Startuj z nami • Napisz do nas • Dodaj do ulubionych
   
 

Pamiętnikiem opiekuje się Meg

[ Powrót ]

Piątek, 19 Grudnia, 2008, 13:51

76. Sielanka u Rogersów i gepard na punkcie kota.

Witam! Oto wyjątkowa, długa notka specjalnie dla Was pod choinkę. 8 stron, powinniście być zadowoleni ;) Chciałam przy tej okazji złożyć wszystkim najserdeczniejsze życzenia, wesołych, zdrowych, spokojnych, magicznych Świąt i udanego Sylwestra! Co do pamiętnika Marty Pears - ogłaszam wszem i wobec, że problem techniczny został przed najwspanialszego na świecie Admina rozwiązany i dzisiaj do południa postaram się dodać brakujące notki oraz nową! Cóż, tyle ode mnie - czytajcie i komentujcie, buziaki!

->>> ->>> ->>> ->>>

Dom Dana może i z zewnątrz nie prezentował się jakoś szczególnie, jednakże w środku wyglądał całkiem swojsko i naturalnie. Był też sporo jaśniejszy i przestronniejszy w pewnym sensie od naszego wnętrza i bardzo mi się to podobało.
Dan właśnie zbiegał ze schodów, gdy weszliśmy.
-Siema, stary!- klepnął mnie w plecy, błyskając zębami. -Dobrze cię znowu widzieć!
-Cześć.- parsknąłem mimowolnym śmiechem.
-Chodź, pokażę ci mój pokój.
-O ile jest co pokazywać.- dodał jego ojciec. Dan spojrzał na niego z oburzeniem i zaprowadził mnie na piętro.
Jego pokój okazał się być całkiem miłym, pomalowanym na chłodną zieleń poddaszem, zastawionym sosnowymi meblami. Skromniej, niż u mnie, ale też fajnie (jak nie fajniej).
-Chcesz może coś do picia?- zapytał, zatrzymując się w pół gestu zamykania drzwi.
-Nie, dzięki.
-OK.
Dan zamknął drzwi i usiadł na obrotowym krześle, naprzeciwko swojego łóżka, zasłanego ciemnozieloną kapą z włóczki. Kapa przetykana była tu i ówdzie białą nicią.
-Ładnie tu.- powiedziałem, udając, że się rozglądam. -Nie masz bałaganu…
-Taa…- parsknął śmiechem. -Od kiedy nasza skrzatka zdechła, sami musimy dbać o porządek. Czasami jest to upiorne, ale da się przeżyć.
-Skrzatka wam zdechła?- zainteresowałem się mimo woli.
-Taa, dwa miesiące temu.
-I nie macie nowej?
-Jakoś nie. - Dan zaśmiał się złośliwie. -Wiesz, to kwestia tego, że my trzymamy służbę raczej… krótko. Mówią, że Elma- tak się nazywała skrzatka Rogersów- zdechła z przepracowania, ale tak naprawdę, to zdechła ze starości. Wiesz, była jeszcze u moich dziadków i parę lat ostatnich u pradziadków.
Uśmiechnąłem się blado. Tak, ciekawe, kiedy nasz Zgredek zdechnie…
Zapadła chwila milczenia. Nagle przypomniałem sobie z niemiłym kujnięciem w brzuchu, dlaczego tu jestem i wpadłem w fatalny humor. Zastanawiałem się, czy nie lepiej jednak było jechać z ojcem do Munga, gdy Dan zapytał ciszej i poważniej:
-Słuchaj, czy naprawdę twoja mama… spodziewa się dziecka?
-Naprawdę.-westchnąłem z pozoru ciężko, choć fakt, w jaki sposób Dan o to zapytał, dał mi do zrozumienia, że nikt tu raczej ze mnie kpić nie będzie.
-Aa. To dlatego byłeś ostatnio w budzie taki przymulony?- zapytał, ze zrozumieniem kiwając głową.
-Ja przymulony?- oburzyłem się natychmiast. -Co ty. Może tylko - zmęczony. No, wiesz, matka, to wulkan energii a my z ojcem czasem mamy tego trochę powyżej uszu.- odpowiedziałem, beztrosko wyciągając się na jego łóżku i patrząc na skośny sufit. Fatalny humor ulatniał się niczym odór z garnka, w którym Zgredek wygotowywał swoje skarpety (nie żartuję, to-to naprawdę musiało wygotować swoje… ekhem… ubranie , żeby nadawało się do noszenia! Samo pranie nie wystarczyło…) -Naprawdę fajny masz ten pokój.
-Dzięki. - odpowiedział machinalnie, myśląc o czymś innym. -A ktoś o tym wie?
-Pansy.
-No jasne. Jak mogłem zapytać.- powiedział nieco złośliwie. Spojrzałem na niego koso lecz on nadal się uśmiechał.
-Oj, Draco, nie bądź mruk, bo ci to nie wychodzi. Różne kataklizmy się zdarzają, ale ciąża nie jest najgorszym z nich. Spójrz na nas: moja starsza siostra właśnie przedstawiła nam swojego narzeczonego i okazało się, że to jakiś cieśla z Dover. Czaisz? Cieśla z Dover!
-Może to taki zakamuflowany cieśla.- podsunąłem. -Wiesz, niby robi swoje, a naprawdę śledzi charłaków i tym podobne…
-Annie też tak powiedziała ojcu.- zachichotał. -Żebyś widział, jak chłopak się zwijał, żeby wyjść na swojego… bajka!
-Twój ojciec pozwoli jej na ślub? Przecież w końcu wyjdzie na jaw, że to zwykły…
-Chłopaki, przyniosłam wam oranżadę, babcia nalegała.- drzwi do pokoju otworzyły się i do środka weszła dziewczyna z warkoczem koloru marchwi. W dłoniach trzymała tacę z wysokimi szklankami oraz pękatym dzbankiem pełnymi jasnożółtego płynu. Była bardzo podobna do Dana i chyba tylko dlatego poznałem, że to musi być Annie. -Byłoby fajnie, gdybyś nie kłapał dziobem na prawo i lewo o tym, że Thad nie… no wiesz.- spojrzała na swojego brata, stawiając tacę na biurku i zarumieniła się lekko. -Bo cofnę te dwa galeony, jakie ci obiecałam!- dodała groźnie, obejrzała się na mnie i wyszła z pokoju. Dan wytknął język a potem skrzywił się do mnie.
-Nie dość, że wariatka, to jeszcze skąpa…- powiedział z miną męczennika.. -I dziel tu z taką pokój…!
-Przecież chyba nie gnieździcie się tu we dwójkę?- zdziwiłem się i rozejrzałem po pokoju. -Myślałem, że Annie nie mieszka z wami.
-Bo nie mieszka, ale przyjeżdża na wakacje.- wyjaśnił z niesmakiem Dan. -A jak ona przyjeżdża, to rządzi się jak szara gęś i chciała mnie stąd wywalić, bo tu ma więcej światła,- potem się dowiedziałem, że Annie jest malarką-ale przez dwa dni darliśmy ze sobą koty, aż starzy tego nie wytrzymali i kazali jej zająć gościnny albo wracać do Dover. Mówię ci, świat staje na głowie!
-Niezłe masz życie tutaj.- stwierdziłem, śmiejąc się i sięgając po lemoniadę. -Mam nadzieję, że Laura nie będzie taką jędzą.
-O, proszę, widzę, że już zaczynamy akceptować istnienie siostrzyczki?- zauważył z dobroduszną kpiną. Faktycznie, kiedy powtórzył mi to, co przed chwilą powiedziałem, uświadomiłem sobie, że to chyba pierwszy raz, gdy powiedziałem o siostrze po imieniu i w dodatku tak przychylnie…! Dan ma rację: świat staje na głowie.

Dan zabrał mnie na przechadzkę po okolicy. Poszliśmy do jakiejś spokojnej dzielnicy i strasznie się nabijaliśmy z dzieciaków, które owijały się wokół trzepaka i strasznie się dziwiły, że spadają, bo my obrzucaliśmy je małymi kamyczkami, jakimi usłany był podjazd do willi naprzeciwko.
-Czy wy zawsze musicie dręczyć te biedne bachory?- usłyszałem nad sobą znajomy głos i drgnąłem. -I bardzo cię proszę, Dan, nie podbieraj mi żwiru z podjazdu, bo ojciec znowu się wścieknie i niepotrzebnie stłucze filiżankę! Potem matka mi obcina kieszonkowe, bo musi na nowy serwis zbierać.
-Pansy??- omal nie przewróciłem się ze zdumienia i radości. -Co ty tu robisz, u diaska?
-Ja? Mieszkam tu i dziwię się twojej głupocie. - wzruszyła ramionami. - Ile razy pisałeś do mnie pod ten adres, głuptasie?
Wyszczerzyłem do niej zęby, czując, że gwałtownie wraca mi (stukrotnie powiększony!) dobry humor, takim mozołem odbudowywany przez Dana.
-Wybacz. Jestem ociemniały z wrażenia.
-Aha.- spojrzała na mnie uważnie. -A ty co tu robisz? Domyślam się, że go odwiedziłeś, - wskazała brodą Dana -ale z jakiej okazji?
-Moja matka jest w szpitalu.- powiedziałem bez zażenowania.
-Rodzi?!- zapytała Pansy nieomal bez tchu. Dan zaśmiał się ukradkiem.
-Chyba tak, nie wiem, w nocy zabrali ją ludzie z Munga.- odpowiedziałem, chcąc jak najszybciej zakończyć ten temat. Cholernie się cieszyłem ze spotkania z Pansy i nie chciałem marnować go na omawianie ciąży. -Nie skojarzyłem jakoś, że tak blisko mieszkasz, nie wiem, czemu.
-Jasne.- mruknęła raz jeszcze, ale uśmiechnęła się po swojemu. -O ile mnie nos nie myli, moja rodzicielka wzięła się za pieczenie babeczek. Wejdziecie?
-Głupie pytanie!- zapalił się Dan. -Z truskawkami czy malinami?
-Nie wiem, chyba z czereśniami… brzmisz jak Crabbe.- parsknęła śmiechem i powiodła nas w górę podjazdu. -Tylko jeden warunek: musicie mi pomóc z podlaniem róż z tyłu domu.
Faktycznie, kiedy weszliśmy na podjazd Parkinsonów, zobaczyłem pękatą, jasnozieloną konewkę przy krawężniku, oddzielającym żwirek od „obramowanego” tujami trawnika.
Ile frajdy mieliśmy z obsługiwaniem węża i konewki, tego się opisać z pewnością nie da (Pansy ma za sąsiadów mugoli, dlatego musi udawać, że nie jest czarownicą i wszystkie domowe oraz ogrodowe prace robi na pokaz ręcznie, zresztą jej rodzice też). Wszyscy troje byliśmy mokrzy od stóp do głów a ja dodatkowo miałem zabłocone nogawki spodni. Nie przejmowaliśmy się tym jednak, bo mieliśmy z tym świetny ubaw - dawno nie czułem się tak beztrosko i fajnie. Nie wiem, czy krzaczki dostały tyle wody, ile powinny, bo bardziej zajęci byliśmy oblewaniem siebie wzajem, ale cóż… :-P Gdy pani Parkinson wyszła na taras i zobaczyła nas, suszących się na deskach niczym na pomoście, najpierw wyraziła zdumienie parą niespodziewanych gości, ale że nas znała, szybko jej uczucia ukierunkowały się na nasz pożałowania godzien wygląd. Omal nie upuściła blachy z babeczkami, wołając:
-Czyście zmysły postradali? Wyglądacie, jakbyście skąpali się w rzece! Pansy, a tak cię prosiłam, żebyś uważała!
-Oj, mamo daj spokój.- żachnęła się jej córka. -Nic nam nie będzie, wyschniemy. Lepiej daj te babeczki, bo Dan zaraz obślini podłogę.
Zgodnie zaśmialiśmy się prócz Dana, który obrzucił nas spojrzeniem jednoznacznie świadczącym o naszym niezdrowym umyśle i poddał się opiece mamy Pansy. Wyraźnie jej się spodobał ciemnowłosy, opalony, roześmiany Dan - widać to było w sposobie, w jaki nakładała mu ciastka, pytała o ich smak oraz ofiarowała jeszcze raz upranie ciuchów! Ach, jaka szkoda, że mnie tak miło nie traktowała… :-D
Kiedy skończyliśmy (Dan zrzucił tylko jedną babeczkę, gdy próbował dać mi w nos za nabijanie się z jego kremowych wąsów), rozmawialiśmy jakiś czas, kryjąc się w cieniu werandy i patrząc na harmonijny, geometryczny ogród Parkinsonów. Pansy grzecznie zapytała tylko o stan mojej mamy i więcej nie poruszała tego tematu, za co byłem jej wdzięczny. Zamiast tego, mówiła dużo o swoich wakacjach i pozwalała gadać Danowi. Ja siedziałem, słuchałem, piłem wodę z sokiem malinowym i czułem, jak odżywam z każdą upływającą minutą.
-No, więc jak wrócę, to już będzie połowa sierpnia, trochę głupio, ale mojej matki nie przegadasz.- powiedziała, rozkładając ręce i zerknęła na mnie.
-Tak, ale fajnie masz, też bym chciał kiedyś do Barcelony jechać… to musi być czadowe miejsce.- westchnął tęsknie Dan, spoglądając z niemniejszym żalem na pusty talerz po ciastkach.
-Słuchajcie, a słyszeliście już może, kto będzie nas uczył obrony w tym roku? No, bo Lockiego nie mamy… po tym, jak go ze świrowało do cna spotkanie z Potterem i bazyliszkiem w Komnacie.- zadrwiła. -Kto tym razem? Może jakiś transwestyta?
(Prawda, zapomniałem na śmierć napisać, że w Komnacie faktycznie był bazyliszek! Potter wlazł do środka z rudym po tym, jak znikła tam siostra rudego i wrócili cali i zdrowi . Wieść głosi, że zaszlachtowali na śmierć bazyliszka a Locki tak się przejął podrapaną twarzą, że oszalał… no i tym sposobem Slytherin ZNOWU przegrał z Gryfonami walkę o puchar domów i ZNOWU nie mamy nauczyciela OPCM. Co za fatum jakieś!)
-Nie, to już lepiej by było: homo.
(Druga rzecz, o której zapomniałem napisać: ostatnio pojawiła się seria podejrzeń co do orientacji seksualnej niektórych urzędników - oczywiście, tak idiotyczny temat mógł tylko wymyślić pacan naczelny z Żonglera , czyli czołowego szmatławca naszego światka i strasznie to się podobało starszym Ślizgonom, którzy utkali z tego serię wrednych kawałów a młodsi, czyli my poniekąd, podchwyciliśmy)
-A poważnie, to naprawdę ciekawe, kogo Dumbo znajdzie w tym roku.- zacząłem myśleć na głos. -Jeden facet zginął, drugi stracił zmysły… szczerze mówiąc, powinien mieć problem ze znalezieniem kogoś kompetentnego , ja gdybym się wstrzymał na miejscu ewentualnych kandydatów, gdybym wiedział, co się działo w poprzednich latach.
-No, tak, ale z drugiej strony, on musi kogoś znaleźć, obrona jest zbyt ważnym przedmiotem, żeby zrezygnować z niego.- Pansy oparła bronę na pięści i spojrzała ze zmarszczonymi brwiami na zasypany różowymi kwiatami krzew magnolii. -Słyszałam, że któryś z naszych nauczycieli uczył tego w przeszłości…
-Snape!- wpadł jej w słowo Dan. Pansy spojrzała na niego z niesmakiem.
-Co: Snape. Snape uczył eliksirów od zawsze, wiesz przecież.- mruknęła lecz jakaś jasność, bijąca z twarzy Dana kazała jej przytrzymać wzrok na nim. -Ej, dobrze się czujesz?
-Aaaa!- spojrzałem na niego ze zrozumieniem i pokiwałem z satysfakcją głową. -Ty masz łeb, stary, ty masz łeb! Pansy - zacząłem jej wyjaśniać.- wiesz, czego Snape zawsze chciał nauczać? Obrony. Teraz mamy wolne miejsce, więc…
-Faktycznie.- ożywiła się nieco, lecz prawie natychmiast spochmurniała. -No, tak, ale kto by wtedy uczył eliksirów? Wiecie, mimo wszystko ten przedmiot jest… bardzo ważny i Snape naucza go bez wątpienia fenomenalnie i wątpię, żeby Dumbledore chciałby nagle przenieść go na stanowisko nauczyciela OPCM.
-Dobra, ale łatwiej jest chyba znaleźć utalentowanego nauczyciela eliksirów niż obrony, zwłaszcza patrząc na to, co dzieje się z nauczycielami na tym stanowisku.- Dan nie dał się zbić z tropu. -O ile wiem, Snape naucza w Hogwarcie ładnych parędziesiąt lat i nigdy nie miał nawet kataru.
-No, nie wiem…- Pansy wahała się. -W sumie, chciałabym, żeby Snape uczył obrony i eliksirów też… sama nie wiem.
-A ja myślę, że jak ładnie się to wyłoży Dumblowi, to on musi ustąpić przed naszą solidną argumentacją, nie ma siły.
-Draco, z księżyca spadłeś?! Przychodzi troje Ślizgonów z drugiego roku i mówi: ‘Panie dyrektorze, bo my chcielibyśmy, żeby profesor Snape nauczał obrony przed czarną magią’… kto to kupi?
-No, dobrze, to nie musimy iść koniecznie my, możemy przecież zrobić ankietę wśród Ślizgonów, na pewno wszyscy się zgodzą! Sto czterdzieści do trzech!
-Daj spokój, na pewno nikt nie weźmie tego pod uwagę, zresztą, moglibyśmy to zrobić dopiero we wrześniu, a zwracam ci uwagę, że wtedy nauczyciel już będzie.
-Może się nie sprawdzi? Jak to będzie taki drugi Lockhart, możemy prosić po semestrze…
-…coś ty, na jeden semestr się nie opyla, zresztą, kto wie, może sam odejdzie po roku? Nie pamiętam, czy jakikolwiek nauczyciel obrony wytrzymał w Hogwarcie dłużej, niż rok.
-No to w przyszłym roku zrobimy takie coś, no, jak to się zwie…
-Petycja.
-Właśnie, ułożymy petycję, zbierzemy podpisy wszystkich z naszego domu i…
-I co? I postraszymy tym Dumbla?
-Oj, dlaczego ty zawsze musisz być na nie?! Poza tym, jeśli zrobimy to odpowiednio wcześnie, dajmy na to: w maju, zostawimy dyrekcji trzy miesiące na rozpatrzenie sprawy, to wystarczy!
-Tak, a po roku Snape będzie musiał odejść, skoro jest tak, jak mówi Pansy i co wtedy? Ani eliksirów ani obrony!
Tak sprzeczaliśmy się jeszcze przez prawie godzinę i nie doszliśmy do niczego. Petycja uzyskała jednak najwięcej aprobaty ze wszystkich idei wkręcenia Snape’a w nauczanie pechowego przedmiotu. Znużeni dyskusją a także wzmagającym się upałem weszliśmy do środka (dom był porządnie klimatyzowany) i ulokowaliśmy się w pokoju Pansy. Tak dotrwaliśmy do momentu, w którym zegar skądś tam wybił pierwszą.
-Rany, zapomniałem, na pierwszą miał być obiad!- zawołał Dan.
-Spokojnie, w kwadrans bez problemu wrócicie.- uspokoiła nas Pansy.- Odprowadzę was.
W efekcie wszystko przedłużyło się do trzydziestu minut, bowiem Pansy zeszła powiedzieć mamie, że zaraz wraca, na co mama kazała jej przy okazji wstąpić do sklepu po coś tam i to trochę trwało, to czekanie na nią itp. Gdy już w końcu dotarliśmy do posiadłości Rogersów, w progu powitała nas jadowicie uśmiechnięta Annie.
-O, witam panów spóźnialskich.- zachichotała złośliwie. -Myślałeś, że możesz przyłazić, kiedy chcesz, co?- spojrzała na brata. -Masz pecha, bo babcia specjalnie się spieszyła dla was z obiadem…
-Mądrala!- mruknął Dan, wytykając jej życzliwie język, ale kiedy weszliśmy do kuchni, minę miał nietęgą.
Kuchnia okazała się być bardzo podobna do naszej, tyle że tutaj meble były w odcieniach zieleni i złota, a u nas są w niebieskościach. Na owalnym, bukowym stole stał wielki talerz naleśników, posypanych cukrem pudrem i oblanych musem truskawkowym, a przy stole stała wysoka, zażywna kobieta z włosami wpadającymi w błękit, ułożonymi w natapirowane fale. W jej uszach dyndały kolczyki z czarnych pereł, usta miała pociągnięte rubinową szminką a cerę niebywale gładką i zadbaną. Wyglądała po prostu jak starsza dama i bardzo przypominała wicesekretarz Ministra. Jednak kiedy przemówiła, wydało mi się, że Annie i Dan mocno przesadzili w złowróżbnym wizerunku „babci”.
-Dan, złotko, czy ja nie mówiłam, że obiad podam o pierwszej?- zapytała łagodnie.
-Tak, przepraszam, babciu, straciliśmy upływ czasu, ale, widzisz, musieliśmy pogadać o ważnych sprawach.- pospieszył z wyjaśnieniem mój kolega. Prawie mnie rozśmieszyła jego pokora i niemalże skrucha. To wyglądało zupełnie tak, jakby bał się swojej babci… babci, która przemawiała takim łagodnym tonem!
-Ach, tak. No, oczywiście, zdarza się.- powiedziała i uśmiechnęła się słodko. Teraz i ja poczułem się nieswojo: jej uśmiech był… drapieżny. -No, cóż, w takim razie, naleśniki będę musiała dać kotu.
-Kotu?- przestraszył się Dan. -Ależ nie… my… my zjemy!
-Nie.- odpowiedziała bardzo łagodnie babcia. -Naleśniki zje Zefirek… ale skoro czas jest dla ciebie niczym, wyczyść proszę jego kuwetkę oraz zaceruj firanki, mamusia będzie się gniewała, nie rozumie, że Zefirek musi stracić energię i spalić jedzenie, żeby trzymać linię.
Poczułem, że stanowczo kręci mi się w głowie. Dan spojrzał na mnie z paniką i cudem powstrzymał się od jęknięcia.
-A… a czy Zefirek będzie jadł naleśniki, jak my będziemy czyścili kuwetę?- wyszeptał, przełykając ślinę.
-Nie, oczywiście, że nie… przecież nie wypuszczę go do ogrodu w taką pogodę!- babcia Dana oburzyła się niemalże i prawie uwierzyłem, że za oknem wali śnieg. Co innego bowiem nazwać można taką pogodą?! Przecież nie letni upał, do kroćset! -Pobiega sobie, biedaczek, po domu, ten chodnik u góry bardzo mu odpowiada… a, właśnie, mógłbyś go przy okazji odkurzyć.- spojrzała łaskawie na wnuczka i, ująwszy talerz z pachnącymi bosko naleśnikami w dłonie, wymaszerowała z kuchni, rzucając śpiewnie w naszą stronę: Do roboty, chłopcy!
Dan jęknął, jak tylko szatańska babcia znikła z horyzontu i spojrzał na mnie wzrokiem jednoznacznie mówiącym, że wpadliśmy w łajno po uszy.
-Powiedz, że ona nie kazała wyczynić kuwety i chodnika, powiedz, że to sen!- w jego wzroku widoczna była bezdenna rozpacz.
-Ej, stary, nie łam się, to w końcu tylko twoja babcia. Ma kota na punkcie kota, ale poza tym jest całkiem równa!
Nawet ten kot na punkcie kota go nie rozśmieszył, zrozumiałem więc, że to nie jest zwykła babcia i zwykłe polecenia.
-Draco, czy ty widziałeś kiedykolwiek kocią kuwetę?- zapytał mnie, kiedy wyszliśmy z kuchni i poszliśmy w głąb mieszkania. -I kota?
-Co za głupie pytanie, jasne, że widziałem! Kiedyś jakaś znajoma rodziców chwaliła się swoim kotem i pokazywała nowoczesną kuwetę, wiem, jak to wygląda.- wzruszyłem ramionami. -A co?
-A to, że kuweta Zefirka- skrzywił się tak, jakby nazwał szlamę po imieniu. -jest co najmniej pięć razy większa od zwyczajnej, bo zdaniem mojej babci, jej kot cierpi na klaustrofobię i musi mieć dużo miejsca, nawet na załatwianie potrzeb fizjologicznych! O legowisku nie wspomnę, babcia zawsze wozi ze sobą antyalergiczną poduszeczkę z koziej wełny, specjalnie wyprofilowaną, żeby cały kręgosłup Zefirka odpoczywał.
Tak, muszę przyznać, że to brzmiało… lepiej, niż kot na punkcie kotów. To był, rozpatrując w kategorii kociej, gepard na punkcie kota!
Kuweta Zefirka była masakrycznych rozmiarów. Wyczyścić to i wysypać starannie pachnących miętą żwirkiem było nieoczekiwanym wyzwaniem i zajęliśmy się tym (byłoby nieuprzejme, gdybym nie pomógł Danowi) tak porządnie, że gdy coś otarło się o moje kolana, wrzasnąłem ze strachu i rozsypałem całą torebkę żwirku na dywanie.
-Czego wyjesz?!- wrzasnął na mnie Dan (przypadkiem szturchnąłem go i wpadł prosto w szufelkę z kocimi… no, wiecie). -Szlag by to trafił, cały się ufajdałem… O, NIE!
Dopiero teraz zobaczył, że przy kuwecie stał kot. Nie byle jaki kot: całkiem duży, zapasiony, biały kocur o złośliwym wejrzeniu (przysięgam, że tak było!) i arystokratycznym wyrazie pyska. Nos miał posmarowany czymś białym (potem się okazało, że to wazelina, która miała uchronić nos Zefirka od poparzenia, w razie gdyby wymknął się na dwór), a futerko miał tak puszyste i doskonale ułożone, jakby ktoś go przed chwilą uczesał.
-To jest… Zefirek?- upewniłem się, patrząc na Dana, który właśnie stanął za fotelem i kurczowo trzymał się oparcia. Kiwnął bez słowa głową i głośno przełknął ślinę. Nie mogłem uwierzyć własnym oczom, ale on…
-Ty się boisz tego kota?- zapytałem, gdy w chwilę później gnaliśmy na złamanie karku po schodach w dół, nie bacząc nawet na poszarpane koszule i liczne zadrapania.
-A ty byś się nie bał?- zapytał i potknął się. Gdybym go nie złapał w porę, zleciałby na sam dół. Uznałem, że nie panuje nad sobą, więc zarządziłem odpoczynek na półpiętrze. Dan zwalił się ciężko na stopień i beznadziejni spróbował złączyć poszarpane mankiety w jedną całość. Ja spojrzałem tylko na swoje spodnie, wyglądające jak po przejściu przez szatkownicę i ryknąłem śmiechem. Dosłownie płakałem ze śmiechu, przypominając sobie, jak to Zefirek (idealne imię dla takiego słodkiego kotka!), wyraźnie rozwścieczony tym, że grzebiemy w jego „kibelku” rzucił się na nas z pazurami i kiełkami ostrymi jak igła. Cała walka trwała nie dłużej niż piętnaście sekund, ale była krwawa i okupiona licznymi szkodami dwojakiej natury. W głowie mi się nie mieściło, że zwialiśmy przed kotem i chyba Dan uświadomił sobie ten sam absurd, bo po chwili obaj śmialiśmy się jak dwa głupki.
W takim stanie zastał nas mój ojciec, który właśnie pojawił się w hallu.

Komentarze:

ranban sunglasses
Piątek, 08 Czerwca, 2018, 03:20

I precisely wanted to say thanks once again. I do not know what I could possibly have handled without these solutions shown by you concerning my subject matter. It actually was the intimidating situation in my position, nevertheless finding out the very well-written mode you managed it forced me to cry with gladness. Now i am grateful for the work as well as pray you really know what a powerful job you have been undertaking training other individuals via your web page. I am certain you have never got to know all of us.
ranban sunglasses

 

air max 90
Piątek, 08 Czerwca, 2018, 18:35

I wish to convey my passion for your kindness in support of individuals that should have help on your matter. Your very own dedication to getting the solution all around became particularly practical and has really helped many people like me to arrive at their objectives. Your amazing important facts entails a whole lot to me and additionally to my office colleagues. Warm regards; from all of us.
air max 90

 

yeezy
Piątek, 08 Czerwca, 2018, 23:33

I must show some appreciation to you just for bailing me out of this instance. Because of browsing through the world-wide-web and coming across methods which were not pleasant, I assumed my life was gone. Living devoid of the strategies to the problems you have solved through your good write-up is a crucial case, as well as the ones that would have in a wrong way affected my entire career if I had not encountered your web blog. That ability and kindness in taking care of all the details was very useful. I am not sure what I would have done if I had not come across such a thing like this. I can also at this point relish my future. Thanks so much for your skilled and sensible guide. I won't be reluctant to endorse your site to anybody who requires recommendations about this area.
yeezy

 

jordan 12
Sobota, 09 Czerwca, 2018, 07:18

I needed to send you the little bit of remark in order to thank you very much as before considering the remarkable techniques you have shared in this article. It's quite strangely generous with you to give extensively what exactly numerous people might have distributed as an e book in making some bucks on their own, even more so considering the fact that you might well have done it in case you considered necessary. The smart ideas in addition worked to be the good way to fully grasp that other people have the same keenness just like my very own to figure out a whole lot more when it comes to this problem. I'm sure there are lots of more fun situations up front for individuals who examine your blog post.
jordan 12

 

gucci belts
Sobota, 09 Czerwca, 2018, 22:20

Thanks so much for providing individuals with an extraordinarily nice possiblity to read articles and blog posts from here. It can be very lovely and packed with a great time for me personally and my office co-workers to visit your blog minimum thrice in a week to see the new things you have got. Not to mention, we are actually happy with the awesome tactics served by you. Some 4 tips in this posting are unquestionably the most efficient I have had.
gucci belts

 

calvin klein outlet
Niedziela, 10 Czerwca, 2018, 13:02

I in addition to my friends were digesting the good strategies found on your web site then unexpectedly came up with an awful suspicion I had not expressed respect to the site owner for those secrets. These people were definitely thrilled to read them and have in effect truly been loving those things. Many thanks for getting simply considerate and for pick out some impressive information millions of individuals are really eager to know about. My personal sincere apologies for not saying thanks to earlier.
calvin klein outlet

 

jordan retro 6
Poniedziałek, 11 Czerwca, 2018, 02:19

I definitely wanted to jot down a note so as to express gratitude to you for all the stunning instructions you are posting on this site. My time consuming internet research has at the end been recognized with wonderful content to talk about with my classmates and friends. I would claim that we website visitors actually are unequivocally fortunate to live in a fine place with very many awesome professionals with insightful tricks. I feel truly grateful to have seen the website page and look forward to some more awesome times reading here. Thank you once again for a lot of things.
jordan retro 6

 

basketball shoes
Poniedziałek, 11 Czerwca, 2018, 17:13

I and my pals appeared to be going through the great things from your web page and instantly I got a horrible feeling I never thanked you for those techniques. Those people were definitely totally passionate to read through all of them and have now definitely been loving those things. Thanks for simply being so considerate and for selecting this sort of magnificent useful guides most people are really needing to discover. My honest regret for not expressing gratitude to you earlier.
basketball shoes

 

nike flyknit
Wtorek, 12 Czerwca, 2018, 04:09

I must express thanks to the writer for rescuing me from such a setting. Just after checking throughout the online world and coming across concepts which are not pleasant, I thought my life was over. Being alive minus the solutions to the issues you have sorted out by way of this blog post is a serious case, and ones which could have badly affected my entire career if I had not come across your blog post. Your skills and kindness in taking care of everything was priceless. I don't know what I would have done if I hadn't discovered such a thing like this. I can at this time look forward to my future. Thanks for your time very much for your impressive and result oriented guide. I won't be reluctant to suggest your web sites to any individual who desires recommendations about this subject matter.
nike flyknit

 

yeezys
Wtorek, 12 Czerwca, 2018, 15:06

I and my pals appeared to be reviewing the great techniques located on the blog and at once I got a horrible suspicion I had not thanked you for those techniques. My people had been for this reason glad to read through them and have in effect surely been enjoying those things. Thank you for indeed being indeed accommodating as well as for choosing varieties of helpful things most people are really wanting to learn about. My very own sincere regret for not expressing gratitude to sooner.
yeezys

 

air max 90
Wtorek, 12 Czerwca, 2018, 18:50

I have to voice my passion for your kindness giving support to visitors who require help on this one area of interest. Your real dedication to getting the solution around was surprisingly productive and have frequently helped women like me to attain their aims. Your own warm and friendly tutorial entails a lot to me and still more to my office colleagues. Thanks a lot; from everyone of us.
air max 90

 

michael kors handbags
Środa, 13 Czerwca, 2018, 05:01

I wish to get across my passion for your generosity for persons who actually need help with your idea. Your very own commitment to getting the message all-around appeared to be wonderfully significant and have in every case permitted regular people much like me to attain their objectives. Your own valuable suggestions can mean a whole lot a person like me and further more to my fellow workers. Warm regards; from everyone of us.
michael kors handbags

 

Adidas NMD x GC Cloth Bee Black
Środa, 13 Czerwca, 2018, 10:10

Howdy! I simply would like to give a huge thumbs up for the great data you have got here on this post. I will be coming back to your weblog for more soon.

 

moncler jackets
Środa, 13 Czerwca, 2018, 20:10

I wish to express thanks to the writer for bailing me out of this dilemma. Just after researching throughout the world wide web and meeting strategies that were not beneficial, I assumed my life was over. Living without the presence of solutions to the issues you've solved by means of your main write-up is a crucial case, and the kind that would have in a negative way damaged my career if I hadn't encountered the website. Your personal competence and kindness in dealing with everything was very helpful. I don't know what I would have done if I hadn't discovered such a subject like this. I can also at this time look forward to my future. Thanks so much for your high quality and amazing help. I will not be reluctant to recommend your blog to anybody who will need guidelines about this problem.
moncler jackets

 

100% real jordans for cheap
Czwartek, 14 Czerwca, 2018, 09:24

I am glad for writing to make you know what a wonderful encounter my cousin's girl enjoyed going through your web site. She learned plenty of issues, with the inclusion of what it's like to possess a wonderful helping character to have other folks without problems learn about various very confusing topics. You undoubtedly did more than our desires. Many thanks for churning out the productive, healthy, revealing not to mention unique guidance on the topic to Jane.
100% real jordans for cheap

 

air max
Czwartek, 14 Czerwca, 2018, 23:20

I simply wanted to write a quick word to express gratitude to you for all the marvelous tactics you are sharing here. My particularly long internet look up has at the end of the day been paid with wonderful insight to write about with my family. I would repeat that we readers actually are rather blessed to be in a very good network with very many awesome people with very beneficial plans. I feel quite grateful to have discovered your entire web page and look forward to really more exciting times reading here. Thanks a lot once again for a lot of things.
air max

 

yeezy boost
Piątek, 15 Czerwca, 2018, 12:12

Needed to compose you the tiny word to help say thanks a lot yet again with your great principles you have featured above. It is simply seriously generous with people like you to provide easily precisely what a few people would have made available as an e book to earn some bucks on their own, particularly given that you might have tried it in case you desired. The techniques as well served as a fantastic way to fully grasp other people online have the same zeal much like my own to figure out a lot more regarding this matter. I'm certain there are several more pleasurable opportunities ahead for people who browse through your website.
yeezy boost

 

nike huarache
Sobota, 16 Czerwca, 2018, 02:16

I'm commenting to make you understand what a fantastic experience my cousin's girl developed visiting your web site. She picked up such a lot of pieces, not to mention what it is like to have an amazing helping mood to get men and women with no trouble learn selected specialized subject areas. You actually exceeded my desires. Thank you for coming up with the informative, trustworthy, informative not to mention unique guidance on your topic to Lizeth.
nike huarache

 

adidas nmd
Sobota, 16 Czerwca, 2018, 07:06

I am commenting to let you be aware of what a fantastic experience my wife's princess gained browsing your web site. She came to find several issues, including how it is like to possess an ideal teaching spirit to get many others very easily know precisely various grueling topics. You truly did more than readers' desires. I appreciate you for presenting such good, safe, educational and cool guidance on the topic to Janet.
adidas nmd

 

nike lebron 15
Sobota, 16 Czerwca, 2018, 19:23

I have to voice my affection for your kind-heartedness for those people that should have help on the subject matter. Your special commitment to passing the message up and down came to be really valuable and has consistently permitted guys just like me to arrive at their goals. Your own important guidelines means so much to me and extremely more to my office workers. Thanks a lot; from all of us.
nike lebron 15

« 1 13 14 15 16 17 18 19 »

Twój komentarz:
Nick: E-mail lub strona www:  

| Script by Alex

  





  
Kolonie Harry Potter:
Kolonie Travelkids
  
Konkursy-archiwum

  

ŻONGLER
KSIĘGA HOGWARTU
Nasza strona JK Rowling
Nowości na stronie JKR!
Związek Krytyków ...!
Pamiętnik Miesiąca!
Konkurs ZKP

PAMIĘTNIKI : KANON

Albus Severus Potter
Nowa Księga Huncwotów
Lily i James Potter
Nowa Księga Huncwotów
Pamiętnik W. Kruma!
Pamiętnik R. Lupina!
Pamiętnik N. Tonks!
Elizabeth Rosemond
Pamiętnik Bellatrix Black
Pamiętnik Freda i Georga
Pamiętnik Hannah Abbott
Pamiętnik Harrego!
James Potter Junior!
Pamiętnik Lily Potter!
Pamiętnik Voldemorta
Pamiętnik Malfoy'a!
Lucius Malfoy
Pamiętnik Luny!
Pamiętnik Padmy Patil
Pamiętnik Petunii Ewans!
Pamiętnik Hagrida!
Pamiętnik Romildy Vane
Syriusz Black'a!
Pamiętnik Toma Riddle'a
Pamiętnik Lavender

PAMIĘTNIKI : FIKCJA

Aurora Silverstone
Mary Ann Lupin!
Elizabeth Lastrange
Nowa Julia Darkness!
Joanne Carter (Black)
Pamiętnik Laury Diggory
Pamiętnik Marty Pears
Madeleine Halliwell
Roxanne Weasley
Pamiętnik Wiktorii Fynn
Pamiętnik Dorcas Burska
Natasha Potter
Pamiętnik Jasminy!
INKUBATOR
Alicja Spinnet!
Pamiętnik J. Pottera
Cedrik Diggory
Pamiętnik Sarah Potter
Valerie & Charlotte
Pamiętnik Leiry Sanford
Neville Longbottom
Pamiętnik Fleur
Pamiętnik Cho
Pamiętnik Rona!
Pamiętniki do przejęcia
Pamiętniki archiwalne
  

CIEKAWE DZIAŁY
(Niektóre do przejęcia!)
>>Księgi Magii<<
Bestiarium HP!
Biografie HP!
Madame Malkin
W.E.S.Z.
Wmigurok
OPCM
Artykuły o HP
Chatka Hagrida!
Plotki z kuchni Hogwartu
Lekcje transmutacji
Lekcje: eliksiry
Kącik Cedrica
Nasze Gadżety
Poznaj sw�j HOROSKOP!
Zakon Feniksa


  
Co sądzisz o o zakończeniu sagi?
Rewelacyjne, jestem zachwycony/a!
Dobre, ale bez zachwytu
Średnie, mogłoby być lepsze
Kiepskie, bez wyrazu
Beznadziejne- nie dało się czytać!
  

 
© General Informatics - Wszystkie prawa zastrzeżone
linki