Pamiętnikiem opiekuje się Juliette Chang=Julicious

[ Powrót ]

Środa, 18 Lipca, 2007, 19:55

Sen... ("Czym" siê stanê???)

Sz³am ciemnym korytarzem… Moje serce by³o przepe³nione niezwyk³ym uczuciem… Bardzo czego¶ pragnê³am… Choæ sama nie wiedzia³am czego. Sz³am jednak pewnie, wci±¿ przed siebie… Na koñcu korytarza, którym pod±¿a³am ukaza³ siê du¿y balkon sk±pany w srebrzystym ¶wietle ksiê¿yca. By³a pe³nia… Poczu³am wielk± ochotê aby z niego skoczyæ i daæ siê ponie¶æ lekkiemu wiaterkowi… Mocniejszy powiew smagn±³ mnie po twarzy, jakby zachêcaj±c do skoku… Zapach moich w³osów poniós³ siê na wietrze. Podesz³am do balustrady…

- A³a!!- syknê³am z bólu, który nagle odczu³am w okolicy swoich ³opatek. By³ tak mocny, i¿ musia³am siê wgry¼æ w poduszkê aby zag³uszyæ kolejny okrzyk.
Jednak ból min±³ tak samo szybko jak siê pojawi³. Le¿a³am w ciszy nas³uchuj±c czy nie obudzi³am ¿adnej z kole¿anek. Dormitorium zape³nione by³o jedynie miarowymi oddechami dziewczyn. Odkry³am siê… By³o mi bardzo gor±co…
Obróci³am siê na bok ton±c w my¶lach. Nigdy nic podobnego mi siê nie przydarzy³o. Ten ból by³ tak niezwykle realny…
¯adnym sposobem nie mog³am sobie poradziæ z bezsenno¶ci±, która dopad³a mnie po przebudzeniu. Usiad³am na ³ó¿ku, odchyli³am kotary i okaza³o siê, ¿e ju¿ ¶wita… Spojrza³am na zegarek. By³o kilka minut przed szóst±.
Prawie do koñca rozbudzona skierowa³am swoje kroki ku Pokojowi Wspólnemu.

- Tato, ale ja siê o ni± martwiê… - us³ysza³am g³os Dereka i stanê³am wryta jak s³up soli.
- Synu, czy to na pewno nasze rodowe wzory? – odpowiedzia³ mu niski, mêski g³os.
- Tak. Maj± nawet ten sam kolor. – jêkn±³ Derek.
- Malinowe? Na pewno s± m a l i n o w e?? – zapyta³ zawziêcie mê¿czyzna.
Wyjrza³am zza rogu korytarzyka i dostrzeg³am Dereka klêcz±cego na dywanie przed kominkiem. Kiwn±³ g³ow± w potakuj±cym ge¶cie.
- A wiêc proszek Fiuu. – pomy¶la³am.
- Derek… Ona na zawsze bêdzie po³±czona w pewien sposób z nasz± rodzin±.
- To mi akurat nie przeszkadza, Tato. – powiedzia³ ch³opak z rado¶ci± w g³osie…
- Co¶ was ³±czy? – zapyta³ zaciekawiony ojciec Dereka.
- To znaczy… No… Tak jakby…
- Synu, uczuæ nie trzeba siê wstydziæ. Wrêcz nie wolno!… Widzê, ¿e jeste¶ do niej bardzo przywi±zany. No i pewnie ci siê podoba…
Nie mia³am ju¿ odwagi wyjrzeæ zza winkla, ale cichy ¶miech ojca ch³opaka utwierdzi³ mnie w przekonaniu, ¿e Derek kiwn±³ g³ow±.
- Tato… Czy ona… Zawsze?
- Tak… Ka¿dej pe³ni stanie siê pó³…

-Padma, ty nie ¶pisz??? – krzyknê³a u¶miechniêta od ucha do ucha Angela (kole¿anka z roku) zbiegaj±c po schodach .
Wyskoczy³am w powietrze jak poparzona i g³o¶nio wci±gnê³am powietrze.
Us³ysza³am ciche pykniêcie i po chwili odpowiedzia³am dziewczynie:
- Ale mnie przestraszy³a¶, wariatko! Po prostu jestem g³odna i mia³am wpa¶æ do kuchni po co¶ s³odkiego…
- S³odycze z samego rana? – zapyta³a z ironi± w g³osie.
- Mam chêæ. Ale skoro ty nie chcesz… - I odwróci³am siê wiedz±c co zaraz nast±pi…
- Oszala³a¶? Idê z tob±! - krzyknê³a.
Mia³y¶my ju¿ wkroczyæ do Pokoju Wspólnego, gdy nagle przed naszymi oczami mign±³ zarys Dereka. W pe³nym pêdzie wyskoczy³ na korytarz i tyle go widzia³y¶my... Wcale mnie to nie pocieszy³o . Wiedzia³am, ¿e zapewne domy¶li³ siê, ¿e go pods³ucha³am, ale tak czy siak bêdzie mi musia³ wyja¶niæ co siê dzieje… Wiêcej siê nie wykrêci bajeczkami o zdech³ym psie .
- Co z nim? – zapyta³a szczerze zdziwiona Angela.
- Nie mam pojêcia – sk³ama³am. – To idziemy po s³odycze?
- Oczywi¶cie. – odpar³a z u¶miechem i ca³kowicie zapomnia³a o dziwnym zachowaniu Dereka.
Gdy sz³y¶my do kuchni nie mog³am przestaæ my¶leæ o tym co us³ysza³am… Spojrza³am na moje paznokcie. Nadal mia³y te wzorki. Bez w±tpienia by³y w³a¶nie malinowe… I co pe³niê bêdê siê stawa³a pó³… Czym? To mnie niepokoi³o najbardziej…
Jednak u¶miech na mej twarzy wywo³a³o wspomnienie kilku s³ów ojca Dereka: „Widzê, ¿e jeste¶ do niej bardzo przywi±zany. No i pewnie ci siê podoba…” .

-Padma… Chyba mia³y¶my i¶æ do kuchni? – zapyta³a Angela.
-Nooo… - odpar³am nieprzytomnie i stanê³am w miejscu. By³am kilka metrów za obrazem z mis± owoców. – Trochê siê zamy¶li³am…
- Dereku¶, co ? – zapyta³a z szelmowskim u¶miechem.
- Odwal siê! – szturchnê³am j±, po czym po³askota³am gruszkê, poci±gnê³am za zielon± klamkê i wkroczy³am do pachn±cej i zagêszczonej skrzatami kuchni. – Zajmijmy siê s³odyczami – rzuci³am do Angeli przez ramiê.

Komentarze:

you use disallowed a designer to make the style? Superb vocation! adedgakggeeg

acquiring equivalent rss snag? Someone who's going to be aware of nice retort. Thnkx ekddddgabkddacda

Just wanna remark on couple of general issues, The web site style is perfect, the subject matter is rattling excellent bkdeeggfacef

acquiring equivalent rss snag? Someone who's going to be aware of nice retort. Thnkx bdfcfbbeeacb

I like what you guys are usually up too. This kind of clever work and exposure! Keep up the amazing works guys I've added you guys to my blogroll. deggbggdfdgadefk

Vigamox Without A Script in Columbus eeedgeedakde

There are some interesting closing dates on this article however bbcdeaffekdd

I was suggested this blog by my cousin. I'm not sure whether this post is written by him as no one else know such detailed about my difficulty. You are wonderful! Thanks! ekdacedkdekdkeeb

« 1 191 192 193 194 

| Script by Alex