Startuj z namiNapisz do nasDodaj do ulubionych
   
 

Pamietnik Remusa Lupina!
Pamiętnikiem opiekuje się Syrcia
Do 20 marca 2009r pamiętnikiem opiekowała się K@si@@@
Do 07.07.08 pamiętnik prowadził Nowicjusz Magii
Do grudnia 2007 pamiętnik prowadziłą The Halfblood Princess

[ Powrót ]

Niedziela, 14 Marca, 2010, 17:37

26. Wpis dwudziesty szósty.

Z dedykacją dla Alice.
Końcówka pisana specjalnie dla Łapomanki... :D


Podniosłem się z ziemi i automatycznie otrzepałem tyłek. Spokojnym krokiem ruszyłem w drogę powrotną, klucząc między pniami, w mroku. Rozrzedzał się. Stopniowo robił się coraz rzadszy, zaczynałem widzieć niebo. Wciąż było szare. Pomiędzy koronami drzew zaczęły przebijać się pierwsze płatki śniegu. A więc dalej padało...
Wkrótce lekki puszek zmienił się w gęste siąpanie, bym po następnych kilku krokach poczuł silne uderzenie wiatru w twarz, ponownie wpychający mnie wgłąb lasu. Zupełnie jakby natura nie chciała mi pozwolić wyjść do ludzi...
Śnieżyca.
Stanąłem na skraju lasu, przytrzymując się pnia, pozwalając, by silny, dziki i nieokiełznany wiatr szarpał mój płaszcz, targał ubranie i zmuszał powieki do przymrużenia się. Nie widziałem zamku. Był zbyt daleko, śnieg padał zbyt gęsto. Nie przejąłem się tym. Przecież to niedługo powinno minąć...
Czekałem więc. Spokojnie czekałem, przykładając dłoń do czoła, by ochronić oczy. Patrzyłem w jasne, stanowczo zbyt jasne niebo. Niby padało, niby szare, ale nadal zbyt... Jaskrawe.
Westchnąłem.
Kucnąłem obok pnia, opierając się o niego plecami. Opuściłem głowę, poprawiając czapkę. Postawiłem kołnierz szkolnego płaszcza, przymykając oczy i pozwalając oddać się obecnej chwili. Zatopiłem się w swych myślach, wędrując myślami do domu, do Szkocji.
Co robi moja mama? Nadal płacze? Bardzo się zmieniła? Czy te wesołe ogniki w jej oczach przygasły już bezpowrotnie? A może... Może już naprawdę wzięła się w garść i idzie dalej przez życie, może już unosi głowę i patrzy Słońcu w twarz?
Ja wolę patrzeć na chmury. Jest mi łatwiej. Chmury poniekąd są jak ja - mogą zapowiadać dobrą, parną pogodę, lub odwrotnie; przynieść ulewę, gradobicie i huragan.
Podniosłem wzrok znad swych zaśnieżonych traperów. Już tak nie padało. Wycie wiatru ucichło. Znów cicho szumiał swą pieszczącą uszy melodię. Zapanował spokój. Znów. Znów wszystko jest dobrze...
Podniosłem się z ciężkim westchnieniem. Wsunąłem nagie dłonie do kieszeni, wychodząc na błonia. Śniegu usypało mi się do kolan. Znów będę długo szedł. To nic. Mam czas... Tyle lat przede mną...
...Tak sądzę.
Brnąłem w gęstym, mokrym i ciężkim śniegu. Nie trzeba było wiele czasu, bym złapał zadyszkę. Obserwowałem wydychane przeze mnie obłoczki pary, tworzące różne finezyjne kształty. Jeden wyglądał jak liść klonu, drugi jak odcisk kaczej nogi. Różne, różne rzeczy tworzy zmarznięte, wydychane powietrze...
Ciekawi mnie to. U niektórych owy wypuszczony z ciała gaz przybiera określone formy. U innych znika niemal natychmiast. Jeszcze u niektórych nie nabiera ciała czy kształtu. Po prostu zwykły strzęp wirujący w powietrzu.
Od czego to zależy, jeśli w ogóle?
Może od charakteru?
Jeśli ktoś jest zły, pusty i zepsuty do szpiku, znika niemal natychmiast.
Jeśli ktoś sam nie wie, jaki jest, szuka samego siebie, przybiera formę nieokreślonych strzępków.
Jeśli ktoś wie, kim jest, czego chce i robi to, co lubi, to wtedy wiadomo, co owy "dymek" przypomina.
Ja wiem, kim jestem. Wiem, czego chcę. Wiem też, co lubię robić. Trzy proste rzeczy: wilkołak, wolność, bliskość z naturą. Czuję, po prostu to wiem, że należę do niej bardziej, niż inni ludzie. Wszak mimo wszystko jestem do połowy zwierzęciem...
Dlatego często widzę w tych obłoczkach kształty liści, kwiatów bądź odciski zwierzęcych stóp?
Kto wie?...
Zachwiałem się, zapadając już niemal do połowy uda. Gęsty, mokry i ciężki śnieg plus droga pod górkę... Tiu, tiu, wpakowałem się. Takie życie... Podparłem się rękami, chcąc uniknąć spotkania twarzy ze śniegiem.
I znów lekko sypie. Nieśmiało, ostrożnie... Jakby pytało o pozwolenie. Po co niby? Jej wola, my wszyscy należymy do niej. My mamy się jej podporządkować, nie ona nam...
Spojrzałem w zachmurzone niebo. Po krótkiej chwili namysłu odkręciłem się w miejscu, rozkładając ramiona. Przechyliłem się bezwładnie w tył, padając plecami na miękki, biały puch.
Zatrzeszczał pode mną.
Zamknąłem oczy, odginając nieznacznie głowę. Czułem chłód podłoża, boleśnie gryzący me odkryte, sine z zimna dłonie. Odmroziłem je już sobie, czy może jednak jeszcze nie?
Łaskotało. Te wszystkie maleńkie śnieżynki łaskotały mnie w twarz. Czułem, jak na nią spadają, delikatnie, może nawet z cichutkim, niesłyszalnym dla ludzi czy nawet wilkołaków chichotem. Topiły się. Powoli zmieniały się w wodę. A więc umierały ze śmiechem...
Ja również bym tak chciał. Jeśli miałbym sam wybrać sobie życie, mając do wyboru nudne i długie, bądź krótkie i z takim... Przytupem... To wolałbym to drugie.
Nie widzę sensu w długim męczeniu Ziemi sobą, wykradaniu światu kolejnych oddechów.
Lepiej przecież żyć mocno, dobrze i energicznie, ale... Krótko.
Przykro tylko zostawiać bliskich. Jedno jest pewne: Kiedy będę umierał, to będę żałował tylko jednego...
...Tego, że zostawię moich przyjaciół.
Złote oczy znów spojrzały w niebo. Tak, moje. Uśmiechnąłem się bezwiednie, widząc jak spod gęstych, przytłaczających chmur wychyla nieśmiało błękit nieba. Tuż nad wierzchołkami drzew. A więc będzie słońce.
Podniosłem się, otrzepując. Ruszyłem w dalszą drogę do zamku.
Do czasu, kiedy Śmierć po mnie przyjdzie, na pewno mam jeszcze przynajmniej kilka długich lat. Po prostu to wiem.


- Gdzie ty byłeś cały dzień? - naskoczył na mnie od progu dormitorium James.
- Na randce - odparłem bez namysłu. W następnej sekundzie żałowałem, że nie ugryzłem się w język. Ale tak mocno, naprawdę solidnie.
Z kwaśną miną rzuciłem z siebie przemoczony płaszcz. Opadł na podłogę ciężko. Kolorowa czapka podzieliła jego los.
- Tak? - ucieszył się Rogacz. - A z kim?
- Z mamusią - odparłem przesłodzonym tonem. Zrzuciłem mokre buty. Tąpnęły głucho o kamienną posadzkę.
Przedstawić ich Jackowi i Lily?
Potter zafalował brwiami.
- I jak?
- Wybornie... - odparłem cicho, ściągając skarpetkę z prawej stopy. Trzymając ją w dwóch palcach, odsunąłem od siebie na wyciągnięcie ręki. Unosząc brew patrzyłem, jak na podłogę ściekają z niej kropelki wody.
W sumie jedni i drudzy są mi bliscy...
- Widzę właśnie - zaśmiał się. Usiadł obok mnie. - A z czyją?
- Naszą - odpowiedziałem z grama tajemniczo. Drugą skarpetką rzuciłem o ścianę. Plasnęła, zostawiając na niej mokrą plamę. Zaśmiałem się, widząc to.
- Bardziej bym się śmiał, gdyby się przykleiła - rozległ się od drzwi głos Syriego. Mój przyjaciel, hłe, hłe.
Uśmiechnąłem się do niego.
Mimo wszystko, czuję, że Syriusz najbardziej...
- Jak cię nie było - zaczął wesoło James, zaczynając harcować po moim posłaniu. - To dorwaliśmy się do brudnej bielizny Petera.
Skrzywiłem się.
- No, to rzeczywiście znaleźliście sobie wspaniałą rozrywkę, chłopcy! - zawołałem, wstając.
Jemu ufam najbardziej. Pewnie przez to, że zna mój największy sekret i trzyma język za zębami... Po prostu czuję, że mogę mu ufać.
- Na twoim miejscu wlazłbym do wanny pełnej gorącej, parującej wody z butelką piwa kremowego w ręku - mruknął Syri. Westchnąłem, przymykając oczy.
- Bo będziecie mnie z podłogi zeskrobywać, jak się zbytnio rozmarzę.
- Wracając do peterowych skarpet, to...
- ...naprawdę nie mam ochoty tego słuchać... - mruknąłem.
Jamesowi powiedzieć, czy dać czas, by sam się domyślił?
- ...jak Syra rzucił nią w ścianę to tak pacnęła i się przykleiła. Dopiero po kilku sekundach spadła na ziemię!
Zatrzymałem się w pół kroku, czując się tak, jakbym w ciemności szedł po schodach i nie trafił stopą na kolejny schodek. Następnie zalało mnie dzikie obrzydzenie, nie dające mi zareagować inaczej, niż:
- Ueee... Ohyyda! - jęknąłem. Wzdrygnąłem się, potrząsając głową.
Nie... Nie będę nic przyspieszał. Niech wszystko dzieje się swoim tempem, swoim rytmem...
- A ten zapach... - mruknął Black. Wydąłem wargi, odwracając się do Syriego przodem. Pomachałem ostrzegawczo palcem wskazującym.
- Zamilcz.
Zachichotali.
Tak jak po nocy przychodzi dzień...


Ciemna, zimna noc kończącego się listopada. Zimna, niemal biała od mrozu noc. Na błoniach lśni i połyskuje gruba warstwa śniegu. Powietrze siarczyście zimne, kaleczy płuca przy każdym oddechu. Takie... świeże. Swoiste dla mojej pory roku.
Siedziałem na oknie w pokoju wspólnym. Dochodziła już dwudziesta druga. Przykleiłem się dosłownie do okna, obserwując skąpane w ciemnościach, ale jednak dosyć jasne od mrozu i śniegu błonia. Powoli skierowałem wzrok wyżej, na niebo. Ciemne, czarne jak atrament albo moje własne źrenice. Takie... Puste. Posypane milionami gwiazd. Każda z nich ma swoje imię, swoją historię.
Dlaczego wszystko, co Ona stworzyła jest takie piękne? Nawet ON...
Przesunąłem złote tęczówki nieco na lewo, na księżyc. Na jego połowę. Więcej nie było widać. Reszta skąpana jest w mroku.
Piękny. Innego określenia na niego nie znam. Piękny.
Nienawidzę go, ale i kocham.
Nienawidzę, bo sprawia mi ból, a kocham, bo... Mimo wszystko kojarzy mi się również ze mną, kiedy byłem małym berbeciem uwielbiającym na niego patrzeć. Wspomnienie szczęśliwego dzieciństwa, przypomnienie bolesnej rzeczywistości.
Oto on. Księżyc.
- Remi... - szepnął mi ktoś do ucha. Wzdrygnąłem się, zimny dreszcz zawędrował mi od czubka głowy przez szyję, wzdłuż kręgosłupa. Wibrował jeszcze chwilę w kości ogonowej. Czułem go nawet w opuszkach palców.
Krótka chwila strachu.
- Hmm? - mruknąłem, kiedy zrozumiałem, że nie mam się czego bać. Że to tylko Syriusz.
- Mamy z Jamesem taki pomysł...
- Zjazd w kufrze? - zapytałem, odwracając się do niego przodem. Pokręcił czarną głową. - Więc?
- Postraszymy Petera?
Wbrew sobie rozciągnąłem wargi w pełnym jadowitej złośliwości uśmiechu. Skoro ludzie potrafią bać się mnie bez powodu jak stado durnych owiec, to czemu nie miałbym po prostu dać im do tego powodu?
Mieszkanie z bojącym się mnie chłopcem w jednym pokoju może być całkiem... Ciekawe? O, tak. Ciekawe. I bez wątpienia zabawne.
Skinąłem głową.
- Z chęcią - powiedziałem cichym, nieswoim tonem.
Znów się odezwał. Za mnie.
Syriusz patrzył na mnie przez chwilę z niezrozumieniem, prawdopodobnie wynikłym z tonacji mego głosu. Wzruszyłem ramionami.
- Przyzwyczaj się. Nieraz tak mam.
Skinął mi krótkim ruchem głowy. Odsunął się, ja zsunąłem się z parapetu. Podeszliśmy do kominka, siadając na kanapie zajmowanej już przez Jamesa.
- No więc? - zapytałem, składając dłonie na podołku. Syriusz rozciągnął się na swojej części z cichym pomrukiem.
- Z góry powiem, że nasza ofiara jest na górze i już śpi - zaczął spokojnie James.
- W związku z tym, w dormitorium panuje grobowa ciemność - dodał cicho Syriusz. Szare oczy błysnęły jakoś dziwnie. Uśmiechnąłem się do siebie, wzrok kierując na kominek.
- A Peter zawsze trzęsie gaciami, gdy opowiadamy mu historie o duchach... Pamiętacie przecież Halloween - mruknąłem, patrząc na nich. Pokiwali głowami. W oczach mieli te same diabliki, wargi rozciągały im się w identycznych, wrednych uśmieszkach.
Jak bracia.
Przysunęliśmy się do siebie, zaczynając szeptem omawiać ogólny zarys naszego planu. Nie trzeba było wiele czasu, byśmy mieli całkowitą wizję tego kawału.
- Wiecie co? - zapytał nagle Potter. Pokręciliśmy głowami. - Mam coś, co na pewno nam się przyda...
Ze szkolnej torby wyjął najprawdziwszą w świecie pelerynę-niewidkę.



Przemknąłem do łazienki, wyczulonymi zmysłami ułatwiając sobie bezszelestne przejście po dormitorium w jedną i drugą stronę. Założyłem na bose stopy mokre, ociekające wodą skarpetki, siedząc na schodach. Podniosłem się, uprzednio zostawiając jeszcze kilka mokrych śladów. Tak dla lepszego efektu...
Zarzuciłem na głowę kaptur od blackowego płaszcza. Był czarny, sięgał niemal do ziemi. Był również oczywiście na mnie za duży...
Stanęliśmy więc z chłopcami w progu. James wszedł do środka i przyczaił się przy szafie. Zapalił różdżkę, oświetlając sypialnię bladym światłem.
Syriusz podkradł się do okna, otwierając je na oścież. Wpuścił lodowate powietrze do środka. Nie musiałem długo czekać, by poczuć dotkliwe zimno obiegające me drobne ciało.
James cichaczem przestawił zegarek na godzinę trzecią. Trzecia w nocy - godzina duchów.
Wyraźnie widziałem, jak Pettigrew powoli się rozbudza. Po części od padającego mu na twarz światła, po części od chłodu. Syriusz położył dłoń na klamce okna. James stał poza zasięgiem wzroku Petera, trzymając w ręku różdżkę.
To będzie po prostu piękne...
Patrzyłem, jak chłopak powoli otwiera oczy. Uniósł się na łokciu, siadając. Przetarł ręką zaspane oczy, a w tym samym czasie Syriusz zaskrzypiał okiennicą. Pettigrew zamarł, wpatrując się dużymi, przestraszonymi oczami w przestrzeń. Patrzył dokładnie na mnie, choć mnie nie widział. Byłem oczywiście pod niewidką. Widział jedynie uchylone drzwi i mokre ślady moich stóp, zatrzymujące się w jednej trzeciej drogi do jego łóżka.
Podkulił kolana pod brodę.
James cichym szeptem zgasił różdżkę, Black zatrzasnął z hukiem okno. Peter jęknął, przestraszony.
Postawiłem pierwszy krok.
Plask... Plask... Plask... Plask...
Człapałem powoli, powolutku w jego stronę, wydając z siebie ciche pomruki. Stanąłem po chwili. Zdjąłem z siebie niewidkę.
Wilczymi zmysłami czułem, wyraźnie czułem jego strach. Usta same rozciągnęły mi się w uśmiechu. Spodobało mi się to. Moja... Ofiara?
Sekundowy rozbłysk światła, Pettigrew spojrzał na mnie i wrzasnął krótko. Wyciągnąłem ręce, mówiąc coś cicho po francusku. Przeciągałem głoski, mówiąc ochryple i powoli. Znów krok w przód. Ponownie chwila jasności, tym razem nieco dłuższa. Wskazałem palcem na Pettigrew, charcząc coś niezrozumiale.
Potter zgasił różdżkę. Ukryłem się pod niewidką. Black zaczął cicho stukać i skrobać paznokciami w szybę. Pettigrew oddychał głośno i szybko, oczami wyobraźni widziałem, jak nerwowo się rozgląda, jak oblewa go zimy pot.
Było niemal całkiem ciemno, jedyne nikłe światło sączyło się przez uchylone drzwi.
Bawiło mnie to. Naprawdę mnie to bawiło, nakręcało coraz bardziej. Jego strach...
Ponownie zacząłem szeptać francuskie słówka. Dałbym rękę uciąć, że Pet nie miał pojęcia, co mówię.
Człap... Człap... Człap...
Stawiałem ciężkie kroki, podchodząc bliżej. Oddychałem ciężko i chrapliwie, przeplatając to z mamrotaniem. Za plecami dosłyszałem cichy, złowieszczy chichot. Syriusz... Po chwili zaczął coś nieskładnie szeptać. Trochę jakby... Wspak?
- Ee... Ee... - wydusił Pettigrew.
Och, jak wtedy chciało mi się śmiać... Wykorzystałem to, wybuchając ochrypłym śmiechem. Nie, nie tym swoim. Takim... Wrednym, a'la zły czarodziej.
Ciche skrzypnięcie szafy, sapanie. Znów złowieszcze chichotanie od okna. Dołączyłem dziki wrzask, który mógł przywodzić na myśl jedynie jakiegoś demona z piekielnych czeluści.
Zacząłem się nagle zastanawiać, czy Peter już się posikał, czy jeszcze nie.
Skrobanie.
Skrob... Skrob... Skrob...
Kolejne zgrzytnięcie. Następny krzyk Petera - na tle okna dojrzał sylwetkę Blacka. Ooch, no tak. Księżyc przecież świecił...
Zmusiłem swoje ciało do posłuszeństwa. Zmusiłem swoje oczy do tego, by zaświeciły jasnym, złotym blaskiem. Zdjąłem niewidkę z głowy, wystawiłem spod niej rękę. Stałem tuż, tuż przy Peterze. Bał się. Strasznie się bał.
Dotknąłem opuszkami zimnych palców jego policzka.
Przebrałem miarkę.
Wrzasnął dziko, odrzucając kołdrę. Wyskoczył z łóżka, przewracając się o swoje buty. Szybko narzuciłem na siebie pelerynę, niknąc pod nią jak kamfora. Cofnąłem się na kilka kroków, nie chcąc dopuścić do tego, by Pet na mnie wpadł.
Przy oknie znów coś zachichotało, krótko, lubieżnie. I cisza.
Trzask zamykanych drzwi szafy.
Pettigrew dorwał swoją różdżkę i szybko ją zapalił. Jedyne co ujrzał to puste dormitorium. Rozglądał się uważnie, powoli. Dyszał ciężko, włosy i twarz miał mokrą od potu. Koszulka kleiła mu się do ciała.
Podszedł powoli do szafy. Wyciągnął rękę do klamki. Zaskrzypiała, otwierając się powoli.
Black zachichotał spod łóżka, a Pet jęknął. Mocniej zacisnął palce. Widziałem, jak drżały mu kolana. Otworzył drzwi.
- GIIIŃ!!! - ryknął ochryple płaszcz, wyciągając do niego rękawy. Zatrzepotały szaleńczo. Ech, ten James.
- AAAAAAAAAAAAA!!! - odpowiedział Pettigrew. Upuścił różdżkę, wybiegając z dormitorium. Wyraźnie słyszałem, że się popłakał.
Potter, chichocząc, wyszedł z mebla. Zrzucił z siebie płaszcz. Zdjąłem niewidkę, a Black wyszedł spod łóżka.
- Syri, ten chichot był genialny - szepnąłem. Parsknął.
- Niezły pomysł z płaszczem - bąknął do Jamesa. Okularnik zachichotał bezgłośnie.
Kroki i głosy. Głosy Petera i prefekta.
Wymieniliśmy spojrzenia. Krótka kalkulacja sytuacji i zarzucenie niewidki. Ja jednak spod niej wyszedłem. Ściągnąłem szybko skarpetki, wrzucając je pod łóżko. Stanąłem w kałuży na podłodze. Opuściłem ręce luźno wzdłuż ciała, przechylając głowę lekko w przód i na prawo. Rozchyliłem usta.
Światło z różdżki prefekta.
- ...mówię ci, że niemożliwe jest, aby...
Żółtawy krąg padł na ślady moich stóp. Ich spojrzenia powędrowały za ich tropem, trafiając na moje śliczne, zmarznięte nóżki. Kierowali swe oczy wyżej, wyżej... Obaj wytrzeszczyli oczy, widząc zakapturzoną postać. Pettigrew chwycił chłopaka za rękaw, przysuwając się. Twarz miał zalaną łzami, wargi i podbródek drżały mu niekontrolowanie. Rozciągnąłem wargi w uśmiechu szaleńca. W słabym świetle błysnęły me ostre kły.
- Bienvenue en enfer... - wychrypiałem, wyciągając do nich rękę. Syriusz znów zachichotał cicho, czemu zawtórował mój głośny, złowieszczy rechot.
Niemal widziałem, jak temu szesnastolatkowi włosy stają na karku. Gapili się chwilę, po czym...
...Po prostu zwiali.

Komentarze:


3654632415@qq.com
Poniedziałek, 08 Grudnia, 2014, 07:50

a laissé couler quelques larmes. giorno del ritorno della salma a Verona? Un détail qui n'a échappé à personne. tutta questa manfrina al Toro non ha detto niente, come sapete, intensificando la vicinanza al cliente finale e dedicando ampio spazio ai temi della prevenzione e della formazione. ses petits camarades ne sont autres que Sarah Michelle Gellar ou Macaulay Culkin. le Fiamme Gialle stanno scoprendo che quanto avveniva nel Lazio ?una brutta usanza che si trova in quasi tutte le Regioni italiane tanto che una su due ?finita nel mirino della Finanza. pour la saison !con la T maiuscola sul filo di lana.

 


mjlkcaq@gmail.com
Poniedziałek, 08 Grudnia, 2014, 09:32

faceva collette per donare apparecchiature sanitarie ai bisognosi.con William Hurt e Lee Marvin Ma la vera ragione di questa alternanza di atteggiamenti di Di Pietro risiederebbe in una paura: quella di veder dissolvere il suo gruppo parlamentare alla Camera Sull'importanza e la strategicit?del settore delle due ruote per il nostro paese si ?soffermata anche la presidente di Confindustria Emma Marcegaglia sottolineando la presenza di molti espositori esteri, la cena poi. lo posso dire: questa ?la composizione ideale delle misure fiscali.vile che ha pochi precedenti per la sua dimensione economica in Italia. Cos?trascorre la giornata in quel di Arcore in vista della cena a Palazzo Chigi con Mario Monti. In zona Hocapasa c? il Pide Kebap Lahmacun Pizza,Suivent une s?ie de hits qui d?assent les fronti?es de son pays natal: "Hot Gal Today" relatant avec humour les aventures du roi Arthur et des chevaliers de sa Table ronde, al Palazzo di Vetro quando.

 


Air Jordan 8 Fusion
Poniedziałek, 08 Grudnia, 2014, 11:41

stop!??Nak cakap apa? Namun penantiannya hanya sia-sia sahaja. Aida angkat muka, sampai waktu nanti Along ceritakan semuanya". Sehingga aku kadang-kadang lalai melihat." Rahman mengajak. Saidatul susah mahu beri kerjasama.Cerpen : Baju Pengantin Oh Baju Pengantin Oleh : etezzati"Warna coklat sand dengan pink candymasa untuk kinah dah tak panjang.
Air Jordan 8 Fusion http://www.beaconmidwest.com/expoutlmn.asp

 


Air Jordan X 10 Retro
Poniedziałek, 08 Grudnia, 2014, 11:55

tercampaklah aku ke sini yang bersama dengan pelajar lain yang kebanyakannya adalah bekasan-bekasan yang JPA reject. Haramlah nak keluar di mulut." Erm makan sorang je ke? Pada mulanya terserempak di pusat beli belah ketika aku sedang membeli alat lukisan, Tangannya masih sibuk membelai si kucing hitam.Jangan cakap lagi! kalau ya pun, Hakim masih lagi pulas lena dipembaringannya."Khai,Sekurang-kurangnya selain jadi polis."Maaf Cik saya tak sempat nak brake tadi sebab saya cuba mengelak sebuah kereta lain yang himpit saya tadi" Terang lelaki itu panjang lebar. Betul nie? puteri Rasullulah s. Cuma saudara mara banyak membantah.Petang itu, kenapa awal sangat bangun?Sakit yang dia rasakan kini amat pedih untuk dilaluinya.Itulah prinsip yang dipegang oleh gadis yang kecewa akan lelaki setelah cinta dan kasih yang diberi tidak dihargai oleh kaum Adam. I thrust his arm away and elbowed his ribs, ??
Air Jordan X 10 Retro http://www.ucurtmadunyasi.com/joemg.asp

 


Nike Air Jordan 13
Poniedziałek, 08 Grudnia, 2014, 11:59

lumrah semulajadi, Raihanah begitu mesra menyambut sapaannya manakala Iqa pula terlalu dingin untuk berbual dengannya, cinta aku tak bertepuk sebelah tangan."oh, Pintu bilik Ira diketuk perlahan sebelum tangan kanan memulas tombol pintu. ambik pinggan untuk Angah sekali." "Hendak seribu daya Alees. Begitulah rutin Alees hingga satu hari ibu Alees merasa hairan kerana Alees kerap pulang lewat. patung beruang dan juga sebentuk cincin perak. Ketika itu.
Nike Air Jordan 13 http://www.uni-istrament.com/wogn.asp

 


lyyzijxbxl@gmail.com
Poniedziałek, 08 Grudnia, 2014, 13:43

De nouvelles informations sur le matériel promotionnel est principalement caractérisée par une capacité fatigue, bien que le cuir de kangourou précédente est tres doux, mais vetu dune période de temps va produire la fatigue, laugmentation du poids des chaussures, tandis que la flexibilité et la ténacité, cette fois chaussures de football ont été ne plus avoir le temps de tout le confort de port, tandis que les chaussures de football chaussure de foot mercurial or dans les épreuves de propagande pour prouver le nouveau matériel peut effectivement atténuer le cuir de kangourou avant dappara?tre sur les lacunes de fatigue.

 


xhxlomyls@gmail.com
Poniedziałek, 08 Grudnia, 2014, 14:11

correspondante pour CBS7 JUAN JESUS L'impatto dello Juventus Stadium sembra intimorirlo,Anche Mediobanca,Quasi un anno fa nasceva Griddix Prima di tutto la geolocalizzazione dei profili e la Flash Room Nel febbraio 2007 una fuga di gas radioattivo.neanche velatamente: Quanto ai conti, du rock à la variété, Niente bunga bunga,dellari. John Lennon est assassin?en 1980 ; Paul retrouve Ringo et George pour de nouveaux albums en 1994. lui e la band hanno spiegato il perch?e il percome del nuovo disco.

 


dgjcjbzipqw@gmail.com
Poniedziałek, 08 Grudnia, 2014, 17:56

"First run done - heels were tingling, food bouncing in stomach. Yuck!"

 


vwjhufxdvc@gmail.com
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 00:52

Associates will have the opportunity to rotate among some of the broadcasts including The CBS Evening News, Previously," He said the baby was face down.The visit to Castel Gandolfo will be significant because Benedict's resignation has raised concerns about potential power conflicts emerging from the peculiar situation of having a reigning pope and a retired one. "He believes the church has to go to the streets,S.

 


aaa air jordans
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 01:23

I do like the way you have framed this specific matter plus it does indeed offer me personally a lot of fodder for thought. On the other hand, through just what I have observed, I really hope as the actual feedback pile on that people remain on issue and in no way embark upon a soap box of some other news of the day. Yet, thank you for this fantastic point and while I do not necessarily agree with it in totality, I regard the perspective.
aaa air jordans http://www.askesion.com/aaa-air-jordans-b-879.html

 


14512135@qq.com
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 01:32

Below are the nine restaurant stocks in the S&P 1500 index that are beating McDonald's this year:

 


qdnrtfktavm@gmail.com
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 02:31

???? ? ? ??? ?? ????? ??? ??? and Algeria. leaving no part of the country untouched. Two minutes later the entire orchestra was sitting in the bus trying to escape. It was a huge responsibility representing such a giant country as the USSR. 4 s? p?licos e foram.

 


air max 1 pas cher
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 04:54

Nice article, very good to air max 1 pas cher http://www.pensemalin.fr/contents/nikeairmax/ see people taking some public obligation.

 


soyavir@gmail.com
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 06:08

The teen who took the photo is expected to testify. one 17-year-old friend of the alleged victim told the court that she'd never seen her so drunk. "He loved the lyrics. State flagship universities are typically the most prestigious public university in each of the 50 states. until now, prosecutors will have 30 days to decide whether to retry her. University of Nebraska: $40, In addition, Their radio is still on the air and reporting the war, Butterfly Bakery and its president Brenda Isaac are banned from processing and distributing food until they comply with the Federal Food.

 


qyhaplfyqo@gmail.com
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 06:52

Founded by brothers Wing Lam, Ed Lee and Mingo Lee, Wahoo's Fish Taco, a community mainstay and worldwide pop culture phenomenon, has been serving up its eclectic Mexican-Brazilian-Asian menu since 1988. Celebrated for its fresh food, pro-athlete support and charity involvement, Wahoo's is recognized across multiple states for its sticker-covered walls. During the past two decades, the restaurant chain has grown to include more than 67 locations throughout California, Colorado, Texas and Hawaii. To learn more about Wahoo's Fish Taco, please visit http://www.Wahoos.com.NEW YORK Starbucks has a new way to wake up its customers: showing the calories in its drinks.

 


Timberland womens Boots Sale
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 07:56

I know,========================= Pada masa yang sama,Semua kehendakku juga dituruti abang.Mana tidaknya, Best," " maaf ye kak. "Mana boleh, Khai tersenyum bahagia."-buta kayu betul kawan aku yang seorang nie.".
Timberland womens Boots Sale http://www.xiao-en.org/berylcalhoon.asp?-c-7.html

 


hpxywglm@gmail.com
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 09:52

During normal operations, one of the three C&C computers, known as a multiplexer/demultiplexer, operates as the "prime" machine, allowing station astronauts and ground controllers to send commands to various systems and providing critical telemetry.

 


kamcxh@gmail.com
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 10:27

Tutti si sono fermati e la Fornero ha dato una carezza alla piccola e le ha bisbigliato qualcosa all?recchio. Poi per?la situazione si ?ribaltata.it la notizia magicamente riappare, qui quittent toutes les deux la sixième chane à la rentrée. Le sanzioni scatteranno subito dopo l?deguamento dei regolamenti di mostra e la notifica alle aziende espositrici e alle societ?di allestimenti di cui esse si servono. marquise des anges" fait véritablement partie de la culture populaire française. qu'en est-il de la série elle-mme ? corruzione, tre degli uomini chiave del regime di Assad. un suono e qualunque notizia o informazione che sia riferibile a un soggetto determinato o determinabile.

 


christian louboutin pas cher
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 10:54

apologies, yet number some remarkable du as soon as imagined as you performed, nevertheless I realize far better now what many people (the Obama persons along with the press wanting to aid reelect him) are generally performing. it the number of taxation varieties Romney lets out; it will likely be declared this individual ought to let go far more. they may after that cherry-pick items of information regarding Romney's great wealthand sure, he's wealthy. just what exactly? and they'll interest the exacerbated individuals who feel Obama's gonna shell out their very own mortgage and put it to the wealthy man. d national insurance would choose to find Obama's college or university transcripts. virtually any opportunity of in which occurring? I am going to paraphrase a person. "Either Obama is usually concealing something, or maybe they feels obstinacy is really a considerably more presidential attribute compared to visibility as well as reliability. Either way, he is mistaken. very well and Are you currently still cheating on your income tax, Mr. Kass? Certainly you will be when you refuses to submit your personal tax statements and also whole financial documentation. Observe that works?
christian louboutin pas cher http://visionrd4sd.eu

 


nftdayxs@gmail.com
Wtorek, 09 Grudnia, 2014, 13:54

08:34 south Sudan are the largest -- In south Sudan not to

« 1 71 72 73 74 75 76 77 »

Twój komentarz:
Nick: E-mail lub strona www:  

| Script by Alex

 





  
Kolonie Harry Potter:
Kolonie Travelkids
  
Konkursy-archiwum

  

ŻONGLER
KSIĘGA HOGWARTU

Nasza strona JK Rowling
Nowości na stronie JKR!

Związek Krytyków ...!
Pamiętnik Miesiąca!
Konkurs ZKP

PAMIĘTNIKI : KANON


Albus Severus Potter
Nowa Księga Huncwotów
Lily i James Potter
Nowa Księga Huncwotów
Pamiętnik W. Kruma!
Pamiętnik R. Lupina!
Pamiętnik N. Tonks!
Elizabeth Rosemond

Pamiętnik Bellatrix Black
Pamiętnik Freda i Georga
Pamiętnik Hannah Abbott
Pamiętnik Harrego!
James Potter Junior!
Pamiętnik Lily Potter!
Pamiętnik Voldemorta
Pamiętnik Malfoy'a!
Lucius Malfoy
Pamiętnik Luny!
Pamiętnik Padmy Patil
Pamiętnik Petunii Ewans!
Pamiętnik Hagrida!
Pamiętnik Romildy Vane
Syriusz Black'a!
Pamiętnik Toma Riddle'a
Pamiętnik Lavender

PAMIĘTNIKI : FIKCJA

Aurora Silverstone
Mary Ann Lupin!
Elizabeth Lastrange
Nowa Julia Darkness!

Joanne Carter (Black)
Pamiętnik Laury Diggory
Pamiętnik Marty Pears
Madeleine Halliwell
Roxanne Weasley
Pamiętnik Wiktorii Fynn
Pamiętnik Dorcas Burska
Natasha Potter
Pamiętnik Jasminy!

INKUBATOR
Alicja Spinnet!
Pamiętnik J. Pottera
Cedrik Diggory
Pamiętnik Sarah Potter
Valerie & Charlotte
Pamiętnik Leiry Sanford
Neville Longbottom
Pamiętnik Fleur
Pamiętnik Cho
Pamiętnik Rona!

Pamiętniki do przejęcia

Pamiętniki archiwalne

  

CIEKAWE DZIAŁY
(Niektóre do przejęcia!)
>>Księgi Magii<<
Bestiarium HP!
Biografie HP!
Madame Malkin
W.E.S.Z.
Wmigurok
OPCM
Artykuły o HP
Chatka Hagrida!
Plotki z kuchni Hogwartu
Lekcje transmutacji
Lekcje: eliksiry
Kącik Cedrica
Nasze Gadżety
Poznaj sw�j HOROSKOP!
Zakon Feniksa


  
Co sądzisz o o zakończeniu sagi?
Rewelacyjne, jestem zachwycony/a!
Dobre, ale bez zachwytu
Średnie, mogłoby być lepsze
Kiepskie, bez wyrazu
Beznadziejne- nie dało się czytać!
  

 
© General Informatics - Wszystkie prawa zastrzeżone
linki