Startuj z nami • Napisz do nas • Dodaj do ulubionych
   
 

Pamiętnikiem opiekuje się Nika1310

"In the event of my Demise,
when my heart can beat no more
I hope I die for a belief that I had lived for." (ang.)

"W dniu mojej śmierci
gdy moje serce nie będzie mogło już dłużej bić
mam nadzieję, że umrę za Wiarę, dla której chciałem żyć."
Autor: Tupac Shaker

Życie Nataszy jest pełne zagadek i tajemnic, żeby je odkryć musisz przeczytać ten pamiętnik, w którym nie znajdziesz nic oprócz bólu, smutku i prawdziwego życia… To nie jest kolejny pamiętnik pt. „Jestem księżniczką! Klękajcie narody!”. Życzę miłego czytania i komentowania!

[ Powrót ]

Niedziela, 16 Grudnia, 2007, 15:42

"... Czasami lepiej jest coś napisać niż powiedzieć..."

Wiecie jak to jest tworzyć? Zawsze wydaje Ci się, że jest do kitu, ale gdy druga osoba zapewnia Ciebie, że jest dobrze, nie chcesz w to uwierzyć. Tak jest ze mną… Kiedy tylko coś napiszę, wydaje mi się za słabe i mam to ochotę usunąć… Chyba jestem mało dowartościowana… Belluś, Ty wiesz o co chodzi… Pozdrawiam czytających i zapraszam do czytania!

***

Święta 1992 roku
Staram się unikać rodziców i rodzeństwa, ponieważ nie mam ochoty na kłótnie. Właściwie miałam nie przyjeżdżać do domu, ale po rozmowie z Severusem zmieniłam zdanie. Muszę tak grać, aby wygrać. To jest pewne!
-Wychodzę! –Krzyknęłam. Najprościej jest unikać niepotrzebnych pytań. Śnieg znów zaczął padać. Zimne powietrze smagało mnie po policzkach. Kroki skierowałam w głąb lasu.
„O 9 w lesie, nad stawem 23 grudnia! N.P.” -Tak mu napisałam. Starałam się zebrać myśli, chciałam przygotować się do rozmowy z nim. Tyle pytań, a tak mało czasu!
„Za dziesięć minut dziewiąta” –zerknęłam na zegarek, kiedy dochodziłam na miejsce. Czekał już na mnie. Stał oparty o drzewo. Czarna szata doskonale łączyła się kolorystycznie z jego włosami. Spoglądał w niebo.
-O czym chciałaś rozmawiać? Musiałem wstać wcześniej niż planowałem, mimo że mam wolne. –Powiedział.
-Kujonka, dość ładna, bogaci rodzice, zmiana szkoły –domyślasz się o co mi chodzi?
-Nie bardzo. Nie mam zielonego pojęcia do czego zmierzasz. –Spojrzał na mnie. Wydawał się taki spokojny. Inny niż zazwyczaj.
-Chcesz prościej? –Pokiwał głową. –Zakład, który wygrałeś za czasów szkoły. –Twarz mu zesztywniała. Spojrzał w górę.
-Nie będę kłamał. Brałem udział w tym zakładzie i nawet go wygrałem. Nie wiem skąd wiesz i do czego zmierzasz, ale nie ma sensu ciągnąć tej rozmowy dalej. –Powiedział. Ruszył w stronę swojego domu.
-Teraz uciekasz, a wtedy przeleciałeś tą dziewczynę wyłącznie dla zakładu! –Nie daruje mu tego, nie pozwolę mu tak szybko odejść! Pobiegłam za nim. –Czemu nie chcesz mi odpowiedzieć na kilka pytań?! Czyżbyś się bał?
-Nie chcę do tego wracać! To było dawno temu! –Zatrzymał się, ja też. Stałam za nim. –Zmieniłem się…
-Nie mnie to oceniać.
-Pytaj, tylko nie licz, że na wszystkie pytania ci odpowiem. –Podszedł do drzewa, oparł się o nie.
-Jak się ona nazywała?
-Serena. Serena Hoffer, krukonka. Była o rok młodsza ode mnie. Krótkie blond włosy, brązowe oczy, nawet zgrabna. Jej wadą było wytkanie nosa, gdzie nie trzeba. Wiecznie mówiła, że nie interesują ją chłopcy. Zawsze poniżała osoby o niskim statucie majątkowym, a nawet wytykała innym pochodzenie. Ty jesteś czystkokrwisty- mogę się z tobą zadawać, zaś ty jesteś pochodzenia mugolskiego- będę omijała ciebie szerokim łukiem. Tak selekcjonowała ludzi. –Wpatrywał się tępo w przestrzeń.
-Była jaka była, ale to nie powód, żeby zakładać się o nią!
-Łatwo ci mówić, bo nie znałaś jej. Wszyscy ją omijali szerokim łukiem. Kiedy tylko wywijaliśmy kolejny numer z chłopakami, ona nazywała nas „kretynami”, którzy nie dojdą do niczego w przyszłości. Do twojego ojca mawiała: Nie dziwię się Evans, że ciebie nie chce. Tobie też się dziwię, bo pochodzisz ze szlachetnej rodziny, a oglądasz się za plebsem. –Ścisnęłam nerwowo ręce. Było mi zimno. Wiatr coraz mocniej hulał. –Istniała pewna grupa ludzi, którzy co roku zakładali się o różne rzeczy. Zapisałem się do niej, bo nie miałem nic do stracenia. Przez pierwszy miesiąc nauki w szkole zastanawialiśmy się, o co można się złożyć. Ebenezer, pewien puchon, rzucił, że o dziewczynę. My podchwyciliśmy ten pomysł. Przez kolejny tydzień typowaliśmy dziewczyny, które… były by godne „tego”. –Przełknął ślinę. –Na liście była twoja matka… Wiedziałem, że James by nas wszystkich pozabijał, gdyby się dowiedział, więc rzuciłem nazwisko „Hoffer”, i tak pozostało.
-Dlaczego moja matka? –Nie mogłam w to uwierzyć, po prostu nie chciałam. „Dlaczego?!”.
-Hmm… Darujmy to sobie. Nie ważne! –Rozejrzał się po okolicy. Wszędzie biało. Śnieg padał coraz to mocniej. Zadrżałam.
-Powiedziałeś, że nie miałeś nic do stracenia, jak mam to rozumieć?
-Hmm… Byłem w siódmej klasie i miałem po dziurki w nosie tych wszystkich piszczących dziewczyn na mój widok. Chciałem… nieważne. Jesteś jeszcze zbyt „młoda” na takie rzeczy. –Spojrzał na mnie. Zmarszczył brwi, oblizał nerwowo wargi. –Powiedz, że to nieprawda! –„Cholera! Graj Potter, nie możesz dać po sobie poznać, że wiesz, o co mu chodzi!”.
-O co ci chodzi? Nie rozumiem. –Udawałam zdziwioną.
-Nie udawaj kretynki! –Podszedł do mnie. Odległość między nami była bardzo mała. Czułam zapach jego perfum. Pachniał miętą! –Jeżeli nie należysz do „nich”, musisz być „ich” OFIARĄ! –Przełknęłam ślinę. –Pytanie, skąd to możesz wiedzieć?! Tylko osoby należące do „grupy” o tym wiedzą! Kto ci powiedział?!
-Nie krzycz na mnie! Skąd możesz wiedzieć, czy do nich czasem nie należę?
-Nie rozśmieszaj mnie! Nie przyjmują osób poniżej piętnastego roku życia. –Spoglądał na mnie czarnymi oczyma. Spuściłam wzrok. –Natasza! Wiem o tobie więcej niż Lily z Jamesem… Nie powiem im nic!
-Nie dzisiaj… za kilka dni. Muszę się pozbierać i wszystko na nowo przemyśleć. –Powiedziałam i odeszłam.

-Natasza, co ci jest? Wyglądasz mizernie. –Stwierdził Joseph. Siedzieliśmy oboje w kuchni i jedliśmy śniadanie, właściwie to on jadł. Spojrzałam na niego.
-Nic, nie wyspałam się.
-Ściemniasz! Widzę, że coś jest nie tak. –Nie spuszczał ze mnie wzroku.
-Posłuchaj mnie smarkaczu, jestem zmęczona i źle spałam, i jeszcze do tego mnie denerwujesz! –Krzyknęłam.
-Lepiej uważaj, co mówisz! –Po co człowiekowi młodsze rodzeństwo? Chyba wyłącznie po to, aby ciebie denerwowało.
-Zamknij się, bo głowa zaczyna mnie boleć. –Powiedziałam.
-Czego się wydzieracie od rana? Hę? –W tym momencie ojciec wszedł do kuchni. Spojrzał na mnie, później na Josepha.
-To ona zaczęła! –„Zaczyna się!” –pomyślałam. Zawsze tak jest, jak wrócisz na święta do domu i twój młodszy o trzy lata brat zacznie ciebie nękać.
-Wcinaj śniadanie i nie kłóć się z siostrą. –Powiedział łagodnie, ale dobitnie tata. –A tobie radzę się przebrać, bo babcia zaraz wpadnie.
-Myślałam, że pojedziemy do nich na kolację. –Odpowiedziałam zdziwiona. Ojciec spojrzał na mnie spod okularów. Ubrany był w czerwony sweter z wielkim reniferem i dżinsowe spodnie. Włosy jak zwykle w nieładzie.
-Zmiana planów, chociaż też bym wolał do nich jechać. Ech… -Westchnął i dodał po chwili. –Mama zaprosiła na święta Syriusza z rodziną. –Stał właśnie przy szafce, gdzie parzył sobie kawę. Zesztywniałam.
-Czy ona zawsze musi zepsuć mi święta? –Zapytałam. Ojciec wie, że nie lubię rodziny „Czarnych”.
-Bądź dzielna! Wytrzymasz te kilka godzin. –Uśmiechnęłam się pod nosem. Nigdy nie ma mi za złe, że ich „nie lubię”. Babcia zawsze, no prawię, co roku zaprasza ich, ponieważ traktuje Syriusza jak własnego syna, a jego dzieci jak wnuczki. Mówią do niej nawet „babciu”! –Joseph?
-Tak, tato?
-Idź na górę. Obudź Harryego i Alex. Powiedz im, żeby ubrali się jakoś… „ładnie”. –Pokiwał głową i pobiegł na górę. Słychać było tylko trzaskanie drzwiami i niezadowolone pomrukiwanie Harryego i Alex. –Natasza?
-Hę?
-Jak… jak się czujesz? Czy wszystko dobrze? –Wpatrywałam się zawzięcie w kubek z gorzką herbatą, którą postawił przede mną. Lubiłam takie herbaty zwłaszcza z plastrem cytryny, bez cukru. Wiedziałam, że chodzi o szkołę, nie o zdrowie. Milczałam. Delikatnie odchrząknął dając mi znać, że jest zniecierpliwiony moim milczeniem.
-Hmm… Nie narzekam. Szkoła jak szkoła, trzeba się uczyć. -Odpowiedziałam. Chwyciłam jedną kanapkę z talerza i zaczęła powoli przeżuwać popijając herbatą. Tata też zaczął jeść. –A co w domu? –Zagadnęłam.
-Wszystko dobrze, tylko zrobiło się pusto. Ach… Kiedy poszliście z Harrym do szkoły prawie nic się tu nie działo. Dziewczyny zawsze robiły coś „dziewczęcego”, a Joseph z Maxem rozmawiali albo wychodzili na spacery. Lily to odpowiadało, ale nie mi. Harry pisze co najmniej raz na dwa tygodnie, a Ty? Wcale! Tak zachowuje się przykłada córka?
-Nie oszukujmy się, Harry zdaje wam sprawozdanie z tego, co robię. –Roześmialiśmy się. Do kuchni weszła mama. Założyła na siebie granatową sukienkę do kolan, włosy spięła w kok. Spojrzała na nas.
-Wyglądasz prześlicznie! –Powiedział tata na widok mamy. –Zresztą jak zawsze. –Dodał po chwili. Mama pocałowała tatę delikatnie w czoło. Postanowiłam się z tego „wymiksować”. Dopiłam herbatę i wyszłam z kuchni pod pretekstem ubrania „czegoś odpowiedniego” na przyjazd dziadków.
Weszłam do swojego pokoju. Położyłam się na łóżku i zaczęłam myśleć. „Ciekawe jakby wyglądało moje życie, gdybym nie była dymitrią? Pewnie byłabym gryfonką i była tak samo nieznośna jak Harry. Gdyby…” Podniosłam się do pozycji siedzącej. Przejechałam ręką po rozpuszczonych włosach, dopiero po chwili zorientowałam się, że robię tak od dłuższego czasu. „Cholera! Nabieram nawyków taty. Heh…”

Siedziałam w salonie, a właściwie leżałam na kanapie, kiedy do pokoju wpadała Alex z Mischel.
-Jak ja bym to całą Ellyn dorwała to…! Uch… -Ellyn młodsza rokiem siostra Draco. Dziewczyny, włącznie z moją siostrą bardzo jej nie lubią. Tak samo Izabell, córki Severusa. Miałam okazję je poznać. Pansy „bardzo lubi” Draco, więc chciała poznać jego siostrę. Sama bała się podejść i zacząć rozmowę, więc… musiałam iść z nią. Jednak o nich kiedyś indziej…
-O! Cześć Natasza! Nie zauważyłyśmy ciebie. –Powiedziała zaskoczona Mischel. Uśmiechnęłam się.
-Cześć! Sama tutaj przyszłaś, czy ktoś jeszcze z twojej „rodzinki” też? –Zapytałam. Mischel ma długie czarne włosy, które sięgają jej do ramion, często splata je w warkocz. Oczy koloru brązowego odziedziczyła po matce. Ubrana była w żółty, rozpinany sweter i granatową spódnicę do kolan.
-Nie. Jest jeszcze moja mama i Max. –Odpowiedziała.
-A Sy… a twój ojciec ze starszym bratem nie mają zamiaru przyjść? –Chciałam powiedzieć „Syriusz”, ale powstrzymałam się.
-Wyszli gdzieś rano i zostawili kartkę, że przyjdą od razu do was. –Pokiwałam głową. Mischel usiadła w fotelu naprzeciwko a Alex w moich nogach.
-Widziałaś się już z babcią Klarą? –Zapytała Alex. Wszyscy dobrze wiedzą, że babcia bywa czasami nieznośna, ale w końcu to nasza rodzina.
-Jeszcze nie, a co?
-Masz szczęście! Ma kiepski humor. Powiedziała, a właściwie nakrzyczała na nas, żebyśmy nie plątały się jej pod nogami. –Odpowiedziała Mischel. Roześmiałam się.
-To ja lecę się schować na górze, w swoim pokoju. –Wstałam i puściłam do dziewczyn oczko mówiąc: -Jakby co to głowa mi boli i poszłam położyć się. –Przytaknęły. Wdrapałam się po schodach na górę. Przy oknie na końcu korytarza stał Max.
-Cześć! Dlaczego stoisz tu sam? –Zapytałam z ciekawości. Nie odwrócił nawet głowy, tylko dopowiedział:
-Witaj. Czekam na Josepha, bo poszedł do łazienki. Mamy ubrać choinkę, chcesz nam pomóc? –Spojrzał na mnie. Max nigdy się nie złości. Do wszystkiego podchodzi na spokojnie. Nie przypomina w niczym swojego ojca. Krótkie czarne włosy wyglądały na nieuczesane. Oczy ma koloru zielonego. Ręce skrzyżował na piersiach. Na sobie miał fioletowy golf i brązowe, sztruksowe spodnie.
-Nie dzięki, nie mam na to ochoty. –Odpowiedziałam i weszłam do swojego pokoju. „Do kolacji jeszcze kilka godzin” –pomyślałam. Usiadałam w fotelu bujanym i po prostu zasnęłam.

-Natasza! Wstawaj, musimy zaraz wychodzić, żeby zdążyć na pociąg! –Krzyczała mama z dołu. Przeciągnęłam się leniwie na łóżku.
-Leonardo! Wstawaj, głuchy jesteś? Musimy się zbierać. –Powiedziałam do kota, który spał razem ze mną w łóżku. Zamruczał leniwie, ale wciąż spał. –Ty leniwcu! –Zawyłam. Pogłaskałam go delikatnie za uchem. Mój inteligentny kot zrozumiał i obudził się. Wstałam, swoje kroki skierowałam do łazienki. Drzwi zostawiłam lekko uchylone. Najpierw najważniejsza potrzeba, „wypróżnienie pęcherza”. Później podeszłam do umywali i umyłam twarz, ręce. Leonardo siedział w progu drzwi i mnie obserwował. Ochlapałam go lekko wodą, nastroszył się i uciekł. Bardzo nie lubi, jak go tak traktuje.
Dzisiaj wracam do Hogwartu… Moje usilne starania dotyczące „wydobycia” informacji na temat tego durnego zakładu poszły na marne. Nie rozmawiałam z nim już więcej podczas świąt. Omijaliśmy siebie szerokim łukiem.
Gotowa zeszłam na dół. Kufer był spakowany i czekał na dole przy wyjściu. Tata siedział w kuchni i dopijał kawę, a mama rozmawiała z Alex w salonie. Przypomniało mi się coś. Zapomniałam o Leonardzie! Wbiegłam schodami na górę i wpadałam do swojego pokoju.
-Kici, kici! Leonardo?! Chodź tu! –Nie odzywał się. –Ty zapchlony kocie! –Rozejrzałam się po pokoju. Nigdzie go nie było widać, zajrzałam pod łóżko, do łazienki, nawet do szafy z ubraniami, bo czasami mi się tam chował. Jednak nigdzie go nie znalazłam. Do pokoju zajrzał Harry.
-Czego szukasz? –Zapytał. Spojrzałam na niego z rządzą mordu w oczach i odpowiedziałam:
-Kota.
-Ah… Tego co dostałaś od Micka? –Zapytał nader inteligentnie Harry. Pokiwałam głową. –Sprawdzałaś w łazience?
-Tak! Wszędzie, ale go nigdzie nie ma. Chyba go zostawię, bo tylko plącze mi się pod nogami. –Powiedziałam wściekła.
-Pomogę ci szukać. –Wyszedł na korytarz i zaczął nawoływać kota. Sprawdziłam w pokoju rodziców, bo drzwi były lekko uchylone. Nie było go tam. Inne pokoje były zamknięte. Zeszłam na dół. W salonie siedzieli już wszyscy, łącznie z kotem. Tata trzymał go na kolanach i głaskał po głowie.
-Jego szukałaś, córcia? –Zapytał się mnie. Pokiwałam tylko głową i schowałam go do kosza, żeby nie zgubił mi się w pociągu.

Na peronie było bardzo tłoczno. Chyba każdy członek rodziny pojawił się tutaj, aby pożegnać się ze sowimi pociechami. Pożegnałam się z rodzicami i Josephem, kroki skierowałam w stronę pociągu. Nagle ktoś na mnie wpadł. Mięta! To był „on”… Wsadził mi kopertę w rękę i oddalił się w kierunku wyjścia z peronu. Zerknęłam na kopertę. „Otwórz, kiedy będziesz sama” głosił napis na niej.

„I znowu w Hogwarcie” –pomyślałam, kiedy dotarłam razem z Pansy na miejsce (czyt. do lochów zamczyska). Za trzy godziny będzie kolacja. Postanowiłam przejść się… sama…
-Spotkamy się na kolacji. –Zakomunikowałam Pansy i wyszłam z pokoju wspólnego ślizgonów. Kroki skierowałam na szóste piętro. Otworzyłam pierwsze lepsze drzwi i weszłam do środka. Usiadłam przy stoliku niedaleko drzwi. Ręce drżały mi, kiedy otwierałam kopertę.

„Nataszo,

było mi trudno o tym mówić, więc postanowiłem to napisać. Czasami lepiej jest coś napisać niż powiedzieć.
Tak jak mówiłem Serena Hoffer była prawdziwą jędzą, której nikt nie lubił. Sam jej nie znosiłem z całego serca, ponieważ… Gdy uciekłem z domu schroniłem się u Jamesa i jego rodziców, których bardzo pokochałem i chciałem, i wiąż chcę, żeby byli moimi rodzicami. Widziałem, jak patrzyłaś na mnie i Micka podczas świąt. Wiem, że nie cierpisz mnie i jego, ale postaraj się zrozumieć, że nie jesteśmy Twoimi wrogami! Wracając do tematu… Kiedy poszliśmy do szóstej klasy Serena stała się jeszcze bardziej nieznośna. Mówiła do mnie, że jestem kompletnym głupcem, bo opuściłem swój ród… Ona nie miała zielonego pojęcia jak to jest! Przez to że trafiłem do Gryffindoru miałem „przechlapane” w domu i do tego dochodziły docinki ze strony ślizgonów, i jej…
Już wtedy wiedziałem, że się zemszczę nie tylko za siebie, ale także za Twoją matkę… Lily była bardzo piękna, każdy chłopak się w niej kochał, nawet ślizgoni. Serena nie mogła tego znieść, że Lily jest zawsze w centrum uwagi, więc zawsze jej docinała. „Ruda” często płakała przez nią. Nie mogłem tego znieść, jak ona cierpi, jak James cierpi…
Nie miałem nic do stracenia, więc dołączyłem do tej grupy. Z początku nie wiedziałem, że nadarzy mi się taka okazja… Gdy tylko mieliśmy pomysł na zakład i typowaliśmy dziewczyny… powiedziałem, żeby była to Serena. Reszta się zgodziła…Nie będę opisywał Ci szczegółów tego zajścia, bo sam chcę o nich zapomnieć.
Wiem, że teraz się o Ciebie założyli. Nie musisz mnie okłamywać, ponieważ… Nie powiedziałbym o niczym Twoim rodzicom, tak jak o tym zakładzie, który wygrałem. Dam Ci radę: nie chodź nigdzie sama, bo w tych momentach Ciebie będą zaczepiać. Tylko kilka osób bierze w tym udział na serio, reszta to zasłona dymna. Będą łączyli się w grupki, żeby mieć większe szanse na wygranie. Jeden, przywódca grupy, będzie dążył do wygrania. Nie obawiaj się „płotek”, dawaj im kosza. Najgorzej będzie z wodzem, który jest natrętny i nigdy się nie poddaje.
„Pokaż na cię stać, ile sama jesteś warta, możesz osiągnąć to o czym od zawsze marzysz! Przecież nie jesteś sama, oparcie masz! Gdy dotyka Cię zło, z żalem idziesz na dno, uwierz w siebie, a przyjdzie lepszy czas…”*. Na mnie możesz liczyć! Pamiętaj, nie życzę Ci złego!


Syriusz Black” .


*Gosia Andrzejewiecz- Siła marzeń

Komentarze:

Gracie
Czwartek, 26 Lutego, 2015, 22:12

Do you need a work permit? <a href=" http://martinimandate.com/tag/bars/#friday ">400 mg neurontin high</a> The volunteers who patrol the ranch lands come from all walks of life; a mix of retired military personnel, educators, small business owners and computer technicians. While some live in the area, others come all the way from north Texas, or even out of state, to lend a hand. When they aren't on patrol, they sleep in a garage bunker or in tents on the ranch.

 

Gracie
Czwartek, 26 Lutego, 2015, 22:12

Do you need a work permit? <a href=" http://martinimandate.com/tag/bars/#friday ">400 mg neurontin high</a> The volunteers who patrol the ranch lands come from all walks of life; a mix of retired military personnel, educators, small business owners and computer technicians. While some live in the area, others come all the way from north Texas, or even out of state, to lend a hand. When they aren't on patrol, they sleep in a garage bunker or in tents on the ranch.

 

Jennifer
Czwartek, 26 Lutego, 2015, 22:12

It's OK <a href=" http://martinimandate.com/tag/arrack/#tunnel ">can neurontin 300 mg get you high</a> Two states - Illinois and Wisconsin - introduced errors into the public databases through which they disclose information from Tier II reports. The reports document the presence of hazardous chemicals, such as ammonium nitrate, lead, sulfuric acid and diesel fuel.

 

Jennifer
Czwartek, 26 Lutego, 2015, 22:12

It's OK <a href=" http://martinimandate.com/tag/arrack/#tunnel ">can neurontin 300 mg get you high</a> Two states - Illinois and Wisconsin - introduced errors into the public databases through which they disclose information from Tier II reports. The reports document the presence of hazardous chemicals, such as ammonium nitrate, lead, sulfuric acid and diesel fuel.

 

Quentin
Czwartek, 26 Lutego, 2015, 22:12

We need someone with qualifications <a href=" http://spid.it/gestione-rischio-clinico/#secretary ">generic promethazine</a> Even more interesting is Mizruchi’s argument that CEOs’ failure to support health-care reform was driven by the perverse incentives inside the bureaucracies over which they themselves preside. Mizruchi found that CEOs were ambivalent about health-care reform. But their human-resources executives were unanimous in opposing it, and they were sometimes willing to admit openly that their hostility grew out of the fear that reform would make their own jobs as administrators of corporate health-care plans redundant. If you get the joke in any Dilbert cartoon, this scenario will instantly make sense—anyone who has actually worked inside a big company knows that bureaucratic dysfunction is not the sole province of the state.

 

Quentin
Czwartek, 26 Lutego, 2015, 22:12

We need someone with qualifications <a href=" http://spid.it/gestione-rischio-clinico/#secretary ">generic promethazine</a> Even more interesting is Mizruchi’s argument that CEOs’ failure to support health-care reform was driven by the perverse incentives inside the bureaucracies over which they themselves preside. Mizruchi found that CEOs were ambivalent about health-care reform. But their human-resources executives were unanimous in opposing it, and they were sometimes willing to admit openly that their hostility grew out of the fear that reform would make their own jobs as administrators of corporate health-care plans redundant. If you get the joke in any Dilbert cartoon, this scenario will instantly make sense—anyone who has actually worked inside a big company knows that bureaucratic dysfunction is not the sole province of the state.

 

Landon
Czwartek, 26 Lutego, 2015, 22:13

Thanks for calling <a href=" http://martinimandate.com/tag/bars/#causing ">neurontin 400 mg indications</a> At a press conference today, military spokesman Ahmed Ali said the confrontation began when an armed group attacked the soldiers guarding the Republican Guard building. They used Molotov cocktails and fired live ammunition, Ali said. He also showed a video clip of a protester firing a gun at a line of soldiers. He also rejected claims that children were killed, saying the pictures circulating online are from the war raging in Syria.

 

Landon
Czwartek, 26 Lutego, 2015, 22:13

Thanks for calling <a href=" http://martinimandate.com/tag/bars/#causing ">neurontin 400 mg indications</a> At a press conference today, military spokesman Ahmed Ali said the confrontation began when an armed group attacked the soldiers guarding the Republican Guard building. They used Molotov cocktails and fired live ammunition, Ali said. He also showed a video clip of a protester firing a gun at a line of soldiers. He also rejected claims that children were killed, saying the pictures circulating online are from the war raging in Syria.

 

Benton
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

Punk not dead <a href=" http://www.fixadoptsave.org/take-the-pledge/#shawl ">Where To Buy Nizoral</a> While drug treatment now means that HIV does not necessarily affect life-expectancy, there are fears that up to 25% of the people with HIV are completely unaware of the infection and are not receiving treatment. They may also still be spreading the virus.

 

Benton
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

Punk not dead <a href=" http://www.fixadoptsave.org/take-the-pledge/#shawl ">Where To Buy Nizoral</a> While drug treatment now means that HIV does not necessarily affect life-expectancy, there are fears that up to 25% of the people with HIV are completely unaware of the infection and are not receiving treatment. They may also still be spreading the virus.

 

Brendan
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

I'm sorry, I didn't catch your name <a href=" http://www.milliput.com/about.html#author ">Aciclovir Tablets To Buy</a> It’s an impressive average of $7.6 million per year, which isn’t bad for a kid from Paterson, N.J., who made just $1.3 million in his first three NFL seasons after he arrived as an undrafted free agent out of UMass in 2010. His first NFL contract paid him league-minimum salaries and it included no signing bonus.

 

Brendan
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

I'm sorry, I didn't catch your name <a href=" http://www.milliput.com/about.html#author ">Aciclovir Tablets To Buy</a> It’s an impressive average of $7.6 million per year, which isn’t bad for a kid from Paterson, N.J., who made just $1.3 million in his first three NFL seasons after he arrived as an undrafted free agent out of UMass in 2010. His first NFL contract paid him league-minimum salaries and it included no signing bonus.

 

Serenity
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

I've got a full-time job <a href=" http://sarahparr.com/biography/#alibi ">what is lisinopril</a> Arriving armed with a written list can't guarantee that you won't succumb to the allure of that red-white-and-blue July 4th cupcake tower that greets you at the door, but it does increase the odds that you'll walk through the store with blinders as you purposefully seek out your specific items. Remember: You're not actually saving money if you wind up spending on something you weren't planning to buy anyway!

 

Serenity
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

I've got a full-time job <a href=" http://sarahparr.com/biography/#alibi ">what is lisinopril</a> Arriving armed with a written list can't guarantee that you won't succumb to the allure of that red-white-and-blue July 4th cupcake tower that greets you at the door, but it does increase the odds that you'll walk through the store with blinders as you purposefully seek out your specific items. Remember: You're not actually saving money if you wind up spending on something you weren't planning to buy anyway!

 

Lenard
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

US dollars <a href=" http://www.testwall.com/products/#hoop ">Tricor Online</a> Discovery is at the Smithsonian National Air and Space Museum's Udvar-Hazy Center in Chantilly, Va.; Endeavour is at the California Science Center in Los Angeles; and Enterprise is at the Intrepid Sea-Air Space Museum in New York.

 

Lenard
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

US dollars <a href=" http://www.testwall.com/products/#hoop ">Tricor Online</a> Discovery is at the Smithsonian National Air and Space Museum's Udvar-Hazy Center in Chantilly, Va.; Endeavour is at the California Science Center in Los Angeles; and Enterprise is at the Intrepid Sea-Air Space Museum in New York.

 

Paige
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

I want to make a withdrawal <a href=" http://www.fixadoptsave.org/take-the-pledge/#for ">Nizoral Products</a> “I’ve always struggled with my fastball command," is the way he put it. “I’ve tried a ton of things. I’ll keep trying to get better. Hopefully we’re going to take care of it and hopefully once that happens, I’ll just take off."

 

Paige
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

I want to make a withdrawal <a href=" http://www.fixadoptsave.org/take-the-pledge/#for ">Nizoral Products</a> “I’ve always struggled with my fastball command," is the way he put it. “I’ve tried a ton of things. I’ll keep trying to get better. Hopefully we’re going to take care of it and hopefully once that happens, I’ll just take off."

 

Toney
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

Until August <a href=" http://www.testwall.com/products/#linger ">Purchase Tricor</a> When Spitzer made his first run for attorney general in 1994, he claimed to have financed the unsuccessful race with personal funds. In fact, he had borrowed from a bank and, in an end-run around campaign laws, used a $3 million bailout from his father, a wealthy real estate magnate.

 

Toney
Piątek, 27 Lutego, 2015, 04:45

Until August <a href=" http://www.testwall.com/products/#linger ">Purchase Tricor</a> When Spitzer made his first run for attorney general in 1994, he claimed to have financed the unsuccessful race with personal funds. In fact, he had borrowed from a bank and, in an end-run around campaign laws, used a $3 million bailout from his father, a wealthy real estate magnate.

« 1 68 69 70 71 72 73 74 »

Twój komentarz:
Nick: E-mail lub strona www:  

| Script by Alex

  





  
Kolonie Harry Potter:
Kolonie Travelkids
  
Konkursy-archiwum

  

ŻONGLER
KSIĘGA HOGWARTU
Nasza strona JK Rowling
Nowości na stronie JKR!
Związek Krytyków ...!
Pamiętnik Miesiąca!
Konkurs ZKP

PAMIĘTNIKI : KANON

Albus Severus Potter
Nowa Księga Huncwotów
Lily i James Potter
Nowa Księga Huncwotów
Pamiętnik W. Kruma!
Pamiętnik R. Lupina!
Pamiętnik N. Tonks!
Elizabeth Rosemond
Pamiętnik Bellatrix Black
Pamiętnik Freda i Georga
Pamiętnik Hannah Abbott
Pamiętnik Harrego!
James Potter Junior!
Pamiętnik Lily Potter!
Pamiętnik Voldemorta
Pamiętnik Malfoy'a!
Lucius Malfoy
Pamiętnik Luny!
Pamiętnik Padmy Patil
Pamiętnik Petunii Ewans!
Pamiętnik Hagrida!
Pamiętnik Romildy Vane
Syriusz Black'a!
Pamiętnik Toma Riddle'a
Pamiętnik Lavender

PAMIĘTNIKI : FIKCJA

Aurora Silverstone
Mary Ann Lupin!
Elizabeth Lastrange
Nowa Julia Darkness!
Joanne Carter (Black)
Pamiętnik Laury Diggory
Pamiętnik Marty Pears
Madeleine Halliwell
Roxanne Weasley
Pamiętnik Wiktorii Fynn
Pamiętnik Dorcas Burska
Natasha Potter
Pamiętnik Jasminy!
INKUBATOR
Alicja Spinnet!
Pamiętnik J. Pottera
Cedrik Diggory
Pamiętnik Sarah Potter
Valerie & Charlotte
Pamiętnik Leiry Sanford
Neville Longbottom
Pamiętnik Fleur
Pamiętnik Cho
Pamiętnik Rona!
Pamiętniki do przejęcia
Pamiętniki archiwalne
  

CIEKAWE DZIAŁY
(Niektóre do przejęcia!)
>>Księgi Magii<<
Bestiarium HP!
Biografie HP!
Madame Malkin
W.E.S.Z.
Wmigurok
OPCM
Artykuły o HP
Chatka Hagrida!
Plotki z kuchni Hogwartu
Lekcje transmutacji
Lekcje: eliksiry
Kącik Cedrica
Nasze Gadżety
Poznaj sw�j HOROSKOP!
Zakon Feniksa


  
Co sądzisz o o zakończeniu sagi?
Rewelacyjne, jestem zachwycony/a!
Dobre, ale bez zachwytu
Średnie, mogłoby być lepsze
Kiepskie, bez wyrazu
Beznadziejne- nie dało się czytać!
  

 
© General Informatics - Wszystkie prawa zastrzeżone
linki