Pamiętnikiem Joanne Carter (Black) opiekuje się Vicky!

[ Powrót ]

Wtorek, 16 Września, 2008, 15:41

Ci±g dalszy nocnego wypadu i ma³a sprzeczka.

- Kto tu jest? – zawo³a³am z niepokojem, celuj±c w mrok snopem ¶wiat³a. Zobaczy³am tylko dwie ¶ciany ciemno¶ci. – Kto tu jest? – powtórzy³am, zoczywszy nik³y b³ysk w koñcu korytarza.
Pobieg³am tam – i z wra¿enia omal nie opu¶ci³am latarki: na koñcu korytarza, dok³adnie tam, gdzie ja sama sta³am jeszcze przed chwil±, na pod³odze le¿a³o kilka rozrzuconych ksi±¿ek. Nie spad³y same z pó³ek – kto¶ je wyszarpn±³ z furi± w po¶piechu. ¦wiadczy³y o tym strzêpy kartek i naderwany grzbiet co najmniej jednego z tomów.
Zatka³o mnie.
Przez moment sta³am jak wryta, nie wiedz±c, co robiæ. Mia³am wra¿enie, ¿e biblioteka wiruje wokó³ mnie. Przemo¿na chêæ ucieczki pchnê³a mnie ku drzwiom.
Na miêkkich nogach zbieg³am ze schodów i pu¶ci³am siê przez korytarz, w panice przewracaj±c siê niemal o w³asne nogi. Wiêc nie by³am w bibliotece sama! Kto¶ poszed³ tam za mn±. Te dwie my¶li d¼wiêcza³y mi w g³owie, gdy pêdzi³am jak szalona do Pokoju Wspólnego Gryffindoru. Czy¿by kto¶ jeszcze wiedzia³ o Johannie Fust’cie?
Nik³e ¶wiate³ko, jak b³ysk no¿a, zal¶ni³o w szczelinie jednego z okien, ale zanim dotar³am do pokoju, szczelina siê zamknê³a. Wróci³am do dormitorium i nie zwa¿aj±c na nic, rzuci³am siê na ³ó¿ko i prawie natychmiast zasnê³am.


***


- Przyznaj siê, gdzie naprawdê by³a¶? – dopytywa³a siê Julia nad ranem, gdy jedli¶my ¶niadanie w Wielkiej Sali.
- Ju¿ Ci mówi³am. Na spacerze.
Obserwowa³am pozosta³ych uczniów.
- Akurat! – prychnê³a Julia. – By³a¶ w bibliotece.
- Co?
Uda³am, ¿e nic nie s³ysza³am, ale zdradzi³y mnie rumieñce na policzkach.
- Posz³a¶ do biblioteki – upiera³a siê przyjació³ka. – Ja to wiem. My¶la³a¶, ¿e mnie przechytrzysz, ¿e pójdziesz po ksi±¿kê i sama rozwi±¿esz tajemnicê. Ty ma³po! Widzia³am jak wychodzisz.
Zmarszczy³am brwi.
- Jak to?
- Widzia³am Ciê – triumfowa³a Julia. – My¶la³a¶, ¿e jeste¶ taka sprytna, ale ja Ciê obserwowa³am przez ca³y czas. Ale¶ ty g³upia! ¯artowa³am.
Naskoczy³am na ni± z furi±.
- Wiêc to ty by³a¶ w bibliotece! Powinnam Ciê zabiæ!
Parê osób popatrzy³o na nas ze zgorszeniem, s³ysz±c te gniewne s³owa, ale nie mog³am siê powstrzymaæ. Nagromadzony lêk nareszcie znalaz³ uj¶cie.
- Dlaczego to zrobi³a¶? – piekli³am siê. – Przez Ciebie ma³o nie umar³am ze strachu.
Co¶ w spojrzeniu Julii kaza³o mi zamilkn±æ. Jej wielki oczy by³o pe³ne ³ez. Nie mia³a pojêcia, o czym mówiê.
U¶wiadomi³am sobie pomy³kê. Julia wcale nie widzia³a, jak wychodzi³am – powiedzia³a tak tylko, ¿eby mi dopiec. Pewnie by³a z³a, ¿e uciek³am przed jej bacznym wzrokiem i wymknê³am siê z przyjêcia sama. Przytuli³am Juliê, a ona, przez chwilkê siê opieraj±c, odwzajemni³a mój u¶cisk. „Przepraszam” szepnê³am i ju¿ wszystko by³o w porz±dku, na szczê¶cie, bo nie przebola³abym naszej k³ótni.
Chwilkê potem, przede mn± wyl±dowa³a kartka – a raczej papier zwiniêty na podobiznê ptaka, który po chwili przekszta³ci³ siê w zgiêty kawa³ek papieru. Prêdko j± otworzy³am. Wiadomo¶æ wcale mnie nie zaskoczy³a.


Cze¶æ, mam nadziejê, ¿e nie obrazi³a¶ siê za wczoraj.
By³oby mi ¼le, gdyby¶ by³a obra¿ona.
Przepraszam, wczoraj wypi³am trochê Whisky, od kumpli …


- Taa... jasne - pomy¶la³am

… A co do mojej obietnicy, to powiedzia³em wczoraj,
¿e siê dzisiaj spotkamy.

- Jak to niby zapamiêta³, przecie¿ siê upi³? – Moje my¶li dawa³y o sobie znaæ.

Wiêc postanowi³em spêdziæ popo³udnie z Tob±, o 15.
Mam nadziejê, ¿e przyjdziesz o umówionej godzinie
na b³onia. Przyjd¼ sama! Odpisywaæ nie musisz.
Na zgodê u¶miechnij siê do mnie.
Teraz, podczas ¶niadania.

Gerard.


Wcale nie mia³am ochoty siê z nim umawiaæ, nie by³am w stanie rozpocz±æ nowych znajomo¶ci, które wymagaj± ode mnie zaanga¿owania mi³osnego. To nie dla mnie, przynajmniej nie teraz. Nie czekaj±c odwróci³am g³owê w poszukiwaniu Gerarda. Nasz spojrzenia siê spotka³y, a ja szeroko siê u¶miechnê³am, tym samym oznajmiaj±c, ¿e zgadzam siê na spotkanie.



Notka - przepraszam, ¿e krótka, ale ostatnio nie mia³am zbytnio czasu, mam nadziejê, ¿e siê przez to nie oburzycie. Naprawdê staram siê bardzo pisaæ przyzwoicie, ale z moim nawa³em nauki, ju¿ na pocz±tku wrze¶nia (O, zgrozo!). Pozdrawiam serdecznia, a o nastêpnej notce powiadomiê was w komenntarzach.

Komentarze:

<a href="http://genericviagrabuy.quest/">can i buy viagra online with paypal</a>

<a href="http://vermoxtab.com/">vermox 500mg tablet price</a>

<a href="https://xenical.cyou/">buy xenical</a>

<a href="https://ivermectinbs.monster/">stromectol lotion</a>

<a href="https://desyrel.monster/">trazodone hcl 50 mg</a>

Standard hoverboards have a tire size of 6.5 inches. This size is okay for the smooth sidewalks and even pavement.

Standard hoverboards have a tire size of 6.5 inches. This size is okay for the smooth sidewalks and even pavement.

Standard hoverboards have a tire size of 6.5 inches. This size is okay for the smooth sidewalks and even pavement.
https://www.uksegboards.co.uk/

When tall girls choose sports shoes, there is no doubt about the style and soles, but for girls who do not have an advantage in height, they can choose thick-soled shoes appropriately.
Cheap Real Jordan Shoes

Tan and light brown are both in the same color system, and in some ways they are compatible with each other. Generally, it will better reflect the temperament of men when paired with gray, copper, blue and brown pants.
Yeezy Official Website

Formal Gala Attire: Opt for a floor-length gown and embellished heels for a glamorous formal look. Accessorize with statement jewelry and a clutch for a sophisticated and striking appearance.
Shoes For Cheap Jordans

Relaxed Beach Day Attire: Wear a swimsuit cover-up and comfortable flip-flops for a laid-back beach day. Accessorize with a wide-brimmed hat, sunglasses, and a beach tote for effortless coastal style and comfort.
lookick shoes

« 1 61 62 63 64 

| Script by Alex