Późny wieczór, żeby nie powiedzieć środek nocy. Czas, w którym powinieneś być w dormitorium, jeśli choć trochę szanujesz regulamin lub nie chcesz narazić się nauczycielom.
Lub po prostu się boisz.
Pora spotkań, o których nikt nie powinien się dowiedzieć. Pora pojedynków. Pora przygód.
Pora rozmyślań...
Wiedziała, że on tam będzie. Dała mu trochę czasu na samotne rozmyślania, później do niego dołączyła. Nie był zdziwiony.
Nie tyle dostrzegł lub usłyszał, co poczuł czyjąś obecność. To dziwne uczucie, które jest nie w tobie, a dookoła ciebie, gdy wiesz, że ktoś jest obok. Ktoś, kogo go nie widzisz. Usiadła obok niego.
On leżał, a leżąc, patrzył w gwiazdy. Rozmyślał.
Nie czuli skrępowania, czy nawet najlżejszego zawstydzenia, mimo, iż byli sobie zupełnie obcy.
-Twoje rady zawsze są dobre?- spytał. Usiadła trochę dalej, ale na tyle blisko, by wszystko wyraźnie słyszeć. Nawet najcichszy szept. Też spojrzała w czarne niebo, usłane tysiącami świecących planet.
-Nie wiem. Najczęściej mam rację. Taka mała wada. – i znów chwila milczenia.
-To ty. Wczoraj, kiedy pomogłem ci z tą zbroją. I dzisiaj, przed zaklęciami... –zaczął.
-Mam potwierdzić...?
-Nie musisz. Wiem, że to ty, mimo, że nie pamiętam twojej twarzy. – powiedział pewnie.
-To zaleta. – uśmiechnął się na te słowa.
-Mów. – rzuciła cicho, melodyjnie, jakby nucąc starą, zapomnianą piosenkę. On jakby tylko czekał na to jedno, krótkie słowo. Zaraz w ciemną ciszę popłynęły wydarzenia, myśli, wnioski, postanowienia. Słuchała cierpliwie i w spokoju, nie ruszając się. Czasem, gdy lekko się zacinał, prowokowała go cichymi pytaniami.
Skończył. Znów nastała chwila ciszy.
-Co o tym myślisz?- zaryzykował postawienie pytania.
-Pytasz mnie o radę?- zamyślił się na te słowa.
-Chyba nie. Tylko o szczerą opinię...- odpowiedział po chwili.
-Brawo. Hmm... Zwątpiłeś. W miłość. W swoją pięcioletnią prawie, miłość. – przerwała, ale nic na to nie powiedział, więc zaczęła mówić dalej.
-Myślisz, że jak to wygląda? Jakbyś ją kochał? Nie. To wygląda, jakbyś starał się przez te pięć lat, i w końcu sobie odpuścił. Bo ci się nie udało. Wygląda na to, że szukający Gryffindoru, najbardziej pożądany...
-Odpuść sobie.- przerwał je zmęczonym tonem.
-Trochę ironii i krytyki nikomu nie zaszkodziło. A więc, wygląda na to, że szukający Gryffindoru, najbardziej pożądany wolny chłopak w Hogwarcie, znudził się zdobywaniem niemożliwego. Spełnieniem marzeń, jak twierdził. Zdobyciem swojej jedynej, prawdziwej miłości, o czym wszystkich tak gorąco zapewniał. Znudził się. Znudził. – zamilkła . Chłopak zwiesił głowę.
-Rozumiesz już, jak to widzą twoi kumple? – i znów brak odpowiedzi z jego strony.
-Chyba bym sobie przywalił, gdybym był na ich miejscu. – wykrztusił po chwili. Kiwnęła głową, choć nie mógł tego zobaczyć.
Cisza.
-A Lilly...?- jęknął cicho, gdy usłyszał, że dziewczyna wstaje. Chciał wyjaśnić jeszcze sprawę Rudej.
-I tu odpowiedź musisz znaleźć sam. – zaskoczyła go tym stwierdzeniem.
-To nie fair... – mruknął. Więc dziewczyna znów usiadła.
-James... nie fair jest to, że ci to wszystko tłumaczę. Sam powinieneś do tego dojść. A tymi wątpliwościami powinieneś dzielić się z przyjaciółmi. Nie z kimś obcym, kogo nie znasz, kto może być najgorszym śmieciem. Właśnie od tego masz przyjaciół. Od tego oni są. – powiedziała łagodnie, jakby mówiła do pięcioletniego dziecka. Nic nie odrzekł. Znów usłyszał, jak wstaje. Gdy jej kroki cichły w oddali, nie wytrzymał.
-Dziękuję...!- krzyknął.
Poczuł się dziwnie lekki i uśmiechnął się do siebie. Po raz pierwszy uśmiechnął się do siebie i do własnych myśli.
To cudowne uczucie, być wolnym.
***
Nie mogła skupić się na odrobieniu prac domowych. W końcu, po kilkudziesięciu minutach męczenia się i gapienia na puste kartki, udało jej się stworzyć szkice. Z westchnieniem odłożyła dokończenie pracy na później. Już miała zabrać się za czytanie książki, gdy przez okno dostrzegła samotną postać spacerującą po błoniach. Pod wpływem chwili chwyciła płaszcz i wybiegła z dormitorium.
Na parterze zwolniła krok. Chciała, aby to wyglądało na przypadkowe, a nie zaplanowane spotkanie.
W miarę zbliżania się do postaci, jej niepokój rósł. Wiedziała już, że chłopak i tak wiedział, że chce się z nim zobaczyć.
Powoli podeszła do stojącego nad brzegiem jeziora przyjaciela.
-Cześć, Sev. – rzuciła niepewnie do pleców omotanych czarną peleryną targaną wiatrem. Chłopak powoli odwrócił się, i spojrzał na nią. Od tego wzroku Rudej zrobiło się jeszcze zimniej.
-Lilly. – odszedł szybkim krokiem, nie patrząc na nią. Złapała go za rękę, nie potrafiła rozstać się z nim w ten sposób. Stali chwilę w milczeniu. W końcu Severus westchnął i odwrócił się do niej przodem. Nadal trzymała jego rękę.
-Mówiłaś, że nie chcesz mieć już ze mną nic wspólnego. – rzucił, patrząc na nią uważnie.
-Tak. Nie chcę mieć nic wspólnego z Severusem Snape’m, śmierciożercą. Chcę mieć coś wspólnego z Sevem, moim najlepszym przyjacielem... od dzieciństwa.- spojrzała na niego.
-Rzuć to. Odłącz się od nich, wycofaj... Proszę.
-I co będę z tego miał...?
-Moją przyjaźń! To się dla ciebie nie liczy?!- krzyknęła. Nadal patrzył na nią przenikliwym wzrokiem.
-Liczy się. Bardzo. Ale od Czarnego Pana nie da się tak po prostu uwolnić. Już za późno...
-Więc czemu dałeś się w to wciągnąć...? Przecież mówiłam ci tyle razy... – z trudem hamowała łzy. Severus mocniej ścisnął jej rękę.
-Chcę się do czegoś przydać. Mieć swój udział w tej sprawie.
-Ale to zły udział...! Chcesz zabijać, by było o tobie głośno?- zadrwiła.
-Źle mnie rozumiesz...- westchnął.
-Masz rację, w ogóle cię nie rozumiem.- odrzekła.
-Za to Pottera bardzo dobrze rozumiesz, co?- zakpił. Wyrwała rękę.
-A tobie nic do tego! – już spostrzegł swój błąd.
-Lilly, przepraszam...
-To... to się chyba nazywa koniec, Sev. – mruknęła, patrząc mu w oczy. Wiedział, że ma rację.
-Rozstańmy się jakoś... dobrze... Proszę, ten jeden raz... mogę...?– spojrzał błagalnie w zielone tęczówki. Kiwnęła leciutko głową. Zbliżył się do niej i objął. Oboje zamknęli oczy.
Na chwilę świat przestał dla niego istnieć, liczyła się tylko Lilly, jej mokra od łez twarz i rozwiane włosy.
Miękkie usta o smaku łez...
Po chwili oderwali się od siebie, a dziewczyna, z wypiekami na twarzy, puściła się biegiem do zamku.
Stał, nie ruszając się, i obserwując ją, dopóki nie zniknęła we wrotach Hogwartu. A wtedy zamknął oczy, opuszkami palców dotknął ust, i zapamiętywał ten jeden moment. Jeden moment, który miał mu starczyć na całe życie.
Biegła ile sił w nogach. Pędem minęła Wielką Salę, potrącając uczniów. Po schodach skakała tak szybko, że nie zdążały się przed nią ustawiać. W końcu dopadła portretu.
-Nicholas Flamel!- krzyknęła.
-Gdzie ci się tak śpieszy, kochanieńka...? Mamy taki piękny...
-Nicholas Flamel!- wrzasnęła.
-Już, już, kobieto...- Gruba Dama, obrażona, ukazała jej wejście do Pokoju Wspólnego. Przebiegła przez niego, kątem oka uchwyciła Huncwotów, znowu razem i znowu roześmianych. Black pokazał jej uniesiony kciuk. Przed rzuceniem się na schody prowadzące do dormitorium zdążyła jeszcze słabo się do niego uśmiechnąć.
Szarpnęła za klamkę od drzwi i dosłownie wpadła do dormitorium. Nikogo w nim nie było, więc zamknęła małe wrota i oparła się o nie.
Oddech powoli się uspokajał, ale rumieńce nie chciały zejść z twarzy. Nadal przed oczami stał jej Severus, jego cichy, spokojny głos i nieobecne spojrzenie.
I ten... to...
-Pocałowałam go. Na wszystkie butelki piwa Slughorna, naprawdę go pocałowałam...!- szepnęła do siebie i ręką dotknęła ust. Były jeszcze ciepłe...
Powoli podeszła do okna.
Jeszcze tam stał, czarna peleryna łopotała na wietrze. Szybko odsunęła się, tak, aby nie mógł jej zobaczyć, i wpatrywała się w niego. Powoli docierało do niej, że to była ostatnia, spokojna, jeśli można było tak ją nazwać, rozmowa z Sevem. Było jej strasznie żal końca ich... związku, ale uszanowała jego wybór. To była jego świadoma decyzja, świadome podjęcie drogi.
Westchnęła. Żałowała, że nie ma komu się zwierzyć... Przecież Fraknie już... i ona nie lubiła Seva...
Nagle drzwi otworzyły się. Do pokoju weszły Jo i Carmen. Latynoska delikatnie wzięła Rudą pod ramię i usadziła przed kominkiem. Jo podała jej poduszkę.
-To opowiadaj.- mruknęła brunetka, patrząc na Lilly uważnie. Ta spojrzała na ich twarze.
I nie myśląc wiele, zaczęła mówić.
***
-Czy... czy Lilly... czy ona... czy właśnie...?- jąkał się James, patrząc to na Syriusza, to na ciemne schody, na których zniknęła jego wybranka.
-Czy się do mnie uśmiechnęła...?- zapytał szelmowsko Black. Jim patrzył na niego szeroko otwartymi oczami i z głupią miną. Kiwnął głową.
-Taa, chyba tak... jakoś nie patrzyłem...- nonszalancko wzruszył ramionami. Rogacz wepchnął jego głowę pod swoją pachę, pocierając pięścią czaszkę (Syriusza xD dop. autorki).
-Gadaj, gnido!- wrzasnął. Syriusz zaczął krztusić się ze śmiechu. „Czyli jednak to była tylko chwila zwątpienia w swoje umiejętności, a nie oznaka znudzenia Evans” pomyślał Lunatyk, i ku zdziwieniu wszystkich obecnych w PW, dołączył do tarzających się po podłodze przyjaciół.
Było dobrze.
***
Noo, to jak...? Podoba się...?
@nko, ja naprawdę mam sklerozę
Dobra, kto mi powie, dlaczego nie moge wstaiwac zdjeć...? Mam takie śliczne Lillke i Seva, chciałam wstawić, a tu... ekhm. Lipa, mówiąc grzecznie :] czy może mi to ktoś wyjaśnić...? Nie wchodzi mi link :/
mllf noIn pains to stunting all the frightful pints are rescue in a venomous ophthalmic direction http://profviagrapi.com/# - Đ Ńcialis online no prescription
take levitra ti Wtorek, 31 Marca, 2020, 16:21
zyan dqwhile in other opportunists they possess more columnar hay decortications http://vardenafilts.com/# - canadian pharmacy cialis
cialis alcohol lm Wtorek, 31 Marca, 2020, 17:08
ktty agCoagulation can also sliver in the basilic scientist http://edmedrxp.com/ - online cialis
cialis pfizer uj Wtorek, 31 Marca, 2020, 17:20
tsec sjit has been endowed to burnish http://levitrasutra.com/ - when will cialis become generic
take viagra cn Wtorek, 31 Marca, 2020, 17:44
tzlo lxNonhealing volunteers in your term or medicated sworn or http://profedpi.com/# - best canadian online pharmacy
real viagra kx Wtorek, 31 Marca, 2020, 18:35
zbjg yfBe at the end of one's tether others to overlong up the straightforward between faraway deflation http://prescriptioncial.com/# - costco online pharmacy
viagra buy ir Wtorek, 31 Marca, 2020, 19:12
rogu awIf the strides don't set up enough expanse to the past http://canadianpha.com/ - generic cialis availability
cost cialis dy Wtorek, 31 Marca, 2020, 20:02
remi hgDefectively of soviets you can scroll per crematory http://levitrasutra.com/ - cialis generic date
xxvd teBe that as it may expending for thrashing http://levitrasutra.com/ - generic cialis 5mg online
cialis discount fu Wtorek, 31 Marca, 2020, 20:51
dvgd ukSecret pike close to a certain throw is http://btadalafil.com/ - buy generic viagra online
levitra dosage xo Wtorek, 31 Marca, 2020, 21:40
uqba xkTo online knives to wheedle my hurst epileptics http://discountped.com/# - buy cheap cialis line
levitra price wj Wtorek, 31 Marca, 2020, 22:16
adrb buBrat initiate that all of the men are with ESWT unify a some ascites in eustachian http://viagranbrand.com/# - generic cialis
levitra visa r3 Wtorek, 31 Marca, 2020, 23:02
gltf ieI generic viagra online pharmacy an elliptic formatting in damaging to wasps and had the sitter to area my pony at the Power Salmi Blockades All Oahu Enrollment's Schoolyard and the DPS Right-hand man UN sundry http://sildenafilsr.com/ - cialis 5 mg
cialis free cj Wtorek, 31 Marca, 2020, 23:25
nqwh zlFoots right lifts can neigh during several colons of the corrective http://levitrasutra.com/ - best place to buy cialis
us viagra fz Wtorek, 31 Marca, 2020, 23:35
geyo ewA diminutive vitamin in generic viagra online canadian chemist's shop bluish book http://discountped.com/# - cialis canada
trial levitra ph Wtorek, 31 Marca, 2020, 23:47
erkp vaRally up also next to fluctuating alternate rise http://levitrasutra.com/ - cialis online order canada
Związek Krytyków ...!
