Pamiętnikiem Roxanny Weasley opiekuje się Lara!

[ Powrót ]

Poniedziałek, 19 Maja, 2008, 17:36

4. Pok±tna cz.2

- Kto tam jest? Halo! – Us³ysza³am ¶miechy mojej rodzinki. Musia³am wygl±daæ komicznie, wymachuj±c rêkoma i szarpi±c siê z niewidzialnym dla mnie go¶ciem. Adrenalina podskoczy³a mi w górê, czu³am, ¿e robiê siê ca³± czerwona. – Kto siê ze mnie nabija, co? Czy to kolejny z g³upich pomys³ów Freda? Mo¿e kto¶ mi w koñcu powie, kto stoi za mn± i robi mi ten g³upi kawa³?
- Przykro mi, ale nie wiem kim jest ten m³odzieniec. Nigdy go nie widzia³em. – Us³ysza³am g³os taty. Chyba chcia³ udaæ, ¿e nie wie kim jest ten, kto mnie trzyma³. ale nie uda³o mu siê to i zaraz wybuchn±³ ¶miechem. Zaraz potem kto¶ inny siê za¶mia³. Za¶mia³ siê ¶miechem, który ju¿ gdzie¶ s³ysza³am. Takim ciep³ym i zarazem figlarnym ¶miechem. Nagle dozna³am ol¶nienia.
- Potter! – Tajemniczy go¶æ pu¶ci³ mnie, a ja zosta³am o¶lepiona s³onecznym s³oñcem. – Co ty tu robisz, do jasnej trzasnej?! Przecie¿ mówi³e¶, ¿e ju¿ wszystko kupi³e¶...
- Owszem, Roxano. Ale widzisz, nudzi³o mi siê, wiêc postanowi³em zrobiæ Ci ma³± niespodziankê. Chyba nie zrobi³em Ci przykro¶ci swoim przybyciem, co? – zapyta³ teatralnym g³osem James.
- Ale¿ sk±d! Bardzo siê cieszê, ale ten g³upi kawa³ mog³e¶ sobie odpu¶ciæ.
- Dzieciaki, chod¼cie. Nie bêdziemy tutaj staæ ca³y dzieñ, co nie? – Przerwa³ nasz± rozmowê tata.
Przeszli¶my przez magiczny mur i weszli¶my na bardzo ruchliw± ulicê Pok±tn±.
- To twój dzieñ Roxano, wiêc mów gdzie najpierw idziemy. – Oznajmi³a mama.
- Oczywi¶cie do Esów i Floresów! – wypali³am.
W sklepie nie by³o du¿o ludzi, wiêc po piêtnastu minutach nios³am ju¿ siedem grubych paczek z ksi±¿kami. Nastêpnie poszli¶my do apteki. Roznosi³ siê tam niezbyt przyjemny zapach. Podesz³am do lady, wyci±gnê³am pergamin i zaczê³am odczytywaæ pulchnej kobiecie:
- Poproszê pó³torej szufelki skrzyde³ muchy, 3 w³osy z ogona jednoro¿ca, 500g sproszkowanej skórki ropuchy, 20 par oczu ¿uków, 30ml smoczej krwi i 2 du¿e kawa³ki bezoaru. Aha, jeszcze 5 str±czków bia³ej magicznej fasolki, 10 ³ody¿ek rze¿uchy i 60g suszonej skórki z pamarañczy.
- Piêtna¶cie knutów. – odpowiedzia³a pulchna sprzedawczyni wrêczaj±c mi spory tobo³ek.
Zap³aci³am i wysz³am. Potem kupili¶my sk³adany teleskop, cynowy kocio³ek numer 2, wagê z odwa¿nikami, zestaw szklanych fiolek, 3 komplety czarnych szat roboczych, jeden czarny p³aszcz zimowy, czarn±, spiczast± tiarê i parê rêkawic ochronnych ze smoczej skóry.
W koñcu zosta³a nam tylko ró¿d¿ka. Tak bardzo tego wyczekiwa³am, a teraz... po prostu siê ba³am. A je¶li nie bêdzie dla mnie odpowiedniej ró¿d¿ki? – martwi³am siê.
Poszli¶my do Ollivandera. Gdy tylko weszli¶my, staruszek powita³ nas okrzykiem:
- Witam! Nowe pokolenie Wealey`ów, co? – Wszyscy pokiwali¶my g³owami. Zdziwi³o mnie, ¿e ten staruszek jeszcze siê trzyma. – No wiêc, proszê: d±b i smocze serce, 10 cali, sztywna. Proszê machn±æ. – Machnê³am. Nic siê nie sta³o. – Nie... No to mo¿e cis i w³os jednoro¿ca, 9 i ¾ cala, tak¿e sztywna. – I znów nic siê nie sta³o. – Hmm... Drzewo ró¿ane i pióro feniksa, 11 cali, lekko zakrzywiona. – Znowu klapa. – Kasztanowiec i smocze serce, 7 cali, giêtka i dopasowuj±ca siê do rêki. – Kolejna nieudana próba. Ju¿ siê zaczê³am martwiæ, gdy w koñcu... – Brzoza i w³os jednoro¿ca, 12 cali, giêtka i elegancka. – Wziê³am ró¿d¿kê do rêki i poczu³am mi³e ciep³o rozchodz±ce siê po palcach. Z ró¿d¿ki wystrzeli³y z³ote iskry. W koñcu mia³am swoj± w³asn± ró¿d¿kê!!!
Zap³acili¶my panu Ollivanderowi. Ja i James wrócili¶my do Dziurawego Kot³a, rozmawiaj±c o Hogwarcie, a rodzice i Fred poszli kupowaæ wyposa¿enie mojego braciszka. Gdy przyszli, zjedli¶my jeszcze po kawa³ku ognistej pizzy, umówili¶my siê z Jamesem na nastêpny dzieñ i wrócili¶my do domu.

Komentarze:

pierwsza! mai³am racjê to by³ James notka w sumie fajna ale czego¶ tu brakuje... nie potrafie okre¶liæ

Wszystko ok, oprócz jednej rzeczy: W±tpiê, ¿eby za tyle rzeczy które Roxanne kupi³a w aptece, zap³aci³a tylko 15 knutów! A poza tym to ok.

fajne ale mog³abys zastapic czym¶ wyrazy pulchna(dobrze zbudowana,przy ko¶ci,puszysta) i czarny(kruczy,kir)to tyle.

Podoma mi siê! Stawiam W!

W ka¿dym zdaniu co¶ nowego, szybka akcja tak jak u mnie
Zapraszam Was do pamiêtnika Alicji Spinnet.

No, podoba³o mi siê.
Lubiê bardzo Twój pamiêtnik.
Ale wiesz, za to co ona kupi³a... tylko 15 knutów?
Przeciez w³osy z ogona jednoro¿ca s± drogie.
Nie pamiêtasz ju¿ 6 czê¶ci? Jak Slughorn mówi³?
pozdrawiam

No ta. Powinna zap³aciæ z 10 galeonów.

Zgadzam siê ma³o zap³aci³a, ale nie powinni¶my siê czasem cieszyæ?
Notka jak zwykle fajna.
Czekam z niecierpliwo¶ci± na nastêpn±.

Teraz ka¿dy bêdzie siê czepia³ ceny(chocia¿ faktycznie mog³aby zap³aciæ nieco wiêcej:p) Notka nie najgorsza, ale mog³a byæ nieco d³u¿sza. Najlepszy jednak by³ pocz±tek. Czekam na kolejn± notkê.

Ciekawe sytuacje, bardzo zabawnie i weso³o, stylowo, dobrze napisane. Mogê wskazaæ jako usterkê tylko tê hipernisk± cenê, bo poza tym by³o ¶miesznie i fajnie. Podoba³o mi siê. Pozdrawiam!

Fajna notka, chocia¿ trochê z tym wymienianiem wszystkiego mi nie pasowa³o (w aptece). Poza tym za ma³o opisów. Lekka i przyjemna, ale staæ Ciê na wiêcej!
Pozdrowienia!;*

Ten styl pasuje do Wesley'ówny.Mo¿e byæ.

"Schab ze ¶liwkami! I pyzy! I buraki!" - przepraszam, muszê xD To s± dania typowo polskie, a oni mieszkaj± w Anglii. Zarówno Fred, jak i Angelina s± Anglikami. Pañstwo Weasleyowie (seniorzy) równie¿. Angelina Johnson - to nazwisko równie¿ brzmi z angielska, tak wiêc to musi byæ który¶ z krajów anglojêzycznych.
Czyli sk±d te pyzy, ten schab, te buraki...?

O co chodzi z tym cytatem, Alarice? Ja osobi¶cie niczego takiego w nie zauwa¿y³am w tej notce.

Ann-Britt, Alarice chyba chodzi³o o pierwsz± notkê pt."Utêskniony list".

No có¿... Powiedzmy, ¿e maj± polsk± ksi±¿kê kucharsk±! xD
Pozdrawiam
Lara

| Script by Alex