Hikora - drzewo z rodziny orzechowatych, o grubym, ciemnobrązowym pniu. Kora tego drzewa jest używana tylko do nielicznych eliksirów, mimo to jest to składnik bardzo cenny, ponieważ aby pień tego drzewa nadawał się do przyrządzania eliksirów, hikora musi mieć co najmniej 20 lat.
Jeżatka - krzew z rodziny lipowatych o dużych, sercowatych liciach i małych, białych kwiatach. Hodowana w koloniach.
Liść laurowy- według mitologii zmieniła się w niego nimfa Dufne, uciekając przed zalotami Apolla. Zwiedziony bóg uplótł z niego wianek, który ozdobił jego świątynie. od tego czasu wieniec wręczano zwycięzcom bitew i olimpiad. Podobno dzięki laurowi wieszczki z wyroczni w Delfach przepowiadały przyszłość.
Lipa- kwitnie w lipcu i wtedy wszędzie czuć jej słodki zapach. Herbata z lipy jest bardzo popularna- pije się ją dla poprawienia trawienia, na uspokojenie i jest świetnym napojem na przeziębienie. Kwiaty lipy używane są do produkcji upiększających kosmetyków i do aromatyzowania słodyczy i likierów.
Drzewko szczęścia- to roślina, która według feng shui emanuje życiodajną energią. Po raz pierwszy kwitnie po 10 latach troskliwej hodowli. Ma wtedy dawać nieograniczone bogactwo i powodzenie.
Wrzos- ma właściwości antybakteryjne. Poza tym z jego kwiatów działa uspokajająco i kojąco na dolegliwości żołądkowe. Niestety, Według tradycji, wrzosu nie powinno przynosić się do domu, bo przynosi pecha. Szczęście zaś przynosi zakochanym. Gałązka wrzosu noszona w portfelu wróży bogactwo.
Chryzantema- dla Japończyków jest symbolem doskonałości. W Chinach istnieje legenda o strumieniu, którego brzegi s1 porośnięte chryzantemami. Jeżeli ktoś go odnajdzie i napije się z niego, będzie żył 100 lat.
Nagietek- ponda nagietków można używana do przepowiadania pogody. Nagietek ma też właściwości lecznicze- działa przeciwzapalnie i przyspiesza gojenie ran.
Wanilia- Aztekowie używali jej jako pieniądza. Zapach wanilii uspokaja i łagodzi stres.
Szałwia- działa odkażająco. Szałwia używana do płukania ust pomaga zwalczać przykry zapach. Płukanka z szałwi wzmacnia włosy.
Konwalia- jedna z legend mówi, że konwalia powstała z łez Ewy, która została wygnana z raju. Symbolizuje czystość i pokorę. Jej zapach rozprasza smutek i poprawia pamięć.
Stokrotka- w średniowieczu rycerze nosili stokrotki na znak, że są kochani z wzajemnością. Nieco starsze kobiety wywarem ze stokrotek leczyły szaleńców.
Rumianek- już w starożytnym Egipcie czczono go jako kwiat boga słońca. Na przeziębienie pomaga parówka z wysuszonych kwiatów, a na niestrawna nie ma jak gorzka, rumiankowa herbata.
Jarzębina- jej owoce od dawna były używane w medycynie ludowej do leczenia dolegliwości serca. Ale uwaga! Świeże owoce jarzębiny są trujące, ponieważ zawierają kwas parasorbowy, który dopiero podczas gotowania lub suszenia ulega rozpadowi.
Asfodelus (asphodel) - w Polsce znany tez jako złotowłos, śródziemnomorska roślina liliowata o wąskich liściach i białych i żółtych kwiatach, w starożytności sadzona na cmentarzach jako pokarm dla zmarłych, poświęcona królowej Hadesu Persefonie; jej bulwa jest składnikiem eliksirów, m.in. napoju usypiającego, znanego także jako Wywar Żywej Śmierci
Anyżek - pospolita roślina, rosnąca na łąkach, w ogrodach, pod żywopłotem i w rowach. Lubi cień i wilgoć. Ma krotka łodygę w kolorze ciemnej zieleni. Płatki anyżka są czerwone i niebieskie. Zjedzenie liści tej rośliny zapewnia wzmocnienie zdolności magicznych, zaś zjedzenie ugotowanych płatków powoduje zatrucie, a czasem chorobę. Arcydzięgiel Żółtawy - Na dobrej glebie wzrost rośliny przewyższa wysokiego człowieka. Łodyga dość gruba (do 3 cm), owłosiona i pusta w środku. Duże liście są ciemnozielone. Kwiaty przypominają puchate kuleczki. Szukać Arcydzięgla musimy w górach, na wilgotnych łąkach i nad brzegami potoków. Czarodzieje używają ususzonych liści zioła do sporządzenia Eliksiru Zapomnienia.
Bratek - żyje w lasach, puszczach i wilgotnych miejscach, nie lubi światła. Hoduje się go także w ogrodach. Bratki maja płatki różnokolorowe tj. żółty, różowy, czerwony, niebieski, pomarańczowy, fioletowy. Ich łodyżki są długie, zielone a czasem morskie. Liście bratka są również zielone bądź morskie. Maja kształt serca. Żucie bratka zapewnia powodzenie w miłości. wzmacnia zdolności jasnowidzenia
Bowtruckle - Strażnicy drzew wiggenowyh. Są z racji przebywania wśród magicznych roślin troszkę nieodporne na zaklęcie diffindo, które działa na nich jak na rośliny.
Czosnek - dwuletnia roślina warzywna z rodziny amarylkowatych, jej cebula o charakterystycznym smaku i zapachu ma właściwości lecznicze i bakteriobójcze. W świecie czarodziejów znany środek przeciwko wampirom
Cykoria - używana przy zaklęciach czyniących zło
Cebula - dodana do kąpieli pomaga w uzyskaniu tajemnej mocy
Cytrus - z jego gałązek robiono różdżki
Czarna jagoda - jej listki niweczą złe uroki, swego rodzaju "odtrutki" magiczne (np. przeciw cykorii)
Czyrakobulwy (bubotubers) - fantastyczne rośliny, uprawiane w cieplarni Hogwartu, "nie bardzo przypominały rośliny, już bardziej wielkie czarne ślimaki wyłażące pionowo z ziemi. Każda wiła się lekko i pokryta była dużymi, błyszczącymi bąblami pełnymi żółtawego płynu". Płyn ów, pachnący naftą i przypominający ropę, nie rozcieńczony parzy, po rozcieńczeniu leczy trądzik
Diabelskie sidła (devil's snare) - magiczna roślina oplatająca i dusząca swoje ofiary; w HPiKF broniła dostępu do Kamienia Filozoficznego; wrażliwa na promienie słońca
Dyptam (Dictamnus albus) - roślina z rodziny rutowatych, o dużych różowych kwiatach i torebkowatych owocach, wydzielająca silną balsamiczną woń. Do czego się ją wykorzystuje można przeczytać w "Tysiącu magicznych ziół i grzybów" znanym podręczniku Phyllidy Spore.
Fiołek - sproszkowane kwiaty przyciągają dobry los
Gencjana - korzeń sprzyja zawieraniu przyjaźni
Goździk - Roślina ta po prostu połączona z wodą daje silny wywar magiczny.
Horklump - Grzyb rosnący gęsto w magicznych miejscach. Rozpyla chmury trujących zarodników niebezpiecznych dla czarodziejów a jeszcze bardziej dla mugoli. Nieszkodliwy natomiast dla gnomów które są na nie bardzo łase .
Imbir (Zingiber officinale) - bylina z rodziny imbirowatych, uprawiana w płd.-wsch. Azji; ma mięsiste kłącze, zawierające olejek imbirowy, używane jako lek i przyprawa, a także jako składnik eliksirów m.in. eliksiru wyostrzającego poczucie humoru
Irys Kosaciec - korzenie pomagają w rozbudzaniu miłości, uwodzeniu
Jałowiec - jagody lub korzenie , moczone w winie przez trzy tygodnie sa silnym afrodyzjakiem
Jemioła - To lekarstwo na wszystko. Jest pół-pasożytem rosnącym na drzewach.
Koniczyna - zmieszana z werbena chroni nawet przed najsilniejszymi urokami
Kukurydza - jej korzeń, wysuszony i sproszkowany pomaga w rzucaniu uroków
Lucerna - chroni przed bieda
Laur - liście zapewniają wierność małżeńska
Lawenda - zapewnia spokój ogniska domowego
Len - siemie lniane pomaga w doprowadzeniu do konfliktów małżeńskich
Mlecz(Mniszek lekarski) - wysuszony kawałek rośliny, włożony do czerwonego woreczka, stanowi amulet chroniący przed nieszczęściem
Mięta - pomaga w utrzymaniu wierności małżeńskiej
Nagietek - wysuszone kwiaty, rozsypane pod łóżkiem zapewniają dobry sen
Piołun (Artemisia absinthum) - bardzo gorzka bylina, używana w ziołolecznictwie oraz jako przyprawa (Uwaga: w nadmiarze jest szkodliwa!); składnik eliksirów
Pokrzyk Zwany także Belladonna lub Wilcza jagoda - jest śmiertelnie trujący w dużych ilościach w dawnych czasach kobiety ssały jagody pokrzyku bo sprawiało to ze ich źrenice stawały się większe .Wywar z Belladonny jest najsilniejszym środkiem nasennym wystarczy parę kropel aby zasnąć tak mocno by wyglądać na martwego. Belladonna oznacza po włosku piękna kobieta.
Pietruszka - napój z niej uspakaja nerwy, czyni człowieka szczęśliwszym
Rdest Ptasi (Polygonum aviculare) - ziele o rozgałęzionych płożących łodygach i drobnych listkach, w ziołolecznictwie używane w leczeniu chorób płuc i jelit; składnik eliksiru wielosokowego
Ruta - pomaga w utrzymaniu dziewictwa
Rozmaryn - trzymany pod łóżkiem przynosi szczęście
Skaczące muchomory (leaping toadstools) - grzyby, o których uczono się w Hogwarcie na zielarstwie; posiadają cienką, brązową otoczkę, wydzielają nieprzyjemny zapach po dotknięciu, uciekając przed niebezpieczeństwem zaczynają skakać
Skrzeloziele - magiczny wodorost, którego zjedzenie sprawia, że za uszami wyrastają skrzela, co pozwala oddychać pod wodą, między palcami wyrastają błony pławne, a stopy zamieniają się w płetwy
Seler - jego nasiona pomagają skoncentrować się
Sandał - kawałek jego drewna, noszony w woreczku z czerwonej skory, przynosi szczęście
Ślaz (Malva silvertis) - roślina o dużych, karbowanych liściach i białoróżowych kwiatach, zawierająca substancje śluzowe, uważana za środek leczniczy (składnik syropów na kaszel); składnik eliksiru wielosokowego
Tentakula (tentacula) - jadowita kolczasta roślina, której macki oplatają człowieka, hodowana przez panią Sprout w cieplarni; odnotowuje się wiele przypadków kiedy podczas nieuwagi tentakule zabijają człowieka, dusząc go; rośliny te posiadają zielonkawo-żółtą barwę
Tojad (wolfsbane) - zwany też mordownikiem i akonitem, trująca wysoka bylina z rodziny jaskorwatych, składnik eliksirów, wywar z tojadu jest środkiem pozwalającym zachować świadomość ludzką podczas przemiany w wilkołaka
Tymianek - liście, spalone w domu, chronią wszystkich domowników przed nieszczęściami
Wierzba bijąca (Whomping Willow) - zaczarowana wierzba rosnąca na błoniach Hogwartu, której gałęzie biły każdego, kto próbował się do niej zbliżyć. Uspokajało ją tylko dotknięcie pewnego sęka na pniu. Zasadzono ja na polecenie Dumbledore'a, żeby ukryć tajne wejście do tunelu, w którym Lupin przedostawał się do Wrzeszczącej Chaty, aby tam w spokoju przejść transformację w wilkołaka
Waleriana - korzeń, ulokowany w łóżku, uspakaja nerwy i działa usypiająco
Winorośl Pnąca - grono pocięte na kawałeczki służy do rzucania złych uroków
Wilz - liście przynoszą szczęście, zwłaszcza kobietom w ciąży, zaś drewno powstrzymuje "złe języki" Kolczaste Pnącze-Roślina przypominająca nieco pojedynczy krzak żywopłotu z ogromnymi kolcami które zostają wystrzelone w nieostrożnego "widza". Kolce mogą być użyte do wywarów (dla wzmocnienia działania wywaru).
Wiggen - Drzewo z którego pozyskuje się korę. Po połączeniu (za pomocą gotowania) tej kory z śluzem Gumochłona powstałe eliksir Wiggenowy który leczy wszelkie nie magiczne urazy. Nie myślcie, że tylko magiczne rośliny są wykorzystywane do przyrządzania eliksirów. Rośliny mugoli (np. stokrotka), dla nas - czarodziei są ważnymi składnikami eliksirów. Dla mugoli służą on jedynie do celów dekoracyjnych (np. fiołek) lub konsumenckich (np. figi).
ROŚLINY KARAŃSKIE
Co to takiego?
Pochodzą z Karani krainy leżącej daleko na wschodzie. Została odkryta przez Arileya Hortihe, rośliny te zostały przez niego przywiezione tutaj i zaczęły się rozmnażać. Kraina ta nie została już nigdy ponownie odnaleziona.
Kapkip- mała roślinka o zapachu róży ma fioletowe listki, jeśli się ktoś do niej zbyt zbliży to wypuszcza substancję łzawi
Cholmic- roślinka o malutkich listkach nie jest groźna, tylko jeśli ją zadrapniemy substancja która się z niej wyleje jest bardzo klejąca
Karaczek- mała roślina o barwie brązowej wypuszcza pędy które mają macki.
Kmorak- roślina z której robione są leki na silne oparzenia jest pomarańczowa(nie dotykać może mocno poparzyć!)
Brobka - roślina która jest podobna do gąbki jeśli się ją dotknie to po kilku godzinach wyskakują bąble na czole.
Charlab- duża roślina podobna do drzewa barwy zielonej nie jest groźna
Miczaczek - roślina puchowa całkowicie nie groźna
Brolki- małe roślinki nie groźne ale wytwarzają specyficzny zapach podobny do zapachu krwi
Kicharki- czyli małe roślinki które o 12.00 wypluwają substancję podobną do smarków
Bifrek- roślina z której wytwarzane są grube liny, jest zupełnie nieszkodliwa
Zilodek- Roślina choć nieduża to bardzo niebezpieczna może odgryźć nogę lub rękę
Orekś- roślinka wielkości dłoni, jest bardzo miękka. -
Karkoke- Roślina która zwabia owady swoim kolorem oraz zapachem a następnie je połyka (bardzo przydatna jeśli w domu jest dużo much
MANDRAGORA I JEJ WŁAŚCIWOŚCI
Mandragora- jej łacińska nazwa to-> (Mandragorus) Najcenniejsza częścią mandragory jest jej gruby brązowy korzeń, mogący dorastać do ponad metra długości. Często bywa rozwidlony i każdemu z odrobina wyobraźni może przypominać człowieka. Księgi ziół i roślin częstokroć przypisywały należącej do rodziny piankowatych mandragorze ludzkie cechy i opisywały ja jako mężczyznę z długa broda albo kobietę o bujnych włosach. Podobieństwo do człowieka można było z łatwością wzmocnić, dokonując kilku zabiegów nożem, i to właśnie ono bez wątpienia legło u podstaw sadu, ze jak człowiek wyciągany z ciepłego posłania, wyrywana z grządki mandragora będzie krzyczeć. Mimo współczucia, jakie ludzie żywili dla nieszczęsnego położenia wydobywanej siła z ziemi mandragory, wyrywali ja często i wykorzystywali w rozmaitych celach. W starożytności uważano ja za środek przeciwbólowy i nasenny, a w większych ilościach miała wywoływać delirium, a nawet doprowadzać do szaleństwa. Używano jej wiec do ukojenia chronicznych bólów, a także przepisywano na melancholie, drgawki i reumatyzm. Rzymianie stosowali mandragorę jako środek znieczulający, podając pacjentowi przed operacja kawałek jej korzenia do żucia. W starożytności, a później tez w średniowiecznej Europie ceniono mandragorę również za jej domniemane magiczne właściwości. Była popularnym składnikiem eliksirów miłości i podobno używała jej już Kirke - najlepiej znana czarodziejka greckiej mitologii - przygotowując swoje najpotężniejsze mieszanki. Według tradycji anglosaskiej mandragora mogła wypędzać demony z opętanych, a wielu było przekonanych, ze zasuszony kawałek jej korzenia noszony jako amulet odgania złe moce. Natomiast zgodnie z innymi przekazami demony właśnie zamieszkiwały korzenie mandragory i bywało, ze posiadanie jej rzeźbionego korzenia prowadziło do oskarżeń o czary. Podejrzliwi twierdzili tez, ze mandragora najlepiej rośnie pod szubienicami straconych morderców. Z mandragory korzystano również we wróżbiarstwie. Wróżbici twierdzili, ze lalki z korzenia mandragory odpowiadają na pytania dotyczące przyszłości, dając znaki głowami. W Niemczech wieśniacy znani byli z ogromnej troski, jaka otaczali swe rzeźbione mandragory, przyprawiając im oczka z ziaren zbóż, ubierając je i kładąc do snu do maleńkich łóżeczek - a wszystko po to, by zechciały udzielić odpowiedzi na ważne pytanie, jakie może się kiedyś pojawić.
Mugole o Mandragorze.
Mandragora, bylina z rodziny psiankowatych; obszar śródziemnomorskich, Himalaje, zach. Turkmenistan; korzeń silnie zgrubiały; liście duże, tworzą odziomkową rozetkę; kwiaty duże, dzwonkowate, barwne; jagody jadalne, duże, barwy żółtej lub pomarańczowej; mandragora lekarska, Mandragora officinalis, wys. do 30 cm, występuje w stanie dzikim i bywa uprawiana w krajach śródziemnomorskich dla korzeni i żółtych jagód (do 3 cm średnicy), używanych do produkcji leków uśmierzających bóle (w chorobie reumatycznej); jej silnie rozgałęziony korzeń (tzw. alrauna), o kształcie przypominającym człowieka, był uważany w średniowieczu za potężny środek magiczny, z którym wiązano liczne legendy; roślina trująca.
Związek Krytyków ...!
. ![[image]](http://img17.imageshack.us/my.php?image=mandragorka.jpg)
