Pamiętnikiem Roxanny Weasley opiekuje się Lara!

[ Powrót ]

Niedziela, 18 Stycznia;, 2009, 00:58

21. Larentith

Oddajê now± notkê w Wasze rêce. Mam nadziejê, ¿e siê spodoba.
Arweno E. B, owszem powinno byæ "nie mam zielonego pojêcia", ale u rodziny Roxanne wszystko jest poprzekrêcane. Zreszt±, "ró¿owe pojêcie" bardzo mi przypad³o do gustu.


Zbli¿a³ siê dzieñ wyjazdu z Polski. By³ pi±tek, a my mieli¶my wracaæ do domu w sobotê rano. Przez ca³y pobyt tutaj my¶la³am o tej dziewczynie ze snu. Dosz³am jednak do wniosku, ¿e to na pewno moja wyobra¼nia, a tamta dziewczyna by³a zapewne tylko podobna do tej ze snu. Tym bardziej, ¿e by³am wtedy zmêczona i oszo³omiona wydarzeniami w jaskini. A te dziwne sny, s± na pewno wynikiem przepracowania w szkole i pó¼nego (jak na mnie) chodzenia spaæ. Dlatego te¿, nic o tym wszystkim nikomu nie powiedzia³am.
- Roxanne! – us³ysza³am dono¶ny g³os mamy wo³aj±cej mnie z kuchni. Mam nadziejê, ¿e nie chodzi o wyjedzone ukradkiem powid³a. – pomy¶la³am. Wesz³am tam (a raczej wbieg³am), pytaj±c:
- Tak, mamo?
- Pójdziesz do sklepu kochanie?
- A mam jaki¶ wybór lub mo¿liwo¶æ sprzeciwu?
- Nie. Oto lista zakupów, Wiesz gdzie jest sklep, prawda? Uwa¿aj na ulicy i przechod¼ tylko na przej¶ciach dla pieszych.
- Mamo! Mam jedena¶cie lat! A w zasadzie, to ju¿ prawie dwana¶cie!
- No w³a¶nie. Jeste¶ jeszcze bardzo m³oda. Id¼ ju¿.
Tak wiêc, chc±c, nie chc±c (a raczej zdecydowanie nie chc±c) za³o¿y³am ciep³± kurtkê i kozaczki, i wysz³am na dwór. Id±c szybkim marszem, ¿eby by³o mi cieplej, zaczê³am nuciæ sobie pod nosem francusk±, mugolsk± piosenkê.
Wesz³am do zat³oczonego sklepu i zakupi³am wszystko co mia³am na li¶cie, mrucz±c wci±¿ pod nosem, tê sam± melodiê. Z ¿alem opu¶ci³am ma³y, ciep³y supermarket, wychodz±c na zamarzniêt± ulicê. Gryz±c zakupionego przed chwil± batonika, st±pa³am leko przed siebie, przygl±daj±c siê ciekawie przechodniom. I nagle... zamar³am. Przed jedn± z witryn sklepowych sta³a ONA! Ta dziewczyna ze snu! Szybko do niej podesz³am i zapyta³am:
- Przepraszam, ale... czy my siê znamy? – wiem, banalne. Ale co mog³am powiedzieæ? „Czy to ty mi siê ci±gle ¶nisz?” Dziewczyna nic jednak nie powiedzia³a, u¶miechê³a siê i wyci±gnê³a rêkê na powitanie, któr± u¶cisnê³am.
Poczu³am dziwny skurcz w ¿o³±dku, serce w gradle oraz bardzo nieprzyjemne zawroty g³owy. Spod moich stóp zacz±³ usuwaæ siê grunt. Chcia³am krzykn±æ, wo³aæ o pomoc, ale g³os uwi±z³ mi w krtani. Czu³am siê niema, ¶lepa i g³ucha. Jedyna moja ¶wiadomo¶æ by³a taka, ¿e dzieje siê co¶ dziwnego, magicznego i niespodziewanego.
Nagle upad³am na bardzo tward± glebê, Po tym jak¿e ciê¿kim upadku, nie mog³±m siê podnie¶æ. Czuj±c bol±ce miê¶nie i niewygodnie wygiêty krêgos³up, le¿a³am na brzuchu, z zamkniêtymi oczami, wdychaj±c ciê¿ko woñ wiosennej trawy. Wiosennej?
Us³ysza³am cichy odg³os st±paj±cych stóp. Czyja¶ delikatna rêka obróci³a mnie na plecy i pomog³a usi±¶æ. Otworzy³±m oczy. O¶lepi³o mnie ra¿±ce ¶wiat³o dzienne, ostro przecinaj±ce moje ¼renice. Mrugnê³am szybko rzêsami, przyzwyczajaj±c siê do tego niezwyk³ego ¶wiat³a. Spojrza³am na osobê stoj±c± obok. By³a to dziewczyna maj±ca oko³o piêtnastu lat. Mia³a czarne, krêcone, d³ugie w³osy i czerwon± sukniê, przeszywan± z³ot± nici±. Dziewczyna ze snu... To w³a¶nie ona sta³a ko³o mnie, przygl±daj±c siê ciekawie otoczeniu. Jakby widzia³a je po raz pierwszy... Ale przecie¿ ona ju¿ tutaj by³a! W moim ¶nie... A mo¿e to by³ TYLKO sen?... Mo¿e jej tutaj wcale nie by³o?
Mój wzrok ci±gle przeskakiwa³ z dziewczyny na wszystko wokó³. Trudno by³oby to opisaæ. Teoretycznie by³a to tylko szeroka polana, gdzie ros³y grzyby, borówki, ¿urawiny, drzewa... I wierzba. P³acz±ca wierzba. Jednak by³o w tym co¶ takiego, co zdawa³o siê dodawaæ temu wszystkiemu tajemniczo¶ci, mroku i... smutku.
Dziewczyna poda³a mi rêkê, oferuj±æ pomoc przy wstawaniu. Spojrza³am na ni± przyja¼nie choæ nieufnie jednocze¶nie, ale skorzysta³am z wyci±gniêtej d³oni. Nie mog³am siê jednak powstrzymaæ, ¿eby nie zadaæ od razu tylu pytañ k³êbi±cych siê w mojej g³owie:
- Jak masz na imiê? Co siê sta³o? Co ja tutaj robiê? Jak my¶my siê tu znalaz³y? I dlaczego ci±gle ¶ni mi sie to miejsce i... ty?! – Piêknie, Roxanne. Nawet nie zd±¿y³a¶ podziêkowaæ, a ju¿ wyje¿d¿asz z niezbyt mi³ym tekstem. – Zruga³am siebie w my¶lach zmieszana. Dziewczyna nic jednak nie odpowiedzia³a, tylko przy³o¿y³a dwa palce do swoich ust, daj±c mi do zrozumienia, ¿e nie chce albo nie mo¿e nic powiedzieæ. Ruchem rêki kaza³a mi i¶æ za sob±, co pos³usznie uczyni³am. Dosz³y¶my do p³acz±cej wierzby. Moja towarzyszka uklêk³a przed ni±, sk³adaj±c jakby ho³d drzewu. W wierzbie, ni st±d ni z ow±d, ukaza³y siê l¶ni±ce zarysy drzwi, które odchyla³y siê wci±¿ do ty³u, tworz±c przej¶cie. Czarnow³osa zaczê³± wchodziæ przez ten otwór, nakazuj±c mi gestem to samo.
Posz³am za ni±. Przechodz±c przez „drzwi” poczu³am nieprzyjemny powiew zimna. Znalaz³y¶my sie w ¶rodku. Panowa³ tam pó³mrok i by³o bardzo duszno. Ca³y czas sz³am za dziewczyn±, st±paj±c w górê po wierzbowych, krêtych schodach. Poza nimi nic wiêcej nie by³o. Tylko pustka...
Dosz³y¶my do szczytu schodów. Znajdowa³ siê tam drewniany podest. Na jego ¶rodku sta³a marmurowa czara, opieraj±ca siê na mniej wiêcej metrowej kolumnie. Dziewczyna podesz³a do niej. Zrobi³am to samo. W czarze znajdowa³ siê per³owo-niebieski p³yn wiruj±cy wci±¿ w prawo lub w lewo. Moja towarzyszka odsunê³a mnie od misy i sama zanurzy³a w niej d³oñ. Po chwili wynurzy³a j±, zakre¶laj±c w powietrzu jaki¶ okr±g. Nagle, z misy uniós³ siê ca³y p³yn, zamieniaj±cy siê w dziwnego kszta³tu kulê. Kula ta, niebezpiecznie b³yszcz±c, pop³ynê³a w stronê Czarnow³osej.
- Uwa¿aj! – krzyknê³am, ale on tylko rozwar³a ramiona i zamknê³a oczy. Z niepokojem patrzy³am jak kula przenika³a do jej wnêtrza, unosz±c j± kilka centymetrów ponad ziemiê, lecz nic nie by³am w stanie zrobiæ.
- Witaj, Roxanne. – powiedzia³a, otwieraj±c lazurowe oczy. – Mam na imiê Larentith.
- Sk±d znasz moje imiê? – zdziwi³am siê, nie my¶l±c nawet o powitaniu. – I co ja tutaj robiê?!
- Spokojnie, Roxanne. Wszystko ci wyt³umaczê. Usi±d¼ proszê.
Spe³ni³am jej pro¶bê, siadaj±c na ziemi. Larentith kontynuowa³a:
- Oko³o pó³ roku temu, nasze Drzewo ¯ycia zosta³o bardzo mocno naruszone przez Burzê Wschodu, która od stuleci chce nawiedziæ i zagarn±æ nasz± krainê. Od tego czsu mamy bardzo du¿o problemów, które staj± siê niestety coraz ciê¿sze. Wiele osób zachorowa³o na gro¼ne choroby, inni stracili zmys³y. Codziennie mamy inn± porê roku. Ludzie boj± siê wyj¶æ ze swoich domów, mizerniej±c z dnia na dzieñ. Nie wiemy ju¿ co robiæ, bo Drzewo jest coraz s³absze, pomimo naszych najusilniejszych starañ. Prawdopodobnie nied³ugo umrze, a wtedy bêdzie ju¿ koniec tak nas, jak i naszej krainy, a Burza Wschodu dopnie swego. Jest jednak osoba, która mo¿e temu wszystkiemu zapobiec. I to ty ni± jeste¶.
- Ja?! Dlaczego ja?! Przecie¿ ja siê dopiero uczê magii!
- Magia nie ma tu nic do rzeczy. To nie o ni± tu chodzi, tylko o ciebie.
- Ale ja nie chcê! Chcê tylko wróciæ do domu!
- Nie mo¿esz. Musisz wype³niæ swoj± misjê,
- Ja nic z tego nie rozumiem! Co to za Drzewo ¯ycia? I jak nazywa siê ta kraina? W czym mogê pomóc, skoro nawet nie mogê czarowaæ? I dlaczego ja, do kroæset?!
- Mogê odpowiedzieæ ci tylko na jedno pytanie: ta kraina nazyawa siê Paradisus Northem. Resztê wyt³umaczy ci Rada Starszych.
- Jaka Rada Starszych?!
- Zobaczysz. Musimy siê do nich udaæ. Powinny¶my tam doj¶æ w trzy dni.
- Trzy dni?! To my mamy gdzie¶ w ogóle i¶æ? Pieszo?!
- Tak pieszo. I nie gdzie¶, tylko na po³udnie, do Rady Starszych. Masz jeszcze jakie¶ pytania?
- Chyba nie....
- Musisz mieæ pewno¶æ, ¿e nie. Pó¼niej ci ju¿ nie odpowiem.
- Ale dlaczego?
- Poniewa¿, przez naruszenie Drzewa ¯ycia, zosta³am pozbawiona g³osu. Ta niebieska kula, pozwoli³a mi porozumieæ siê z tob±, aby ci to wszystko powiedzieæ. Kiedy jednak st±d wyjdziemy, nie bêdê ju¿ mog³a mówiæ. A tak bardzo bym chcia³a....
Zrobi³o mi siê jej ¿al. W jej aksamitnym g³osie us³ysza³am cieñ smutku, rozpaczy i goryczy, po³±czonych w jeden wielki ból. Powiedzia³am jednak:
- Je¿eli nic wiêcej nie mo¿esz mi wyt³umaczyæ, to nie mam wiêcej pytañ. Ale... musimy tam i¶æ? Nie ma innego wyj¶cia?
- Nie ma. Musimy.
- No to chod¼my. – Odpowiedzia³am wzdychaj±c. Wysz³y¶my z drzewa. Na zewn±trz, zamiast panowaæ, jak poprzednio wiosna, panowa³a teraz lodowata zima.
Jak ja wyt³umaczê swoj± tak d³ug± nieobecno¶æ rodzicom? Przecie¿ jutro mamy wracaæ do domu! – zd±¿y³am jeszcze tylko pomy¶leæ.

Komentarze:

Will I have to work on Saturdays? <a href=" http://dleedon.org/why-buy-dleedon/ ">paxil zoloft lexapro</a> 7) Professional Liability Insurance - Professional liability insurance is required by all

Will I have to work on Saturdays? <a href=" http://dleedon.org/why-buy-dleedon/ ">paxil zoloft lexapro</a> 7) Professional Liability Insurance - Professional liability insurance is required by all

I'm not interested in football http://bingowinner.net/bingo-store/ tetracycline hcl 250 mg capsules patient. Never patient. Rarely full responsibility for patient. Usually patient. Always

I'm not interested in football http://bingowinner.net/bingo-store/ tetracycline hcl 250 mg capsules patient. Never patient. Rarely full responsibility for patient. Usually patient. Always

History <a href=" http://mutantfilm.com/mov ">ventolin online australia</a> Electronic image Provided (double, can be scrolled)

History <a href=" http://mutantfilm.com/mov ">ventolin online australia</a> Electronic image Provided (double, can be scrolled)

How do I get an outside line? <a href=" http://www.natamigoni.com/competenze ">buy praziquantel</a> 5.1. Access relevant print or sugars, blood pressures, (7) prescription refill

How do I get an outside line? <a href=" http://www.natamigoni.com/competenze ">buy praziquantel</a> 5.1. Access relevant print or sugars, blood pressures, (7) prescription refill

Is there ? http://www.spid.it/gestione-rischio-clinico/ phenergan 10 mg Replacement supplies (lost/stolen/spoiled Prescriptions) 22

Is there ? http://www.spid.it/gestione-rischio-clinico/ phenergan 10 mg Replacement supplies (lost/stolen/spoiled Prescriptions) 22

How much is a Second Class stamp? <a href=" http://www.rsp.fr/seminaires.html ">generic provera</a> As in any institutional relationship, leadership is of critical importance. Leaders of both

How much is a Second Class stamp? <a href=" http://www.rsp.fr/seminaires.html ">generic provera</a> As in any institutional relationship, leadership is of critical importance. Leaders of both

I'm doing an internship <a href=" http://www.tiaworldwide.com/dream ">quitting paxil cold turkey withdrawal</a> New York Medicaid providers to submit claims and receive payments for Medicaid-covered

I'm doing an internship <a href=" http://www.tiaworldwide.com/dream ">quitting paxil cold turkey withdrawal</a> New York Medicaid providers to submit claims and receive payments for Medicaid-covered

Could you transfer $1000 from my current account to my deposit account? <a href=" http://www.ahk.az/lang/eng/ ">buy diclofenac online</a> Rarely respects the culture of others. Usually respects the

Could you transfer $1000 from my current account to my deposit account? <a href=" http://www.ahk.az/lang/eng/ ">buy diclofenac online</a> Rarely respects the culture of others. Usually respects the

I've been cut off http://combinestudio.com/profile/ vermox worms Speaks to patients or staff about a sensitive situation and provides that

I've been cut off http://combinestudio.com/profile/ vermox worms Speaks to patients or staff about a sensitive situation and provides that

I went to <a href=" http://campeonissimo.net/denis/ ">order premarin online</a> the wireless remote control, to activated the autoU

I went to <a href=" http://campeonissimo.net/denis/ ">order premarin online</a> the wireless remote control, to activated the autoU

« 1 32 33 34 35 36 37 38 »

| Script by Alex