"In the event of my Demise,
when my heart can beat no more
I hope I die for a belief that I had lived for." (ang.)
"W dniu mojej śmierci
gdy moje serce nie będzie mogło już dłużej bić
mam nadzieję, że umrę za Wiarę, dla której chciałem żyć."
Autor: Tupac Shaker
Życie Nataszy jest pełne zagadek i tajemnic, żeby je odkryć musisz przeczytać ten pamiętnik, w którym nie znajdziesz nic oprócz bólu, smutku i prawdziwego życia To nie jest kolejny pamiętnik pt. Jestem księżniczką! Klękajcie narody!.
Życzę miłego czytania i komentowania!
Bardzo długi odstęp czasu... "Przygoda łazienkowa"...
Marzec
To chyba cud, że zebrałam swoje myśli i piszę. Już minęły trzy miesiące, kiedy ostatni raz zajrzałam do pamiętnika. Czym to mogło być spowodowane? Niczym wyłącznie, tylko LENISTEWM! Cóż, ale taki już żywot człowieka. Życie czasami bywa takie monotonne, chociaż z Blackiem nie mogę na to narzekać… Ah… Ciekawa jestem kim on zostanie w przyszłości. Zaczynając od początku…
W styczniu trochę poprawił się mój humor i samopoczucie. Niestety muszę przyznać się, że to dzięki „Czarnemu” mogę wciąż chodzić po tym świecie. On wiedział, że udawałam podczas świąt i od tego momentu starał się ze mną porozmawiać. Unikałam go jak woda ognia, chociaż pod koniec miesiąca… jednym słowem- wygrał!
-Dlaczego mnie unikasz?!- siedziałam spokojnie na parapecie z dala od wszystkich (czyt. w łazience dziewczyn) i tu ni z gruchy ni z pietrchy wpada zapchlony kundel- Black, który wydziera się w niebogłosy.
-Witaj robaczku (pozdro Artanis)! Wiesz, że to jest łazienka dla dziewczyn?- spojrzał na mnie jak na samego Merlina, wycofał się za drzwi, popatrzył na tabliczkę i…
-Nie zauważyłem, że to damska łazienka- myślałam, że padnę ze śmiechu. Nie wiem dlaczego, ale tylko on potrafi doprowadzić mnie do śmiechu (prawdziwego śmiechu).
-Powinieneś kupić sobie okulary- stwierdziłam, wciąż siedząc na parapecie opierając głowę o szybę.
-Nie zmieniaj tematu!- przez moment zastanawiał się, czy może wejść do środka. Jednak mógł. Świadczyło o tym trzaśnięcie drzwiami. Lekko drgnęłam, ale wciąż opierałam głowę o szybę. –Dlaczego?
-Co dlaczego?- wolałam o tym nie mówić, ale i tak wiem, że on nie da za wygraną.
-Nie udawaj głupiej! Przecież wiesz… Ładnie tu nawet macie- stwierdził i powoli obrócił się po pomieszczeniu. Nagle przestał, jakby zesztywniał, odwrócił się na pięcie i zamaszystym krokiem podszedł do mnie. –Nie odpowiadasz? Posuń się trochę i zrób miejsca dla mnie!
-Nie zmieścimy się tu razem…- odwróciłam twarz w jego stronę, zmierzyłam go od stóp, aż po czubek głowy- … jesteś za gruby- przez twarz przemknął mu uśmiech. Uśmiech wyższości, taki zagadkowy… niosący coś niedobrego.
-Pewna jesteś?- dawno tak na nikogo nie spoglądał, nigdy tak się nie cieszył…
-Jestem pewna tak jak tego, że jesteś SKRETYNIAŁYM BUCEM!- wyszczerzyłam ładnie do niego ząbki i nagle poczułam silny ucisk na moich przegubach. Oj niedobrze- ta myśl przemknęła mi przez głowę jak strzała.
-PUSZCZAJ MNIE DEBILU!- wrzeszczałam w niebogłosy, chociaż w porze obiadowej nikt tu się nie kręcił, więc miałam marne szanse, że ktoś mnie usłyszy. Ciągnął mnie w stronę kabin z ubikacjami, przystanął, rozejrzał się i wybrał drugą od parapetu. Nogą otworzył drzwi i na siłę wepchnął mnie do mniej.
-Odszczekaj to, co powiedziałaś wywłoko! Jeżeli tego nie zrobisz wsadzę ci głowę do kibla!
-Myślisz, że się boję?!- spytałam z kpiną w głosie i splunęłam mu prosto w twarz. Durny zareagował tak, jak przypuszczałam i puścił moje przeguby, aby wytrzeć twarz. Podczas jego nieuwagi wymsknęłam się z kabiny i mocnym kopniakiem zamknęłam drzwi. Oj jak dobrze być czarownicą! Stopiłam zamek w drzwiach i wyczarowałam wiadro wody, które wlałam do kabiny centralnie na Blacka. Nie mogłam się opanować i śmiałam się, ale zapomniałam o jednym bardzo ważnym szczególe, a mianowicie o jego różdżce… W nagłym olśnieniu chwyciłam torbę i już czułam klamkę w ręku, gdy poczułam silne szarpnięcie to tyłu.
-I co powiesz teraz Potter?!- na karku poczułam zimne krople wody, aż mi ciarki przeszły. „Myśl, myśl, myśl...” Nic nie przychodziło mi do głowy. Muszę grać na zwłokę, to jedyne rozsądne wyjście.
-Że jesteś mokrym kundlem, Black!- pokazałam mu język, chociaż to nic nie pomogło, bo i tak wylądowałam w muszli klozetowej.
-Oj patrz Potter, mokre jelątka nie są w modzie!- cholera, to przecież zawsze moja była aluzja! Nie daruję mu tego! Taka zniewaga! Nagle usłyszałam czyjeś kroki… „Mam nadzieję, że to jakiś profesor, tylko co mam zrobić?”. Nad moją głową zaświeciła się mała świeczka (metafora do mugolskiej żarówki). Kilkoma machnięciami różdżki odkręciłam kurki z wodą, zalałam przy okazji soją torbę a różdżkę rzuciłam w kąt łazienki. Poślizgnęłam się i cała mokra zaczęłam krzyczeć:
-Pomocy, pomocy!- Black spoglądał na mnie jak na wariatkę z oddziału zamkniętego w Mungu!
-To ci nic nie pomoże! Wszyscy są na obiedzie i…- nagle urwał, bo do łazienki wparował nie kto inny, tylko sam Severus Snape. Rozejrzał się po łazience i to co w niej znalazł: mokrą posadzkę (bo przemoczył sobie buty), odkręcone kurki z wodą i zatkane zlewy (szukał przyczyny, przez którą miał mokre buty), stojącego Blacka z wyciągniętą różdżką (ktoś musiał zatkać zlewy i odkręcić kurki z wodą), moją torbę leżącą koło zlewu (co robi tu torba Potter?), moją różdżkę leżącą w kącie i na samym końcu spostrzegł mnie. Całą przemoczoną i drżąco z zimna.
-Co tu się dzieje?- zagrzmiał swoim głosem, aż Black podskoczył a ja bardziej zaczęłam się trząść z zimna.
-Panie profesorze!- szybko zerwałam się z podłogi i schowałam się za nim. –Przyszłam do toalety DAAMSKIEJ za potrzebą, ale on tu nagle wpadł i zaczął wrzeszczeć na mnie, że jestem ślizgońską gnidą- grać to ja potrafię nieźle. Snape obrócił się spojrzał na mnie z niedowierzaniem, ale…
-I co było później?- wiedziałam, że on także gra, jedynie Black był blady ze strachu. Severus posępniał na twarzy i odwrócił się w jego stronę. Biedactwo pod wpływem jego wzroku zrobiło się jeszcze bledsze.
-Później… pozatykał zlewy i podkręcał kurki z wodą- przy tej „opowiastce” drżałam z zimna i z podniecenia. –Gdy tylko woda zaczęła spływać na ziemięęę… Black chwycił mnie za przeguby i rzucił na ziemię…
-Nie kłam Potter!
-Zamknij się Black! I co dalej się wydarzyło Potter?- w moich oczach tańczyły iskierki zadowolenia, tylko „Czarny” mógł je dostrzec.
-Cała przemokłam i zmarzłam na posadzce… myślałam, że on…- aby dodać dramatyzmu do mojej opowieści skuliłam się w kącie i płakałam.
-Black! Minus pięćdziesiąt punktów dla Gryffindoru i masz szlaban na dwa tygodnie!
-Ale ona kłamie!
-Nie dyskutuj z nauczycielem i sam chyba widzę co tu zaszło! Minus dwadzieścia punktów dla gryfonów!- śmiałam się przez łzy, ale kretyn z tego Blacka! –Potter, masz jeszcze jakieś lekcje?
-Astronomię w nocy- odpowiedziałam z lekkim zaskoczeniem.
-Nie pójdziesz na tą lekcję, a Pan Black pójdzie za ciebie, sporządzi notatki i dostarczy je tobie następnego dnia. Zgadza się panie Black?- lekko skinął głową, ale dla Snape’a to nie wystarczyło. –Co mówiłeś chłopcze?
-Tak, oczywiście, panie profesorze!- i właśnie o taki rezultat mi chodziło. Jak dobrze, że to był Snape a nie McGonagall… ona i mi wlepiłaby szlaban.
-Posprzątaj tutaj, a ty Potter możesz iść- lekko skłoniłam głowę i z poczuciem triumfu wymaszerowałam z łazienki.
Co to był za dzień! Wszyscy ślizgoni mi gratulowali. Chyba w końcu wkupiłam się w ich łaski. A biednym gryfonom zostało tylko dziesięć punktów! Oj jakie to wspaniałe uczucie dać w kość dla Blacka. Przez to całe zajście miałam lekki katar, ale było warto…
W lutym miałam wizytę w Mungu, więc to jest nie warte opisania. Głównie przez cały czas miałam badania, chociaż w przerwach odwiedzała mnie rodzinka. Znowu musiała pojawić się słodka Nataszka! Błe… aż mi na samą myśl niedobrze się robi. Czekałam tylko na powrót do szkoły, do swoich zimnych lochów. Zimą jestem tam okropnie zimno, ale z opowieści moich pobratymców to w czerwcu jest tu nawet przyjemnie.
I teraz marzec. Miesiąc zapowiadał się wspaniale, bo ślizgoni wygrali mecz z puchonami (na ten poszłam) i mamy ogromne szanse wygrać puchar domu. Jednak przydało by się pogrążyć trochę krukonów, bo siedzą nam na ogonie. Pytanie: jak? Trzeba będzie coś wykombinować lub zostawić tę sprawę dla losu, chociaż bardzo mnie korci. Lepiej nie… Przez ostatnie dwa miesiące McGonagall mnie obserwuje a Snape też mnie nęka. Chodzi mu o jakieś papiery, ale nie wiem o jakie. Nie mogę się z nim dogadać.
Dochodząc do połowy marca… zarobiłam kilka siniaków. Tak, tak- pobiłam się z Blackiem. Mam rozciętą wargę i (mój pierwszy!) szlaban (!), chociaż „Czarny” wygląda gorzej niż ja. Popchnęłam go na zbroję i ma rozcięty policzek i śliwę pod okiem. Oh… co za przyjemny widok. Punktem kulminacyjnym było wezwanie rodziców do szkoły… Gdybym w coś wierzyła, krzyczałabym „za jakie grzechy” muszę spędzić całe wakacje z Blackiem?! To będzie najgorszy okres w moim życiu!
-Natasha! Co się z tobą dzieje?!- tak było w kółko, gdy usłyszałam końcówkę, miałam myśli samobójcze. –Całe wakacje spędzisz z Mickem, żebyście mogli się zaprzyjaźnić.
Nie mam ochoty nawet tego wspominać. To była i będzie na zawsze najgorsza KARA w moim życiu! A zapowiadało się tak wspaniale… Tak jakbym szła przez różę… płatki miękkie, ale róża zawsze ma kolce. Ah… Do zobaczenia wkrótce!
~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~*~~
To ja kiedy byłam mała...
Komentarze:
cialis coupons Czwartek, 09 Kwietnia, 2020, 10:29
bqii kyElectrodes avail to article yearn geometry is trickling MRI tropes http://edmpcialis.com/ - cialis over the counter at walmart
vclx poThe expand it metabolize more condiment to northward carte which marmots more paleness which masters the caged water buildup shoved nearby BLA http://edmpcialis.com/ - otc cialis
kolsesole Środa, 22 Kwietnia, 2020, 15:53
help write essay https://essayhelpeth.com/ - english literature essay help best essay help <a href="https://essayhelpeth.com/#">essay on help</a> buy custom essay
lpolrhymn Środa, 22 Kwietnia, 2020, 22:41
write my essay org https://essaywritergfbk.com/ - write my essay fast write my college essay for me <a href="https://essaywritergfbk.com/#">can you write my essay</a> write my essay for me
Związek Krytyków ...!
