Pamiętnikiem opiekuje się Daria
Do 20.11.2008r. pamiętnikiem opiekowała się Lucy

[ Powrót ]

Sobota, 23 Lutego, 2008, 21:09

Rodzia³ trzeci "Nieznajoma"

Hogwart, pe³ny tajemnych przej¶æ i schodów, które lubi± robiæ psikusy. Lily idzie powoli na pierwsz± lekcjê w swoim ¿yciu, transmutacjê. Jest lekko podenerwowana, ale podniecona. „Muszê daæ z siebie wszystko, pokazaæ siê od jak najlepszej strony”, my¶li, staj±c przed wielkimi drzwiami do klasy. Napiera ramiona i otwiera drzwi. Do jej nosa docieraj± dziwne zapachy, tak jakby krwi... Nagle z mg³y, która otoczy³a klasê wy³oni³a siê postaæ w kapturze z wielkimi o¶lizg³ymi palcami z d³ugimi paznokciami. Postaæ „ruszy³a”, a w³a¶ciwie polecia³a na Lily, która przestraszona odskoczy³a w bok. Rozpozna³a t± postaæ. Widzia³a j± w ksi±¿kach braci, które po kryjomu czyta³a nocami, by³ to dementor. Wiedzia³a co za chwilê zrobi, wyssie jej duszê, pozbawi j± najszczê¶liwszych wspomnieñ. Potter wpad³a w panikê i zaczê³a uciekaæ, uniemo¿liwia³o jej to jednak to uczucie zimna, bezradno¶ci. Osunê³a siê na ziemiê, wiedzia³a, ¿e ju¿ jej nic nie pomo¿e. Czu³a oddech dementora na swojej twarzy…
- Kochanie, czas wstawaæ.
Lily obudzi³a siê gwa³townie, zlana potem. Otworzy³a szeroko oczy i zobaczy³a przed sob± matkê, która siedzia³a na brzegu ³ó¿ka.
- Co siê sta³o?
- Nic, nic. – odpowiedzia³a szybko dziewczyna, nie mia³a jako¶ ochoty na opowiadanie tego co zobaczy³a. Wsta³a z oci±ganiem, ci±gle maj±c przed sob± obraz tej straszliwej postaci z ³ó¿ka i ubra³a siê. Potem zesz³a na dó³ na ¶niadanie, na które sk³ada³y siê kanapki i kakao.
- Tato, to o której pojedziemy dzisiaj do cioci i wujka? – zapyta³ James z buzi± pe³n± kanapki.
- My¶lê, ¿e po po³udniu… Chocia¿ wszystko mo¿e siê jeszcze zmieniæ. – dokoñczy³ Harry.
Lily dokoñczy³a w ciszy ¶niadanie i wysz³a na dwór. Musia³a zaczerpn±æ trochê ¶wie¿ego powietrza. By³ koniec sierpnia, wiêc niektóre li¶cie „postanowi³y” ju¿ „zej¶æ” z drzewa, a natomiast niektóre, zmieni³y kolor na czerwony b±d¼ br±zowy. Ostatnie dni wakacji by³y w pe³ni wykorzystane przez m³odsze dzieci. Na placu zabaw ci±gle rozbrzmiewa³y okrzyki m³odszej grupy spo³eczeñstwa to bawi±cej siê w piaskownicy lub zje¿d¿aj±cej na zje¿d¿alni. Lily skierowa³a siê do swojego ulubionego parku, naprzeciwko starej kamiennicy. Sz³a powoli wdychaj±c zapach rze¶kiego powietrza po ¿wirowych ¶cie¿kach. Po¶rodku parku sta³a wielka b³yszcz±ca fontanna przedstawiaj±ca delfina i parê dziewczynek. Na brzegu fontanny siedzia³a nieznana Lily dziewczyna o ciemnych prostych w³osach. Podesz³a bli¿ej i usiad³a obok nieznajomej. Ta obróci³a siê w jej kierunku i zobaczy³a ciemnoniebieskie, smutne oczy, w których krêci³y siê ³zy. Lily spojrza³a na ni± ze wspó³czuciem i objê³a j± ramieniem. Nie przejmowa³a siê w ogóle, ¿e tej dziewczyny nie zna, chcia³a pomóc, bo wiedzia³a, ¿e sta³o siê co¶ strasznego w ¿yciu tej dziewczyny. Siedzia³y tak razem przez d³u¿sz± chwilê, wpatruj±c siê têpo w strumieñ wody wyp³ywaj±cy z buzi delfina. Nagle ciemnow³osa wsta³a, patrz±c z przestrachem na Lily, jednak po chwili znowu usiad³a zrezygnowana.
- Co siê sta³o? – zapyta³a Lily.
Dziewczyna spojrza³a na ni± oczami, z których teraz wyp³ywa³y ju¿ ³zy, przypominaj±ce blade koraliczki i powiedzia³a ³ami±cym siê g³osem:
- Moja…mama…nie…¿yje…
Potter’ówn± wstrz±snê³o. To prawda, ¿e du¿o osób bliskich jej rodzicom odesz³o z tego ¶wiata, ale nie jeden z rodziców. Objê³a z czu³o¶ci± ponownie nieznajom±, odgarniaj±c z jej twarzy kosmyk w³osów.
- Przykro mi.. Mog³abym Ci jako¶ pomóc?
Pokrêci³a przecz±co g³ow±.
- Mi ju¿ nikt nie mo¿e pomóc… - powiedzia³a, po raz pierwszy spojrza³a na Lily. – Przepraszam, ¿e siê nie przedstawi³am. Rachel Wilson.
- Mi³o mi Ciê poznaæ, Rachel. – Lily u¶miechnê³a siê. – Ja nazywam siê Lily Potter.
Rachel zakrztusi³a siê.
- ¯e co? – wybe³kota³a. – Powiedzia³a¶ Potter?
- No tak..
- Jeste¶ jak±¶ kuzynk± Harry’ego Pottera?
- Nie, nie. – za¶mia³a siê Lily. – Jestem jego córk±.
Rachel krzyknê³a z podziwu.
- Nie wiedzia³am, ¿e on ma córkê.
- Ma jak widaæ. – Potter zamy¶li³a siê. – Zaraz, poczekaj… Czy to oznacza, ¿e ty te¿ jeste¶ czarodziejk±?
- No jasne! A co nie widaæ?
Obie za¶mia³y siê g³o¶no. Wsta³y z brzegu fontanny i razem (choæ zna³y siê dopiero od paru minut) ruszy³y przed siebie, ciesz±c siê ¿yciem.
***
Wieczór. Na dworze szala³a burza, na szczê¶cie nie tak wielka, aby wyrywaæ drzewa z korzeniami. Lily Potter pakow³a swój szkolny kufer, my¶l±c o Rachel. Strasznie jej wspó³czu³a, mimo i¿ nie wiedzia³a tak naprawdê jak ona siê czuje. Spêdzi³y razem naprawdê mi³e popo³udnie w parku, ¿al im by³o rozej¶æ siê do domów.
Puk! Puk!
Do pokoju wesz³a Ginny z paruj±cym kubkiem ciep³ej, rozgrzewaj±cej herbaty i poda³a córce.
- Jak idzie pakowanie? – zapyta³a.
- Nie najgorzej. Jeszcze tylko ksi±¿ki i gotowe. Nie wiem czy zasnê dzisiaj w nocy..
- Na pewno, przynajmniej szybciej Ci minie czas oczekiwania.
Lily kiwnê³a g³ow±, mama mia³a racjê. W ³azience stanê³a przed lustrem, aby zobaczyæ jeszcze te swoje ostatnie chwile, kiedy nie jest uczennic± Hogwartu. Do¶æ wysoka, rudow³osa dziewczyna o ciemnych zielonych oczach. Roze¶miana, uczynna, uparta. Czy siê zmieni? Je¶li tak to na lepsze czy co¶ siê stanie, ¿e jednak na gorsze? Nigdy nic nie wiadomo. Z tymi my¶lami po³o¿y³a siê spaæ.
Nastêpnego dnia obudzi³y j± poranne krz±taniny. Otworzy³a niechêtnie oczy i zobaczy³a ma³y stos paczuszek i wiêkszych paczek na koñcu ³ó¿ka.
„ No tak przez to ca³e zamieszanie z Rachel i moim listem, zapomnia³a, ¿e obchodzê dzisiaj urodziny”, pomy¶la³a, wyskakuj±c energicznie z ³ó¿ka. Wziê³a pierwsz± paczkê z brzegu, owiniêt± w kolorowy papier w z³ote znicze. By³o to pude³ko Czekoladowych ¯ab i ma³y model B³yskawicy od cioci Hermiony i wujka Rona. W nastêpnej paczce by³a dziwna, lekka tkanina a do niej przypiêta karteczka:


Dla Ciebie z okazji jedenastych urodzin. My¶lê, ¿e przyda Ci siê w Hogwarcie.

Tata

„ Co to mo¿e byæ?”, my¶la³a, wstaj±c z ³ó¿ka i zarzucaj±c pelerynê na ramiona. Podesz³a do lustra i a¿ j± zatka³o. Na jej plecach spoczywa³a najprawdziwsza Peleryna-Niewidka. S³owami nie mog³a wyraziæ swojego zachwytu, tylko wpatrywa³a siê w puste lustro, my¶l±c: „Dlaczego tata akurat mnie da³?”. Zastanawiaj±c siê nad t± spraw± rozpakowa³a resztê prezentów, których wiêkszo¶æ sk³ada³a siê z samych s³odyczy, a potem zesz³a na dó³ na ¶niadanie. Na stole sta³ du¿y tort urodzinowy z zielonym i bia³ym lukrem.
- Sto lat! Sto lat! – za¶piewali wszyscy (bracia i rodzice Lily) kiedy jubilatka wesz³a do kuchni.
Ranek min±³ strasznie szybko i ani Lily siê nie obejrza³a, a ju¿ sta³a na dworcu w Londynie czekaj±c na ojca, który mia³ przyj¶æ z wózkami baga¿owymi. Za piêtna¶cie jedenasta ca³a rodzina Potterów sta³a przed pernome 9 i 10.
- Czyli mam po prostu przej¶æ przez t± barierkê? – upewnia³a siê Lily.
Ginny pokiwa³a g³ow± i przesz³a na peron dziewiêæ i trzy czwarte, tu¿ za swoimi synami.
- No id¼. – popchn±³ j± lekko Harry.
Lily wziê³a g³êboki wdech i pobieg³a na barierkê. By³a ju¿ tak blisko. Nie wiedzia³a jakie to bêdzie uczucie. I nagle…ju¿ sta³a na peronie dziewiêæ i trzy czwarte. Przed ni± sta³ czerwony parowóz z napisem „Londyn-Hogwart”, z którego bucha³a para. S³ychaæ by³o pohukiwanie sów i miauczenie kotów. Dzieci ze starszych klas wita³y siê entuzjastycznie, te z pierwszych sta³y przestraszone obok rodziców. Lily odszuka³a wzrokiem matkê i ruszy³a w jej stronê.

----------------------------------------------------------
Przepraszam z góry za jakiekolwiek b³êdy, spowodowane tym, ¿e nie sprawdzi³am tej noty przed dodaniem, poniewa¿ nie zd±¿y³am ( moja mama chcia³a wej¶æ na kompa).

Komentarze:

PiERWSZA!!!!
Podoba mi sie fajnie napisane...ale sa jednak bledy stylistyczne...ale i tak sie fajnie czyta...boshie!!czekam na nastepny rozdzial!!pozdro!!

Oj tam b³êdy jak b³êdy mi siê rzuci³o jedno w oczy Lilly jest jubilatk± a nie solenizantk±
Nareszcie notka
Czyta³o siê fajnie
Pozdrawiam ciêserdecznie
zapraszam do siebie

Raz czy dwa zdarzy³o Ci siê, ¿eby¶ zapomnia³a na koñcu daæ literki, ale co tam
To ¶wietnie, ¿e piszesz tak d³ugie notki i ¿e nie masz s³omianego zapa³u, jak niektórzy. Notki ciekawe, i co¶ czujê, ¿e Lily te¿ bêdzie t± niezwyk³±, podobnie jak Harry... Nie bêdzie mia³a lekkiego ¿ycia, czy¿ nie?
Pozdrawiam

Zda¿a siê ¿e zjadzasz literki ale i tak jest suuuuuuuuuuper!!!!!!!!!

Wow. Nie mam s³ów.

Mmm.. Fajowo.. xDD Ale jedna sprawa o ile mi wiadomo To jedynym dzieckiem Harr'ego i Ginni, które mia³o zielone oczy po pannie Evans by³ Albus wiêc wychodzi na to ¿e Lily ma br±zowe..A po za tym.. Cuddo. ^^

Rzuci³o mi siê w oczy to co Aurorze:P Notka jest naprawde swietna jak ka¿da twoja i Aurory;D

Dziêki Wam za te s³owa!
B³±d ju¿ poprawi³am.

Jest ma³y b³±d w zdaniu: "Za piêtna¶cie jedenasta ca³a rodzina Potterów sta³a przed pernome 9 i 10."
Nie "pernome" tylko "peronem" albo "peronami",
a tak to jest spox.
Zapraszam do siebie.
www.lily-potter-jr.bloog.pl

CUUUDNIE!!! Bardzo mi sie podobaj± twoje notki
S± ciekawe i bardzo fajne S³ów mi brakuje

Do Lily Potter:
DU¯O SZCZʦCIA W DNIU URODZIN!
Dodaæ co¶ jeszcze?

Pozdro
harry12

Ajjjjjj!!!!!!!!! xD Twoje notki baaaaaaaaardzo mi³o siê czyta, jest sporo opisów... Pomys³y masz dobre, Twoje notki nie zanudzaj± ani trochê, poprostu by tylko gratulowaæ. ¦wietnie, to jeden z moich ulubionych pamiêtników.
Wiesz, tylko jedno rzuci³o mi siê w oczy:
"ruszy³y przed siebie, ciesz±c siê ¿yciem."
Rachel chyba nie bardzo cieszy³a siê ¿yciem skoro dopiero co p³aka³a z powodu mamy?
Ale to bez znaczenia, ca³a notka jest geniaaaaaaaaaalna. Szkoda, ¿e nie piszesz czê¶ciej. Pzdr ;]]]]

Dziêkujê Wam serdecznie za te mi³e komentarze. One mnie mobilizuj± do dalszego pisania, dlatego my¶lê, ¿e jutro dodam now± notkê. I postaram siê pisaæ czê¶ciej.

Nie doda³a¶ ;[ Mam nadzieje ¿e jutro dodasz ;** pzdr

Wiem, ¿e nie dotrzymujê s³owa, ale ja tak mam zawsze. Dlatego chyba ju¿ nic nie bêdê obiecywaæ... Noty raczej dzisiaj nie bêdzie (choæ brak mi tylko zakoñczenia), poniewa¿ rano mia³am rekolekcje a potem chyba z trzy godziny próby na akademiê z okazji piêædziesiêciolecia szko³y, a teraz jadê i wrócê pó¼nym wieczorem. Ale jutro obiecujê [mia³am nie obiecywaæ] dodam notê.
Jeszcze raz sorry.

Powtórzenia! I to ,,odesz³y razem ciesz±c siê ¿yciem". Ponoæ Rachel by³a smutna z powodu ¶mierci matki, jak po dwóch minutach mog³a cieszyæ siê ¿yciem??? Na ogól super daje P. Zapraszam do Petunii Evans

Kochana Luno... Dzisiaj mia³a¶ dodaæ... Mam nadzieje ze nas nie zawiedziesz ;) pzdr

Nie rozumiem dlaczego kasujesz swoje notki.

Chcê, aby by³y dopiête na ostatni guzik, a tamta moim zdaniem nie by³a. Niestety ¼le znoszê krytykê, a my¶lê, ¿e pod tamt± notk± znalaz³oby siê jej du¿o.

Mo¿e i racja. Ale na przysz³o¶æ... Zrób to wszystko dobrze od razu, ¿eby juz nie kasowac pozniej i niczego nie zmieniac

1 2 3 4 »

| Script by Alex