedział, że ślicznie wyglądam, bla bla bla. Potem zaproponował mi, żebyś my poszli niedaleko chatki Hagrida się przejść no to poszliśmy, rozmawialiśmy o swoich zainteresowaniach itp. I tak gdzieś koło trzech godzin gadaliśmy. Była już gdzieś tak godzina 13, 14 więc poszliśmy do biblioteki. Poopowiadaliśmy sobie kawały, cały czas byliśmy zagadani. Gadaliśmy, gadaliśmy i gadaliśmy. Nic więcej.
- Nic więcej? To nawet Cię nie pocałował?
- Poczekaj daj mi wytłumaczyć. No, więc koło 16 poszliśmy na obiad, było już późno jak na obiad, ale byliśmy głodni. Usiadłam z nim, koło jego kolegów, przy jego stole. A oni coś zaczęli gadać, że ma nową laskę, że jaka śliczna. A ja tylko parskałam śmiechem, bo przecież wszyscy wiedzą, że jest odwrotnie. Więc…
- Ty brzydka? Przestań, jesteś śliczna, zazdroszczę Ci tej urody. – ośmieliłam jej przerwać.
- WIĘC, nie przerywaj mi, więc już się wkurzał, że mu tak dogadywali. Zjedliśmy obiad i po prostu wyszliśmy na dwór, tak znowu i… - widząc moją minę, dodała szybko - i pocałował mnie! Tak, nie przesłyszałaś się, pocałował mnie. Było tak… cudownie. Och, gdybym to mogła powtórzyć… Jo, chyba się zakochałam.
Wypowiedziała te ostatnie słowa i gibnęła się na krześle do tyłu.
- Na gacie Dumbledore’a! Julia, nic Ci nie jest? Żyjesz słyszysz mnie? – podbiegłam do niej w panice.
- Nie, wszystko w porządku. Żyję.
- Wystraszyłaś mnie.
Obydwie parsknęłyśmy śmiechem. Och Julia, kocham Cię! Jesteś moją kochaną, najwspanialszą przyjaciółką!
Moja Julia ;**
Ja :
___
Notkę dałam wcześniej, trochę krótszą, ale za to następną dam dużo dłuższą w środę. ;> Jak się wrzuca zdjęcie, w panelu admina?
Związek Krytyków ...!![[image]](http://photos134.nasza-klasa.pl/dev242/0/379/743/0379743436.jpg)
![[image]](http://89.149.226.14/dev282/0/379/750/0379750463.jpg)
