Pamiętnikiem opiekuje się Bellatrix Lestrange
Notki do 26 marca 2007 pisała Vingag

[ Powrót ]

Niedziela, 23 Marca, 2008, 22:10

Zduszona przez wszystkie dzieciêce lêki, zabi³am.

By³oby wcze¶niej, gdyby nie mój Potworek wredny, który ci±gle pisa³ na GG, uniemo¿liwiaj±c mi skupienie siê. Ale Potworkowi dziêkujê, Potworek bêdzie wiedzia³, za co :*
Era G³upich Pomys³ów Bellatriksi ^^ minê³a, i, ku uciesze moich fanów (oj, no, zraz pró¿na! ¯artujê sobie tylko ), wróci³am. Ale nie z nowymi pomys³ami. Najpierw muszê zrealizowaæ te stare.
A z okazji tego, ¿e wróci³am, bêdzie dedykacja. ^^ No szok normalnie! A wiêc *ekhem*:
Kenay’i, (chylê czo³a, nawet nie ¶miem porównywaæ swoich tekstów do Twoich), Dorcas, (a, bo Ciê lubiê ^^ i Twoj± bohaterkê. O. ), Aurorze (przepraszam, przepraszam, przepraszam, przepraszam, przepraszam! Nadrobiê to, obiecujê ) oraz Nice1310, (za nowe forum ^^ Udane forum )
Osobno Potworkowi, mojemu Anio³owi Stró¿owi.
Wszystkim ¶lê buziaki :***** i przekazujê now± notkê.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~



- Podoba ci siê? – skin±³em potakuj±co g³ow± – W takim razie chod¼my dalej, poka¿ê ci siebie samego.
Nie sposób opisaæ mieszaniny smutku, rado¶ci, roz¿alenia i ciekawo¶ci, jakie poczu³em, zmierzaj±c w kierunku mojego domu. Chcia³em to zobaczyæ, jednak by³em ¶wiadomy tego, i¿ dopiero wtedy dostrzegê, co tak naprawdê straci³em. Jestem gotów daæ siê za³o¿yæ o rêkê (tê bez palca, zawsze jako¶ tak ³atwiej bêdzie siê z ni± rozstaæ ), ¿e je¶li nie wybra³bym „kariery” ¶miercio¿ercy, moja mama nadal by ¿y³a, Shirley wiod³a by szczê¶liwy ¿ywot u mojego boku, a ten ch³opczyk, biegn±cy do mamusi, nazywa³by prawdziwego mnie swoim tat±. Zdecydowa³em, wbrew pocz±tkowym zamierzeniom, ¿e pójdê. Pójdê, zobaczê, i zacznê ryczeæ. Albo i nie. Nie jestem pewien swojej przysz³ej reakcji.
Na niewyra¼n±, i wypowiedzian± jakby ostatkiem si³ pro¶bê Shirley, zatrzyma³em siê. Wraz ze mn± usta³ dono¶ny stukot kó³.
- To tu – wyszepta³a towarzyszka mojej podró¿y ³ami±cym siê g³osem.
- Nie podejdziemy bli¿ej? Nie chcesz tego zobaczyæ? – w sumie to by³o pytanie zadane z uprzejmo¶ci.
Obok lepszego mnie dostrzeg³em drobn±, lekko przygarbion± postaæ. Nie zdziwi³o mnie to, i¿ siedzia³a na wózku inwalidzkim. By³em zbyt daleko, by dostrzec twarz, jednak wiedzia³em, kto to. Ta sama osoba przebywa³a równie¿ przy mnie w tej chwili. Przynajmniej tak mi siê wydawa³o. Zrobi³em dwa kroki w przód, nadaj±c widokowi ¿ycia, jakie powinienem teraz prowadziæ, ostro¶ci. „Lepsza” Shirley macha³a d³oni± i zapewne u¶miecha³a siê rado¶nie do ma³ego ch³opczyka, który bawi³ siê z owczarkiem kaukaskim. Piszê zapewne, poniewa¿ nadal sta³em za daleko, by twarze sta³y siê wyra¼ne. Jednak nie chcia³em podchodziæ sam. Nie wiedz±c dlaczego, zapragn±³em mieæ przy sobie pannê Sasch. Ot, tak, serce nie pozwala³o ruszyæ nogami, póki nie oprê d³oni na porêczach wózka. Dopiero wtedy, z moj± „pasa¿erk±”, zbli¿yliby¶my siê do siebie. Ale nie, nie do siebie nawzajem, tylko do nas, tych z idealnego ¶wiata. By nie wyj¶æ na egoistê, postanowi³em najpierw porozmawiaæ z Shirley. Zawsze istnia³a mo¿liwo¶æ, ¿e ona nie chce tego widzieæ.
- Czy… Chcesz tam ze mn± podej¶æ? Ciekawo¶æ mnie z¿era, ale nie mogê nigdzie i¶æ bez ciebie. Ani bez twojej zgody. – zabrzmia³o to zbyt entuzjastycznie. Chocia¿ mia³em nadziejê, ¿e ton mojego g³osu przekona Shirley. – Panno Sasch, czy zechce panna poznaæ niezepsutego mnie? – doda³em ¿artobliwie, by choæ odrobinê roz³adowaæ atmosferê.
- Dlaczego nazywasz mnie pann±? Przecie¿ ja mam syna! Sk±d on mi siê wzi±³?! No, jak my¶lisz?! Sama go sobie zrobi³am?!
Zaskoczy³ mnie ten nag³y wybuch. Nie spodziewa³em siê, ¿e g³upim ¿artem a¿ tak j± zraniê. Ale z drugiej strony, jak mog³em byæ taki naiwny? Naprawdê my¶la³em, ¿e ona chce byæ ze mn±, ¿e przyby³a do Hogwartu specjalnie dla mnie… Idiota! A jednak, moje miejsce jest u boku Czarnego Pana. Zabawne… Doros³y mê¿czyzna narobi³ sobie nadziei… I nadzieja mu umar³a. Stara³ siê j± cuciæ, przywróciæ do ¿ycia, ale to nic nie da³o. Sam jestem sobie winien.
Tymczasem Shirley chyba siê uspokoi³a. Po jej rumianych policzkach sp³ywa³y pojedyncze ³zy. Ogromne, ciê¿kie krople na chwilkê zatrzymywa³y siê na brodzie, by opa¶æ na jej kolana.
- Peter, przepraszam… Ja nie chcia³am, uwierz. Mia³am opowiedzieæ Ci o tym ju¿ dawno, ale, sam wiesz, nie by³o okazji.
- Nie, to moja wina. Nie powinienem wyskakiwaæ tak z t± „pann±”. A o czym chcia³a¶ mi powiedzieæ?
- O moim zwi±zku. I o tym. - wskaza³a d³oni± na swoje nogi, po czym ods³oni³a kawa³ek uda i przejecha³a po nim paznokciami, zostawiaj±c czerwone ¶lady. – Nic nie czujê. Wiesz, zabawne. Sama to sobie zrobi³am, wiêc nawet nie mam kogo winiæ. No, ale by³o – minê³o. Teraz, je¶li mo¿esz, usi±d¼, a ja postaram siê opowiedzieæ o tym jak najszybciej, jednocze¶nie nie pomijaj±c szczegó³ów. Jakie¶ pytania, skargi, za¿alenia? – ostatnie zdanie wypowiedzia³a z filuternym u¶miechem, jednak w jej oczach nadal czai³ siê smutek.
- Absolutnie nie. Mów. Ale… Dlaczego tu? Dlaczego w³a¶nie tutaj chcesz mnie zapoznaæ ze swoj± histori±?
- To proste. Nikt nam nie przeszkodzi. OK, to zaczynam. Gyles Howard. Niczego sobie Puchon. Jako¶ tak wysz³o, ¿e zostali¶my ma³¿eñstwem. Pó¼niej urodzi³ siê Micach. Byli¶my szczê¶liwym ma³¿eñstwem: Gyles zarabia³ pieni±dze na utrzymanie, ja zajmowa³am siê domem. Nie ma co kryæ, dorobili¶my siê poka¼nego dworku. W tym roku, kiedy kupili¶my nowy dom, postanowili¶my razem z Gyles’em, ¿e Bo¿e Narodzenie dla ca³ej rodziny zorganizujemy u nas. Parapetówka po³±czona ze zjazdem rodzinnym W czasie, gdy zajmowa³am siê przygotowaniami, Micach przebywa³ u mojej mamy. Troszkê by mi przeszkadza³, a koniecznie chcia³am wyrobiæ siê na czas. I tak, ku uciesze mojego synka, którego wys³a³am na zimowe ferie do ukochanej babci, mia³am woln± rêkê. No, mo¿e nie ca³kiem… Prawa by³a zajêta, gdy¿ trzyma³am w niej ró¿d¿kê, przygotowuj±c wszelkie potrawy i ozdoby. W przeddzieñ Wigilii pojechali¶my z Gyles’em po Micacha. Drogi by³y niesamowicie oblodzone, i, chocia¿ zachowywali¶my wielk± ostro¿no¶æ, nie dojechali¶my do mamy. Od dziecka ba³am siê lodu… – tu g³os jej drgn±³, lecz nie przerywa³a – Mniej wiêcej w po³owie drogi spanikowa³am. Jazda po lodzie i nieustanne wpatrywanie siê w g³adk±, zdradliw± taflê by³o ponad moje si³y. Gyles, chc±c mnie uspokoiæ, przez chwilê nie patrzy³ na drogê… Chwila wystarczy³a, ¿ebym zabi³a swojego mê¿a. ¦wiadomo¶æ odzyska³am dopiero w mugolskim szpitalu, gdzie lekarze powiedzieli najpierw o moich nogach, a pó¼niej o Gyles’ie. Nie pamiêtam, co robi³am przez tamte wszystkie dni, kiedy wróci³am ju¿ do domu. Straci³am ukochan± osobê, i przez to zaczê³am ¼le traktowaæ Micacha. Na ka¿dym kroku przypomina³ mi o by³ym mê¿u… Bo, wiesz, on jest strasznie podobny do swojego ojca. W koñcu jednak zrozumia³am, ¿e nie ma co siê nad sob± u¿alaæ i rozpamiêtywaæ przesz³o¶ci, wróci³am do normalnego ¿ycia. – ukradkiem otar³a ³zê, zanim ta zd±¿y³a wypa¶æ z pod powieki – Jestem wdow±. Wydaje mi siê, i¿ odpowiedniejsze by³oby nazywanie mnie „pani±” ni¿ „pann±”.
- Gdybym wiedzia³… Tak mi przykro… - w rzeczywisto¶ci przykro mi nie by³o. Po prostu nie wiedzia³em, co powiedzieæ, a g³upio by³o siedzieæ cicho.
- Nie musisz udawaæ. Wiem, ¿e nie jest ci przykro. Tylko, proszê: nie pytaj sk±d. Wiem, i ju¿. – a w³a¶nie chcia³em zapytaæ, sk±d ona to wie. Jednak zgodnie z jej pro¶b±, nie wypowiedzia³em pytania. Za cenê niema³ego wysi³ku uda³o mi siê powstrzymaæ tych kilka s³ów, które niemal pali³y wargi, pragn±c wydostaæ siê na zewn±trz. Tak wiêc nie odzywa³em siê ju¿ wcale. To znaczy, nie mówi³em nic przez d³u¿sz± chwilê. Stara³em siê pozbyæ z twarzy rumieñca wstydu, wywo³anego odpowiedzi± Shirley na moje s³owa otuchy. Na szczê¶cie, pani, tak, ju¿ teraz pani Sasch zaproponowa³a, ¿eby¶my „zapoznali siê” z naszymi lustrzanymi odbiciami. Stwierdzi³a, ¿e ju¿ wystarczaj±co d³ugo trzyma mnie w niepewno¶ci, a napiêcie, jakie uda³o jej siê zbudowaæ, siêgnê³o poziomu równego z wysoko¶ci± Mount Everestu, wiêc czas najwy¿szy na zdjêcie opaski z moich oczu. Szczere mówi±c, pojêcia nie mia³em, o co jej chodzi. Je¶li chodzi o mnie, by³em pewien co do widoku oraz twarzy, które za moment ujrzê. W oczach Shirley pojawi³ siê ten sam smutek, co wcze¶niej. Tak bardzo nie pasowa³ do radosnego wyrazu jej twarzy… Czu³em, ¿e co¶ jest nie tak. Ogarnê³o mnie dziwne przeczucie, ¿e za chwilê zostanê zaskoczony. Oczywi¶cie, strach równie¿ otuli³ mnie swoim ramieniem. Mimowolnie zaciska³em d³onie na porêczach wózka coraz mocniej.
Ju¿ tylko kilka kroków dzieli mnie od ujrzenia wszystkiego wyra¼nie.
Ju¿ tylko kilka kroków dzieli mnie od nieuzasadnionego zaskoczenia.
Ju¿ tylko kilka kroków dzieli mnie od rzucenia siê w otch³añ rozpaczy.
Ju¿ tylko kilka kroków dzieli mnie od najpiêkniejszego widoku w mym ¿yciu.
Ju¿ tylko kilka kroków dzieli od spojrzenia w oczy samemu sobie.
Ju¿ tylko kilka kroków dzieli mnie od spojrzenia w oczy strachowi, który coraz cia¶niej mnie obejmuje…

Komentarze:

pcal vxBother so multitudinous to say from http://levitrasutra.com/ - best place to buy generic cialis

canadian viagra https://1onlineviagenfox.com/ - how long does viagra last how long for viagra to work <a href="https://1onlineviagenfox.com/#">how to use viagra</a> generic viagra walmart

cialis pills https://1cialishwzbm.com/ - cialis generic timeline how to take cialis <a href="https://1cialishwzbm.com/#">discount cialis</a> cialis coupon

daily cialis https://cilismg.com/ - cialis commercial where to buy cialis <a href="https://cilismg.com/#">how to use cialis</a> cialis 20 mg

is antiviral drugs safe while pregnant how much does doctor on demand cost without insurance. antiviral for the flu, what is a logical antiviral drug target in retroviruses. Some stories reported that Chinese doctors, is coronavirus cure found what is an antiviral drug used for. does antiviral drugs kill viruses what is dr on demand app <a href=https://curacoronavirus.uno/#>coronavirus cura</a> what is in an antiviral drug.

natural viagra for men https://genericviragacheap.com/ - cheap viagra viagra side effects <a href="https://genericviragacheap.com/#">natural viagra</a> generic viagra online for sale

viagra prank https://xvirgaronline.com/ - how does viagra work viagra for sale <a href="https://xvirgaronline.com/#">womens viagra</a> how much does viagra cost

roman viagra https://medyvirgaraonline.com/ - goodrx viagra viagra pill <a href="https://medyvirgaraonline.com/#">how much does viagra cost</a> womens viagra

skiv pwas the pomposity suchlike in galantine http://edmpcialis.com/ - cialis cost

updx eiAurora hyperemic to rib malleus generic viagra online pharmacy http://edmpcialis.com/ - cialis daily cost

avwi cwor shyness that is not too exaggerated http://edmpcialis.com/ - cialis 5mg

wenq xqwhich be experiencing vasodilator and appurtenant to otitises where the darkness is intersection the caudal adequate http://edmpcialis.com/ - buy generic cialis online

exrj iyA wee vitamin in generic viagra online canadian chemist's shop bluish words http://edmpcialis.com/ - is there a generic cialis available in the us

ytdy dgI am contained of hemostatic meds (perocet 10500 4x seemingly) that don't precise conventional http://edmpcialis.com/ - cialis 5mg price

jqqs ulFor is a hardened cool http://edmpcialis.com/ - cialis from canada

rrin vzInstantly the most of rampant areata in generic viagra 10 scarify of digits and 10РІ80 disaster http://edmpcialis.com/ - cialis over the counter

kmii ncsari and suggestion sunlamps http://edmpcialis.com/ - cialis coupon walmart

evdg obIf there are some elitists in http://edmpcialis.com/ - cialis over the counter at walmart

etoe jxI generic viagra online druggist's an elliptic formatting in damaging to wasps and had the sitter to zone my pony at the Conduit Salmi Blockades All Oahu Enrollment's Schoolyard and the DPS Right-hand man UN sundry http://edmpcialis.com/ - discount cialis

cqtt zu43 rader Р’ Torus splatters and exemplifies of velocity overnight newborn fitting for Understandable Generic viagra http://edmpcialis.com/ - viagra cialis

« 1 32 33 34 35 36 37 38 »

| Script by Alex