Pamiętnikiem opiekuje się Vingag
Do 17 lipca Pamiętnikiem opiekowała się The Halfblood Princess

[ Powr�t ]

Środa, 10 Września, 2008, 21:39

XI.

Stojê przed wej¶ciem do Ministerstwa, a zimny wiatr skutecznie ch³odzi moje rozognione policzki. Rozognione z przejêcia zadaniem, które czeka mnie tam, na dole ; rozognione przejêciem – z kim za chwilê stanê twarz± w twarz? Tyle, ¿e ten kto¶ najwyra¼niej do punktualnych istot nie nale¿y – umówili¶my siê w tym miejscu jak±¶ godzinê temu, a ja wci±¿ wpatrujê siê w róg ulicy, zza którego pewnie nied³ugo ta osoba wyjdzie. Spó¼nienie to pozwala mi wierzyæ, ¿e jest to kobieta, a jaki¶ wewnêtrzny g³osik podpowiada, któr± z nich chcia³bym tu za chwilê ujrzeæ. Tyle, ¿e Monique nigdy siê nie spó¼nia, wrêcz przesadnie dba o punktualno¶æ.
No, ale nied³ugo siê przekonam. Jest pocz±tek stycznia i na dworze panuje cholerne zimno. Na ko³nierzu mojej kurtki osiadaj± ju¿ drobne igie³ki szronu, a na szybie budki telefonicznej mróz wymalowa³ piêkne lodowe arcydzie³a. Podszed³em bli¿ej i zag³êbi³em siê w studiowanie tych fascynuj±cych naturalnych obrazów. W pewnym momencie kto¶ chwyci³ mnie mocno za ramiê i sam ten dotyk upewni³ mnie w przekonaniu, ¿e nie jest to osoba, która ostatnio tak czêsto pojawia³a siê w moich snach, tote¿ niezbyt chêtnie odwróci³em siê, aby spojrzeæ jej w oczy. Bo tego, ¿e by³a to kobieta, by³em pewny – powiedzia³ mi to krótki, mocny, aczkolwiek delikatny u¶cisk za ramiê. Wyczu³em drobne palce i paznokcie wbijaj±ce siê w moje barki. Ale to nie by³a Monique – dotyk jej d³oni zna³em na pamiêæ, zbyt du¿o mi da³, aby tak szybko o nim zapomnieæ.

A¿ zach³ysn±³em siê ze zdumienia, odwróciwszy g³owê na tyle, aby dojrzeæ fragment twarzy nowo przyby³ej – z powodu zimna czê¶æ twarzy okrywa³ gruby, we³niany szal. Ale to nie szal przyku³ moj± uwagê. Znad jego brzegu spojrza³y bowiem oczy mojej ¿ony. Tyle, ¿e moja ¿ona siedzia³a w tej chwili w domu i zajmowa³a siê swoim coraz bardziej rosn±cym brzuchem… Wiêc – co do licha ciê¿kiego?
Postaæ zaczê³a powoli rozwijaæ br±zowy szal, widzia³em, ¿e jest nie mniej ode mnie zaskoczona. Jej stalowoniebieskie oczy rozszerzy³y siê ze zdumienia, kiedy tylko ujrza³a, kim jestem. Wiêc nie by³em jedynym zaskoczonym w tym towarzystwie. Kiedy szal zosta³ rozwiniêty do koñca, moim oczom ukaza³a siê twarz któr± tak dobrze zna³em, i bynajmniej, nie nale¿a³a ona do mojej ¿ony, lecz do jej matki!
-Lucjusz?! – wykrztusi³a, mrugaj±c powiekami.
-Danielle??? – sam pewnie nie wygl±da³em lepiej, stoj± c na ¶rodku placu z otwartymi ze zdziwienia ustami, do których wpada³y p³atki coraz gê¶ciej sypi±cego siê z nieba ¶niegu.

Po otrz±¶niêciu siê z pierwszego szoku, zaczêli¶my planowaæ szczegó³y akcji. Nie wiedzia³em, ¿e moja te¶ciowa mog³aby byæ ¶miercio¿erc± – nie znaczy to, ¿e jest stara; wrêcz przeciwnie, wci±¿ zachowa³a figurê dwudziestolatki i tylko delikatne kurze ³apki wokó³ oczu mog³yby ¶wiadczyæ o wieku . A tak¿e oczy, b³yszcz±ce i spogl±daj±ce na ¶wiat z delikatn± kpin± i m±dro¶ci±. Ale to… moja te¶ciowa, na Boga! Jej m±¿, owszem, przypuszczam, ¿e on urodzi³ siê, aby pewnego dnia przywdziaæ czarn± szatê, ale Danielle zawsze wydawa³a mi siê bardziej delikatna, ³agodniejsza. My¶la³em, ¿e nie do koñca podziela zafascynowanie mê¿a Czarnym Panem. A tu proszê, proszê… wspólne ma³¿eñskie hobby.
Ruszamy.



Wszystko mieli¶my zaplanowane na blachê, nie rozumiem, co tu nie wysz³o, nie rozumiem… Zaczê³o siê tak, jak mia³o siê zacz±æ. Zjechali¶my do Ministerstwa, oboje pod wp³ywem Eliksiru Wielosokowego. Mieli¶my wizytówki go¶ci, które buchnêli¶my jakiemu¶ pracownikowi Departamentu Tajemnic, który w³a¶nie szed³ do pracy. W punkcie kontroli okazali¶my kradzione ró¿d¿ki, które mia³y s³u¿yæ do rzucania zaklêæ, a po akcji zostaæ wyrzucone. Wszystko posz³o g³adko. Dostali¶my siê do Biura Aurorów, gdzie wszystkie ¶ciany zosta³y pokryte zdjêciami i wiadomo¶ciami o Sami-Wiecie-Kim. Zdjêæ nie by³o za wiele, ale wycinki prasowe dos³ownie wytapetowa³y pokój. Ze ¶cian krzycza³y wielkie czarne tytu³y o kolejnych mordach Czarnego Pana. Na miejscu galerii, gdzie zwykle wiesza siê zdjêcia morderców i innych czarnoksiê¿ników, wisia³y zdjêcia aurorów poleg³ych w walce z Czarnym Panem. Z satysfakcj± dojrza³em, ¿e niema³o by³o tych o³tarzyków. W rogu ka¿dej fotografii przepasane by³o czarne wstêgi, a ludzie przechodz±cy obok galerii delikatnie pochylali g³owy. U nas nie ma takiego zwyczaju, w grupie ¶miercio¿erców nie pamiêtamy o ¶mierci naszych wspó³wyznawców. Po prostu przechodzimy nad tym do porz±dku dziennego. Tyle tego jest, ¿e nie sposób uczciæ pamiêæ wszystkich. Zreszt±, nawet nie wiemy, kogo mamy pamiêtaæ – nie znamy nawet nazwisk poleg³ych…
Jednego nie przewidzieli¶my w naszym doskona³ym planie: ¿e nie wszyscy aurorzy zostali oddelegowani do walki z Czarnym Panem: wci±¿ sporo z nich miota³o siê miêdzy biurkami, odbieraj±c sowy i przesy³ki wewnêtrzne i pokrzykuj±c do siebie gromkimi g³osami. Panowa³ tu rozgardiasz, niepodobna by³o przemkn±æ niezauwa¿onymi do gabinetu szefa, z³o¶liwie ulokowanego na koñcu pokoju. Stali¶my i patrzyli¶my na te drzwi, jakby dzieli³o nad od nich nie dziesiêæ metrów, ale kilometrów. Podskoczyli¶my, kiedy podszed³ do nas jaki¶ Auror i podejrzliwie zapyta³:
-Maj± pañstwo do nas jak±¶ sprawê… czy…. – spojrza³ na nas spod byka. A ja gor±czkowo my¶la³em, co powiedzieæ, gdy Danielle wypali³a:
-Widzeli¶my… ehm… Sam-Wiesz-Kogo. – to by³ cios z grubej rury i do¶æ niecelny, bo Auror spojrza³ na nas z politowaniem, zanim odrzek³:
-Wiecie, ile takich zg³oszeñ dziennie otrzymujemy? Tylko dzisiaj oko³o dwóch setek. Nie jeste¶my w stanie ka¿dego sprawdziæ. Wyjd¼cie, proszê, mamy du¿o pracy… - potar³ zaczerwienione oczy i wskaza³ rêk± za drzwi.
Nie mieli¶my wyj¶cia. Wyszli¶my na korytarz i usiedli¶my na najbli¿szej ³awce, têpo wpatruj±c siê w ¶cianê. Nagle rozleg³ siê osty d¼wiêk dzwonka, a z biura aurorów wysypa³ siê t³um ludzi.
-Przerwa ¶niadaniowa! – wykrzykn±³em, napieraj±c na t³um ludzi, by jak najszybciej z³apaæ szefa, zanim ten ruszy na przerwê. Ale on nigdzie siê nawet nie wybiera³; w dalszym ci±gu siedzia³ przy swoim biurku, mrucz±c nad artyku³em zatytu³owanym: „Czarny Pan ro¶nie w si³ê”. Co chwila pociera³ ³ysinê w sposób ¶wiadcz±cy o bezradno¶ci i zagubieniu . Zaczêli¶my dzia³aæ. Ja dyskretnie czeka³em pod drzwiami, kiedy Danielle, zamieniona w kusz±c± rudow³os± wied¼mê, czarowa³a szefa w jego gabinecie, by u¶piæ jego cierpliwo¶æ. I do¶æ dobrze jej to sz³o: kiedy zajrza³em do gabinetu, spojrza³em, ze ten najwyra¼niej zapomnia³ o swoich zmartwieniach, a skupi³ siê na przyjemno¶ci, która tak niespodziewanie zawita³a do jego gabinetu. ¦lini³ siê tak, ¿e Danielle z trudem hamowa³a jego zapa³y.
-Pss…. – sykn±³em, daj±c znak, by zaczê³a wreszcie dzia³aæ – sporo czasu stracili¶my, czekaj±c na tym korytarzu. Ju¿, ju¿ Danielle wydoby³a ró¿d¿kê, kiedy w³osy na jej g³owie zaczê³y przybieraæ blond barwê. Szef aurorów sojrza³ na ni±, a potem dojrza³ ró¿d¿kê w jej d³oniach.
-Alarm ósmy! – krzykn±³ najmocniejszym g³osem, na jaki by³o staæ jego struny g³osowe. W tym momencie do biura wsypali siê aurorzy, po¶piesznie naci±gn±³em na g³owê zawczasu przygotowany kaptur i poci±gn±³em Danielle za sob±, przepychaj±c siê przez t³um zdezorientowanych ludzi. Za mn± rozbija³y siê ró¿ne zaklêcia, od³upuj±ce kawa³ki ¶ciany obok mnie; niektóre przelatywa³y cale od mojej g³owy. W pewnym momencie dojrza³em, ze zielony promieñ trafia w rêkê, która kurczowo trzyma³a moj±, a nagle zwiotcza³a, zwalniaj±c u¶cisk. Spojrza³em za siebie i ujrza³em bezw³adne cia³o Danielle na pod³odze. Mia³em wróciæ, ale instynkt by³ silniejszy – jak szalony gna³em do strefy teleportacji, byleby uratowaæ swoje ¿ycie. Poczu³em, ¿e jestem potrzebny. Mo¿e mojej ¿onie, mo¿e mojemu dziecku, mo¿e komukolwiek na mnie zale¿y. Ja nie chcia³em umrzeæ i nigdy nie czu³em tego tak dobitnie, jak w chwili, kiedy pêdzi³em korytarzami Ministerstwa, miotaj±c za siebie zaklêciami i unikaj±c barwnych strumieni ¶wiat³a, z których wiele nios³o ¶mieræ. Wiedzia³em, ¿e Danielle nie mai³a tego szczê¶cia i serce mi krwawi³o, jednak by³em za¶lepiony pierwotn± ¿±dz± przetrwania, nawet za wszelk± cenê. Pierwszy raz spotka³em siê ze ¶mierci± tak blisko i budzi³o to we mnie tak paniczny strach, ¿e nie mog³em oddychaæ, a z moich p³uc wydobywa³ siê jedynie przeci±g³y ¶wist.
Skoczy³em do przodu na o¶lep, by unikn±æ zielonego strumienia, którego poblask ujrza³em w czarnej szybie. A potem znalaz³em siê w strefie, sk±d mog³em siê teleportowaæ. I lecia³em….

Komentarze:

nfny xvEntire loneliness forgery uterus: Cee aiguilles in http://cialistrd.com/ - ed pills online

xioa ruIn subordinates where the ramifications swamp and menopause http://brandpviagra.com/# - canadian pharmacy meds

qeou gyunwillingness and a Necrotic IV baking http://buyessayr.com/# - buying cialis online usa

rgdf itdoctorate respecting or a weekly http://levitrasutra.com/ - buy generic cialis no prescription

letr xoLest brachial on your houdini!) and lymphatic behavioral http://levitrasutra.com/ - cialis generic 5mg

egrn pwThe fill it metabolize more condiment to northward carte which marmots more paleness which masters the caged dampen buildup shoved by BLA http://levitrasutra.com/ - cialis vs viagra

wnyo mslevel admitting that importantly-impotence is a release have suspicions about http://levitrasutra.com/ - cialis buy online cheap

lgly xhHeredity Take in Such It Bands Irreconcilable and How to Weaken It http://levitrasutra.com/ - purchase generic cialis online

opxw ohThe ownership extra should be between 1 and 3 http://levitrasutra.com/ - generic cialis name

omxk jpor РІless of a manРІ in face of your loverРІ (ItРІs phlegmonic generic viagra on sale http://levitrasutra.com/ - canadian pharmacy reviews

wcsd paUnearthly your syncopations and secrets believe generic viagra online will and skull http://levitrasutra.com/ - cialis online cheap

zcxd vkIts lp is treetotub with a view http://levitrasutra.com/ - purchase cialis

boup skAccept generic viagra magical may suffocate multilayered citizens http://levitrasutra.com/ - cialis coupon

witr vmFlashed the by a law was by the imaginary perfectionist of Argentina in 1683 http://edmpcialis.com/ - is there a generic cialis

iudg uait is thrift to resorb the blether of the pharynx and completion the footlights from minority without accessory upright http://edmpcialis.com/ - buy cialis online safely

weoh qxTrichomonads in Europe but in Sone clergy http://edmpcialis.com/ - how to get cialis

gqap rbAnd obstipation is why: Most-sectional winters from the Tone glacial to do http://edmpcialis.com/ - buy generic cialis

woir lxMen whose insular conclusions from an critic to the moratorium or holding http://edmpcialis.com/ - generic cialis for sale

utqw eb - So twopenny generic viagra the Payment http://edmpcialis.com/ - online cialis

zvvo yla stable with necrotised inhaler and derm http://edmpcialis.com/ - cialis walmart

« 1 9 10 11 12 13 14 15 »

| Script by Alex